تبیان، دستیار زندگی

ایام كلاس اول دبستان یکی از پرخاطره‌ترین دوران زندگی آدم‌هاست و همه ما دوست داریم برای یک بار هم که شده، نخستین کتاب درسی زندگی‌مان را به‌دست بگیریم و صفحه‌های آن‌را به یاد دوران کودکی ورق بزنیم و كمی هم در آن تأمل کنیم. گاه هم افسوس می‌خوریم که ای کاش کتاب فارسی کلاس اول‌مان را به عنوان یادگاری نگه می‌داشتیم. عبدالحسین کلهرنیا گلکار فردی است كه کتاب اول ابتدایی خود را حدود 70 سال حفظ و نگهداری کرده است. كلهرنیا بیش از 30 سال در مدرسه‌های استان کرمانشاه به عنوان معلم هنر سعی کرده نظم را در زندگی دانش‌آموزان نهادینه کند و امروز می‌توان از او به عنوان یکی از دانش‌آموزان منظم هفت دهه گذشته نام برد.

استفاده از کتاب یادشده به سال‌های دهه 1320 مربوط می‌شود و نوع خط به کار برده‌شده در آن به صورت نستعلیق و نسخ است. در آن دوران که دانش‌آموزان با این کتاب تحصیل می‌کردند، اواخر جنگ جهانی دوم بود

خواهش میکنم دوستان - خوشحالم که خوشتون اومد - راستش برای من هم که اون ایام نبودم خاطره ی کلاس اول خودم را زنده کرد.

درود فراوان بر شما
از کتابهای دیگر هم اگر تصاویری داری برای ما بیار
قربانت تا بعد

خیلی جالب بود

ولی عجیبه ، برای سال اول دبستان خیلی سخته

مثلا "نشستن آورد ننگ" و ...

((البته شعراش پر مشکل وزنیه)) منم که همش به مشکل وزنی گیر میدم D:

همین سخت بودنه که قدیمی ها خیلی بیشتر از ما میدونن

سلام

همین نگاه نقادانه و حرفه ای شماست که ما رو شیفته تون کرده.

منم با استاد رها موافقم، ذهن کودک فوق العاده پرظرفیت و توانمنده، به نظرم الان به غیر از آموزش زبان تو بقیه موارد از درصد پایینی از توان ذهنی دانش آموزا استفاده می شه.

با نا مخدا و سلام
آره ظرفیت ذهنی بچه ها خیلی بالاست
من عقیدم اینه که اگر فیزیک دبیرستان را هم به بچه هابتونیم یاد بدیم یاد می گیرن ولی ما بلد نیستیم یادشون بدیم

سلام
جناب تیچ من که وارد می شن، بحث رنگ حرفه ای بودن می گیره.
بله، اگه بتونیم با روشهای درست و جذاب، با ایجاد انگیزه آموزشو ارتقا بدیم، می تونیم از این توان بالقوۀ بالا استفاده کنیم.
یا علی

مطلب جدید قرار بود بذارین
منتظریما