تبیان، دستیار زندگی

با یاد دوست 

اصفهان از قدیم الایام به سبب ویژگی های خاص خود، همواره مورد توجه ادیبان و سیاحان ایرانی و غیرایرانی بوده است. تا آنجا که حتی ردپای اصفهان را می توان در افسانه های قدیم دنبال کرد.  

علاوه بر شاعران و نویسندگان ایرانی که در نوشته های منظوم و منثور خود از اصفهان به عنوان منبع الهام برای خلق آثار ادبی بهره برده اند یا در باب آن گفته اند و نوشته اند، سیاحان غیرایرانی بسیاری، بخصوص از اروپا در دوران های مختلف به این شهر سفر کرده و ضمن خلق سفرنامه های درخورتوجه، اصفهان را همچون بسیاری دیگر از عناصر خاص و قابل توجه فرهنگ شرق، به اهالی مغرب زمین معرفی کرده اند.

   شهری دلگشا و شادی اصفهون            که بشش* لقب دادند نصف جهون

از قدیم محفلی اولیا بـــودس               باغی دلهاش مملو از صفا بودس

    مردومی روشنا با هوشا زرنگ           وقتی عاشقی همه مسّا ملنـــگ

آمپری آی کیوشون زدس بالا             رسیدس تا ناقلوسی* عرشی خدا

مطلبا قاپ می زنند توی هوا              چی چی ناقلا! چی چی مادامولا*!

کِسی قشنگ تِری اِز تو، کوجاس و کی دیدِس
تو حرفی دلخوشی اَصلِش نی می زِنی با کِس
یا گوشی من، اِزاین حرفا، تا حالا نشنیدِس
یه با تو کوچه دیدم تو را و تا امروز
هِزار بار تَنَم مِثلی بید لَرزیدِس
گیساد وِلَم نی می دِد، وَرمالَم بِشَم راحت
خدایا این چه طِنافی س به پام پیچیدِس
جنابی یار، که ما را وِلِش، زِ روزی اَزَل
رقیبی نِکبِتی اَم تازه وَرقُلُمبیدِس
زِ کارِ عاشقی اِز بس که دردی سر دیدم
به مرگی مود قسم، چِشمی بنده ترسیدِس
دلی که منبعی عشقس وّ کانی احساسات
به پیشی چِشمی بُتَم، تیکّه گوشتی گَندیدِس
زِ بس که کم محلی می کونی تو با «کیوان»
حقیقِتِش را بِخوای، یُخدِه اِز تو رنجیدِس

سید مجتبی کیوان(کیوان)

به از شیراز و وضع بى مثالش هواى اصفهان و اعتدالتش



اگر در جهان اصفهانى نبود خداى جهان را جهانى نبود

اصفهان نیمى از جهان گویند نیمى از وصف اصفهان گویند

كه گفته است اصفهان نصف جهان است اگر باشد جهانى اصفهان است