تبیان، دستیار زندگی

 خواستیم همراه شما یاران،با آیات خالق منان انس و الفتی یابیم...

 آمدیم تا به دوات قصه های قرآن بر لوح جانمان نقش کلام حضرت رحمان زنیم...

بسم الله..

هدف:راهکارهایی در جهت انس با قرآن

در این بحث به منظور انس بیشتر با قرآن به سراغ قصه های شیرین و جذاب قرآنی رفته و با بررسی بیان ها و روایت گری های مختلف ،از بین داستانهای قرآنی کاملترین،شیواترین و نزدیک ترین بیان ها به روایت اهل بیت(ع) را استخراج و از مطالب و روایات زیبا و دلنشین مربوط به قصه ، بیان نهایی را اقتباس کرده ایم.

پس از گذر از داستان، به ترجمه آیات مربوط به قصه می رسیم.البته قصه  آن قدر نزدیک به جان ایه هاست که خواننده معانی آیات را قبل از دیدن ترجمه ایات در می یابد. در اخر به ذکر نکاتی پرداخته ایم تا مطلوب فراهم آید.

محتوای مطالب از منابع معتبر قرآنی،روایی و نوشتارهای متخصصین اهل فن اقتباس شده است  برای نمونه منابعی چون قرآن،نهج البلاغه، بحارالانوار،تفسیر المیزان،نور،نورالثقلین، مجمع البیان،نمونه،و قصه های قرآن محمدی اشتهاردی ،زمانی،صحفی ،آیت و...است.

سلام،
خدا قوت، واقعا کار جالبیه، عجرتون با خدا
اگر اجازه بدید ما از این داستانتون و انشاالله دانستان های بعدیتون رو در بورد یا نشریه کانون قرآن و عترت استفاده کنیم
یا علی

قدری تامل

1)دنیا برای ما آفریده شده،نه ما برای دنیا،پس دنیا را فدای خود کنیم،نه خود را فدای دنیا!

2)انسان مقام و موقعیت ارزشمندی دارد،پس نباید این مقام را به راحتی از دست داد.

3)خداوند همه انسان ها را با استعداد و با ارزش آفرید.پس همه ظرفیت و قابلیت جانشینی خداوند را دارند،اما همه جانشین او نیستند.

4)خداوند همیشه ما را می بیند و از افکار،گفتار و اهمال ما آگاه است.

5) اوست که می آفریند و می میراند.اوست که نیست می کند و با زمی گرداند.

ادامه دارد..

--

--

6*اگر از درک بعضی از سنت های خداوندی عاجز ماندیم،باید چنین بیاندیشیم که به حکمت های آنها نادانیم.ما در اول آفرینش نیز نادان بودیم و آنگاه به مدد خداوند دانا شدیم.

7*بسیار پیش می آید که چیزهایی را نمی دانیم،اموری فکرمان را مشغول می کند و راهی برای فهم آنها داریم ولی بعدها درک شان می کنیم.

8*پناهگاه ما کسی است که ما را آفریده، روزی داده و خلقتی متعادل بخشیده است.

9*بندگی برای او، شوق به سوی اوست و هراس از خشم او.

10*همه هستی برای ما افریده شد،پس ارزش خود را بدانیم و خود را بشناسیم.

--

11) در عالم وجود،هیچ چیز بیهوده آفریده نشده است.

12)او خدای یگانه بوده و هست.پیش از همه چیز است و آغاز و ابتدایی ندارد.بعد از همه چیز است و آخر و انتهایی ندارد.

13)آنچه ما در مقابل خدا داریم قدرت ناچیز ،ضعف بسیار و حجم عظیمی از نیاز است.

14)همه علوم عالم در دست خداست و او اولین معلم حقیقی بشر است.

15)امتحان بهترین روش برای روشن شدن حقایق است.

ادامه دارد..

--

16)این دنیا محل امتحان است،امتحانی که نتیجه اش در روز قیامت معلوم می شود.

17)معرفت لازمه سربلندی در امتحان است.

18)در مسیر بندگی هر کجا که فهمیدیم اشتباهی کرده ایم،باید بی درنگ بایستیم،اقرار به اشتباه کنیم،عذر بخواهیم و به مسیر سحیح باز گردیم.اگر چنین نکنیم گمراه و گمراه تر خواهیم شد.

19)علم خدا ذاتی است و علم ما اکتسابی.

20)دلیل بیهوده نبودن آفریده های خداوند ،علم و حمکت اوست.

در ادامه...

سیـــــــــــــــــــــــــــــــــــر ِ پیدایش

داستانی ز هســــــــــت شدن انسان پس از نیـــــــــــــــــستی

ســــــــــــیرِ پیدایِش

فصل دوم

داستانی ز هست شدن انسان پس از نیستی

از تعابیر مختلف قرآن مشخص می شود که انسان در آغاز خاکی بیش نبوده، پس از آن خدای متعال آب و خاک را با هم در آمیخته و به صورت گِل در می آورد تا این که به لجنی بدبو و چسبنده تبدیل می شود.آن گاه خشک شده و به صورت سفالی مجسم می گردد.

این مراحل خلقت جسمانی آدم است.پس از این مرحله خدای توانا به بُعد معنوی و روحانی او پرداخت و از روح خود در انسان دمید و او را زنده کرد.از اینجا بود که انسان مقام و شرافتی خاص بین مخلوقات کسب کرد و روح خدایی در او دمیده شد،که اگر چنین نمی شد جسم بی روح،ارزش جانشینی خدا را نداشت.

--

داستان در کلام وحی

این داستان

(سیـــــــــــــــــــــــــــــــــــر ِ پیدایش

داستانی ز هســــــــــت شدن انسان پس از نیـــــــــــــــــستی)

در آیات (حج/5 – انعام/2- حجر/26 و 28- صافات/11 – الرحمن/14 )آمده است.

--

--

قدری تامل

1)همان که ما را ،آفرید می میراند و دوباره زنده می کند.

2)زنده کردن دوباره از خلقت اولیه دشوار تر نیست.

3)از خاک آفریده شده ایم،پس در برابر دیگران خاکی باشیم.

4)با نگرش در سیر پیدایش جایی برای غرور و تکبر وجود ندارد.

--

فصل سوم

ابلیــــــــــــــــــــــــــــس

فرشتــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه نبود

داستانی ز افتادن نقاب شیطان

ایستاده بود و با خود نجوا می کرد:

پس سجده های طولانیِ من...؟ عبادت های چند صد ساله من...؟ این همه بندگی و تقدیس،همگی بر باد رفت...؟!

ابلیس با خود زمزمه می کرد و در آتش حسادت و تکبر می سوخت.انگار صفوف منظم ملائک را نمی دید که همگی بر آدم سجده کرده اند.در خیال خود نگاهی بر گذشته خود انداخت.او پیش تر از این در مقام جنیان بود.

آن قدر کوشید و آن قدر به درگاه خداوند سجده کرد تا کم کم به مقام فرشتگان رسید و بالاتر آمد. اکنون او یکی از فرشتگان مقرب درگاه خداوند بود.فرشته نبود؛اما به واسطه عبادت های بسیار به جایگاه فرشتگان رسیده بود و حالا،بعد از آن همه سختی و تلاش و مرارت، باید در برابر موجودی بی ارزش از جنس گِل بدبو سجده می کرد.

آتش خشمش لحظه به لحظه شعله ورتر می شد. در این هنگام خدای متعال از او که همچنان ایستاده بود و خیره خیره و با خشم به ادم نگاه می کرد،پرسید:ای ابلیس!چرا از فرمان من سرپیچی می کنی و در مقابل ادم که از روح خویش در او دمیده ام،سجده نمی کنی؟

ادامه دارد...