تبیان، دستیار زندگی

سلامی به گرمی دل های شما...

همونطور که میدونید طبق اراده شما مهمون این هفته ما هم مشخص شد و امروز ما در خدمت این دوست خوبمون هستیم

همون شاعر خوش ذوق که             پی افکند از نظم کاخی بلند ولی رسد صندلی داغ شود در یوغ و بند 

همون دوستمون که shahinf نوشته میشه و شهین یا شاهین خونده میشه:))

حالا میخواییم بیشتر باهاش آشنا بشیم

امیدواریم با حضورتون گرمای این صندلی و جمع دوستانه رو دو چندان کنید

امیدواریم یه روز شما مهمون صندلی داغ ما باشید :)) 

از همراهیتون بی نهایت ممنونیم 

سؤال ویژه هللا:

یه نامه ی کوتاه بنویسید خطاب به پسرِ آینده تون. فرض کنید وقتی که 22 ساله شد این نامه رو خواهد خوند.(دست کم 5 یا 6 خط...هر چقدر حس داشتید...)

به به سلام خوش اومدی

بهتره بگم اینجا پنجره ها بازه اما چون شدت سوختن بسیار زیاده این بوی سوختنی چند وقته که بیرون نمیره

سلام سلام سلام

اینم خدمت سیّد گل که واسه تقدیم کردن به مناسبت سالگرد تولد مناسبه.

***

بر تابش خورشید دگر نیست نیازی

کامروز تو بر روی جهان دیده گشودی

***

شادم که نبودم به جهان پیش تر از این

زان رو که از این پیش تو گل نیز نبودی

***

این سینه، «امین» است به آن عشق که روزی

دادی تو امانت به دلم، لطف نمودی

***

تبریک به تو، آمدنت باد مبارک

با آمدنت پر شد از امید وجودی

***

معشوق چو آید، برباید دل عاشق

تبریک به من باد که دل را تو ربودی

***

اگه سالگرد ازدواجتون هم نزدیک روز تودشون باشه، این بیتم اضافه کنید :

***

میلاد تو آغازگرِ «ما» شدن ماست

تبریک به ما، می رسد آن روز به زودی

سلام

نظر من اینه که دمشون رو گذاشتن رو کولشون و رفتند ..شاید هم آتیش گرفتن...

دقیقا موافقم، راستی ببخشیدا من مرتب نیست جوابام، از کوره در نرین با سلطان، به جون خودم شعر که تموم شه خودم یه جا می نویسمش که مشخص شه جواب چه سوالیه. 

چه جالب، هیچ وقت از تحلیلای روانشناسی سر در نیاوردم. 

سلام سلام

خوش اومدین، چه عجب، مواد منفجره رو دیر تحویلتون دادن؟! یا نه منتظر بودین ببینین هم عاقبت هم رزماتون چی میشه، بعد بیاین؟!

تو این شرایطی که سلطان و دار و دسته اش فرارو بر قرار ترجیح دادن، اومدنتون اصلا صلاح نیستا.شرایط جنگ کاملا به نفع مهمونه.حامی هام قبضه کردن میدونو.

چه جالب، پس دومی کاملا درسته.

ممنون که این توضیحا رو دادین، واسم خیلی جالب بود. 

البته اون شب تو پاریس، کلاه گیسی بلند به سر داشتم، آخه دیدم قدم زدن یه کچل تو خیابونای پاریس خیلی ضایعست.اما خوب یادتون مونده، اون وقتا هم تا صبح رو سنگفرشا قدم می زدم.بوی زمین بارون خورده تا صبح بیرون نگهم می داشت.

بپرسین شما، این جا به لطف خودتون یه وضعی شده، یه سوت بالاترین رطوبتا رو هیچ می کنه.خشک خشکم الان. 

چه می شه کرد، تا بوده همین بوده، همیشه یه نفر از خودش گذشته تا دیگران به چیزی برسن.

چشم، قسطای بعدی رم می دم خدمتتون، فقط چکارو برگشت نزنین، این دفعه دیگه بهم دسته چک نمی دن.