تبیان، دستیار زندگی

چرا وقتی وقتش هست حسش نیست، و وقتی حسش هست، وقتش نیست؟؟؟

سلام.فعلا شرحی نداره.....با برداشت و درک خودتون از این سوال جواب بدید .

لطف می کنید...خیلی سپاسگزارم :)

فکر کنم .......چون که...... وقتی که وقت داریم حسش رو نداریم و وقتی که حسش رو داریم وقتش رو نداریم .

نمی دونم
من این رو دقیقاً سر امتحان تجربه کردم
وقتی تو طول ترم وقتش هست برا درس خوندن حسش نیست
وقتی شب امتحان لبریزی از حس درس خوندن و همش یه روز دیگه وقت بدن می شی خود انیشتن وقتش نیست

سلام
هللایه عزیز منم قبلا اینجوری بودم نه که الان نباشما ولی قبلا اوضام خیلی بدتر از این بود . واقعا جمله ی قشنگیه و احساسی رو که من همیشه داشتم و نیدونستم چه جوری بیانش کنم .
میدونی من همچین وقتایی که فکر میکنم وقتش هست و به حس گرفتن اجباری هم تن نمیدم به زور و تنبیه متوصل میشم یعنی وقتی میبینم برنامه م رو عمل نمیکنم یه چیز خیلی مهم رو از خودم میگیرم بعد یه جمله رو دائم با خودم تکرار میکنم (بهم نخندیناااااا)
به خودم میگم : بمیری ، بمونی باید اینو بخونی ( چون مشکل من در مورد وقت و حس بیشتر واسه درس خوندنه)

البته پاسخ های جناب فرخندی هم عین واقعیت بود و بزرگترین دلیل مشکل وقت و حس که منم تقریبا بهش گرفتار بودم ولی مدتهاست تلاش به تغییر دادنش کردم.

یه جور دیگه میخوام به قضییه نگاه کنم

حس همیشه هست و نیز انتظار انجام کاری را داری

ولی وقتی میدونی دسترسی نداری به عامل اون فکری که میخوای عملیش کنی گذشت زمان طولانی میشه

همیشه هجران و دوری حس خواستن را در ما ایجاد می کنه

وقتی که نیست احساس می کنی چیزی گم کرده داری
دلت میخواد همراهت بود
در دستت بود
کنارت بود
جلوی چشمت بود
احساس دوست داشتنش
احساس خواستنش
احساس نداشتنش عذابت میده
ولی وقتی هست
دیگر احساس کمبود نیست
ازش دور نیستی که طلبش کنی
نیاز به اندیشیدن در موردش نیست که حس خواستن را در تو ترغیب کنه
دیگه کمبودی نداری
دیگه تنها نیستی
اونجاست که احساس می کنی این همه فرصت و وقت داری ولی حسی برای انجام نیست

و اون هنگام حسش هست که نیازمندی و اینجاست که وقت تنگه برات

پس به اون سئوالی که فرمودین اینگونه میشه رنگ واقعیت داد.