تبیان، دستیار زندگی

سلام مادر، از سازمان آمار نفوس و مسکن مزاحم می شم، شما چند نفرید؟
مادر، سرش را پایین می اندازد و سکوت می کند.
مادر:میشه خونه ما بمونه برای فردا؟
چرا مادر؟
آخه شاید از پسرم خبری برسه…

بی پلاک و نام ونشانی

درخت ها به نماز ایستاده اند تنت را

و باد های مسافر شمیم پیرهنت را

به انتظار نشسته اند کاسبان تهی دست

عزیزوار به مصر آمدنت را

چنان سبک شده ای بی پلاک و نام و نشانی

که روی دست گرفته است آسمان بدنت را

به روی دست می آیی بی نشانه من اما

اگر به خانه بیایی صدای در زدنت را

نمی شود نشناسم نمی شود نشناسند

تمام یاخته هایم به عطر و بو کفنت را

تو می شود پس از این سال ها به یاد نیاوری

میان این همه خرزهره عطر یاسمنت را؟

به پیش باز می آیم ... هزار منقل اسپند

گرفته اند در آغوش مادرانه تنت را

شاعر:پانته آ صفایی

« اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بنیها وَالسِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُكَ »

یه روزی با من از این سنگر سخت

یه لشکر مـــــــــــرد برمیگرده مادر

آخی طفلی. چمران اینو گذاشتی دل آدم کباب میشه:((

خیلی غم انگیز بود.......