تبیان، دستیار زندگی

سلام به همه ی بچه های تبیان که صمیمانه کنار هم فعالیت می کنن

نمیدونم چی شد که این موضوع گران بار به ذهنم بارید

تنها میدونم که لطف خداست و لا غیر.

مباحث بسیاری در باب معراج رسول(ص) روایت شده

این که پیامبر موقع معراج آیا با روح عروج کردن یا جسم یا روح و جسم.

نظر شما دوستان گرامی برای من ارزشمنده.

موفق و پیروز باشید

یا علی از تو مدد

گفتگو در معراج وَ لَقَد رَاهُ نَزلَهً اُخری* عِندَ سِدرَهٍ المُنتَهی * عِندَها جنَّهُ المَاوی (آیه های 13تا15سوره مبارکه نجم) معنی آیه: و بار دیگر او را مشاهده کرد نزد سدره المنتهی که جنّت الماوی آنجاست. نکات مهم آیه: 1-این آیات در مورد مساله وحی و ارتباط پیامبر(ص) با خداوند و شهود باطنی اوست و سخن از معراج پیامبر است. 2-منظور از سدرة المنتهی درخت پر برگ و سایه ای است که در اوج آسمانها قرار گرفته است. جایی که ملائکه از آن فراتر نمی روند و جبرئیل نیز در سفر معراج به آن رسید متوقف شد. 3-پیامبر(ص) فرمود: من بر هر یک از برگهای سدرةالمنتهی فرشته ای دیدم که ایستاده بود و تسبیح خداوند را می کرد. 4-این تعبیرات نشان می دهد که هرگز درختی شبیه آنچه در زمین می بینیم نبوده. بلکه اشاره به سایبان عطیمی است در جوار قرب رحمت حق که فرشتگان بر برگهای آن تسبیح می کنند و امتهایی از نیکان و پاکان در سایه آن قرار دارند. 5-جنةالماوی به معنی بهشتی است که محل سکونت است. 6-از آیات فوق استفاده می شود که پیامبر در شب معراج از کنار بهشت گذشته یا در آن وارد شده است. این بهشت خواه بهشت جاویدان و جنةالخلد باشد یا بهشت برزخی. در هر صورت مسائل مهمی را از آینده انسانها در این بهشت مشاهده فرموده است که شرح آن در اخبار اسلامی آمده است. 7-از مجموع روایات به خوبی استفاده می شود که پیامبر گرامی(ص) این سفر آسمانی را در چند مرحله پیمود. مرحله نخست: مرحله فاصله میان مسجدالحرام و مسجد القصی بود که در آیه اول سوره اسراء به آن اشاره شده است. سپس از آنجا معراج پیامبر شروع شدو آسمانهای هفتگانه را یکی پس از دیگری پیمود و در هر آسمان با صحنه های تازه ای روبرو شد. با پیامبران و فرشتگان و در بعضی از آسمانها با دوزخ و دوزخیان و در بعضی با بهشت و بهشتیان برخورد کرد و از هر یک از آنها خاطره های پر ارزش و بسیار آموزنده در روح پاک خود ذخیره نمود و پس از بازگشت اینها را با صراحت و گاه با زبان کنایه و مثال برای آگاهی امت در فرصت های مناسب شرح می داد . گوشه ای از گفتگوهای خداوند با پیامبر در شب معراج از زبان حضرت علی (ع) امام علی (ع) فرمودند : در شب معراج پیامبر (ص) عرض کرد پروردگارا : بهترین اعمال کدام است ؟ خداوند فرمود: - هیچ چیز نزد من برتر از توکل بر من و رضا به آنچه قسمت کرده ام نیست .- ای محمد آنها که بخاطر من یکدیگر را دوست دارند محبتم شامل حال آنهاست.- ای احمد همچون کودکان مباش که سبز و زرد و زرق و برق را دوست دارند و هنگامی که غذای دلپذیری به آنها می دهند مغرور می شوند و همه چیز را به دست فراموشی می سپارند .- پیامبر عرضه داشت: پروردگارا مرا به عملی هدایت کن که موجب قرب به درگاه توست. فرمود: شب را روز و روز را شب قرار ده . عرض کرد چگونه؟ فرمود: چنانکه خواب تو نماز باشد و هرگز شکم خود را سیر مکن .- ای احمد محبت من محبت فقیران و محرومان است به آنها نزدیک شو و در کنار مجلس آنها قرار گیر تا من به تو نزدیک شوم و ثروتمندان دنیاپرست را از خود دور ساز و از مجالس آنها بر حذر باش. علائم اهل دنیا: عرض کرد پروردگارا: اهل دنیا و آخرت کیانند؟ فرمود: اهل دنیا کسانی هستند که زیاد می خورند و زیاد می خندند و می خوابند و خشم می گیرند و کمتر خشنود می شوند، نه در برابر بدیها از کسی عذر می خواهند ونه اگر کسی از آنها عذر طلبد می پذیرند، در طاعت خدا تنبلند، در معاصی شجاعند، آرزوهای دور و دراز دارند و در حالی که اجلشان نزدیک شده هرگز به حساب اعمال خود نمیرسند، ونفعشان برای مردم کم است. افرادی پر حرف، فاقد احساس مسئولیت، علاقمند به خورد وخوراکند نه در نعمت شکر خدا به جا می آورند نه در مصائب صبورند. خدمات فراوان در نظر آنها کم است(وخدمات کم خودشان بسیار) خود را به انجام کاری که انجام نداده اند ستایش می کنند و چیزی را مطالبه می کنند که حق آنها نیست ، پیوسته از آرزوهای خود سخن می گویند و عیوب مردم را خاطر نشان می سازند و نیکی های آنها را پنهان .جهل و حماقت در آنها فراوان است، برای استادی که از او علم آموخته اند تواضع نمی کنند و خود را عاقل می دانند امّا در نزد آگاهان نادان و احمقند. اوصاف اهل آخرت در مورد اوصاف اهل آخرت و بهشتیان فرمود:آنها مردمی با حیا هستند، جهل آنها کم، منافعشان بسیار، مردم از آنها در راحتند و خود از دست خویش در رنجند و سخنانشان سنجیده است، پیوسته حسابگر اعمال خویشند،چشمهایشان به خواب می رود امّا دلهایشان بیدار است . در آغاز نعمتها حمد می گویند و در پایان ذکر او را بجا می آورند، دعایشان در پیشگاه خدا مستجاب و تقاضایشان مسموع است و فرشتگان از وجود آنها مسرورند. هنگامی که برای عبادت در برابر من می ایستند همچون بنیان مرصوص و سدی فولادینند ودر دل آنها توجهی به مخلوقات نیست .به عزت و جلالم سوگند من آنها را حیات و زندگی پاکیزه ای می بخشم و در پایان عمر، خودم قبض روح آنها می کنم و درهای آسمان را برای پرواز روح آنها می گشایم .- ای احمد آیا می دانی کدام زندگی گواراتر و پردوام تراست؟ عرض کرد خداوندا ،نه.- فرمود: زندگی گوارا آنست که صاحب آن لحظه ای از یاد من غافل نماند . نعمت مرا فراموش نکند، از حق من بیخبر نباشد و شب و روز رضای مرا بطلبد.- در برابر گناه و معصیت به یاد من بیفتد و قلبش را از آنچه ناخوش دارم پاک کند.- شیطان و وسوسه های شیطانی را مبغوض دارد و ابلیس را بر قلب خود مسلط نسازد. سرانجام این حدیث نورانی با این جمله های بیدار کننده پایان می پذیرد. ای احمد: اگر بنده ای نماز تمام اهل آسمانها و زمین را انجام دهد، همچون فرشتگان غذا نخورد و لباس فاخری در تن نپوشد (و در نهایت زهد و وارستگی زندگی کند) ولی در قلبش ذرّه ای دنیاپرستی یا ریاست طلبی یا عشق به زینت دنیا باشد در سرای جاویدان و در جوار من نخواهد بود و محبّتم را از قلب او بر می کَنم. ((تفسیر نمونه – جلد 22 )) مروری بر جزء بیست و هفتم 1- من جنّ و انس را نیافریدم مگر اینکه عبادتم کنند. (56 ذاریات) 2- کسانیکه ایمان آورده اند و فرزندانشان به پیروی از آنان ایمان اختیار کردند فرزندانشان را در بهشت به آنان ملحق می کنیم . (21 طور) 3- آیا تو از آنها پاداش می طلبی که در زیر بار گران آن قرار دارند. (40 طور) 4- ای پیامبر: از کسی که از یاد ما روی می گرداند و جز زندی مادی دنیا را نمی طلبد، اعراض کن. (29 نجم) 5- بگو در کدام یک از نعمت های پروردگارت تردید دارید. (55 نجم) 6- ما قرآن را برای تذکر آسان ساختیم، آیا کسی هست که متذکر شود؟ (17 قمر) 7- پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می کنید؟ (16 الرحمن) 8- آیا جزای نیکی جز نیکی است؟ (60 الرحمن) 9- سابقون (پیشگامان) مقربان درگاه الهی هستند و در باغهای پر نعمت بهشتی جای دارند. (12 واقعه)10- نعمتهای سابقون عبارتند از میوه های متننوع، گوشت پرنده، همسرانی جوان، جامهایی از شراب طهور. (واقعه ) 11- اصحاب یمین در بهشت در سایه درختان کشیده و گسترده قرار دارند همراه با میوه های دائمی. (واقعه)12- اصحاب شمال در میان بادهای کشنده و آب سوزان قرار دارند . (واقعه) 13- اصحا شمال در دنیا مست و مغرور بودند و بر گناهان بزرگ اصرار می ورزیدند. (واقعه) 14- آیا به آبی که می نوشید اندیشیده اید. آیا شما آن را از ابر نازل کرده اید یا ما ؟ (69 واقعه)15- چرا در راه خدا انفاق نمی کنند در حالیکه میراث آسمانها و زمین همه از آن خداست. (10 حدید)16- کیست که به خدا وام نیکو دهد تا خداوند آن را برای او چندین برابر کند. (11 حدید)17- آیا وقت آن نرسیده است که دلهای مؤمنان در برابر ذکر خدا خاضع گردد. (16 حدید)18- خداوند هیچ متکبّر فخر فروشی را دوست ندارد.

معراج رسول خدا(ص)مرکب از دو قسمت‏ بوده که بخشی از آن که از مسجد الحرام تا مسجد الاقصى و بالعکس انجام شده، ورسول خدا(ص) این مسیر را در یکى از شبها در سالهاى ‏توقف خود در مکه از طریق اعجاز طى کرده،که این قسمت رادر کتابهای  تاریخ اسراء مى‏نامند و قسمت دوم که ‏از مسجد الاقصى به آسمانها انجام شده و  طبق روایات آن حضرت با انبیاءالهى دیدار و گفتگو کرده و بهشت و جهنم و آیات بزرگ دیگرى‏از آیات الهى را مشاهده نموده است که این قسمت را  معراج‏ مى‏نامند. در اینکه اسراء و معراج رسول خدا (ص)در چه سالى ازسالهاى بعثت اتفاق افتاده اختلاف است و اجمالا وقوع آن درمکه و قبل از هجرت ظاهرا قطعى است اما در این که در چه سالى از سالهاى قبل ازهجرت بوده اختلاف است و لی روایت امروز روایت معتبر و مستندی است . ماجرای معراج پیامبر اکرم ص بر اساس قول مشهور آن است که رسول خدا ص‏ در آن شب در خانه‏ ام هانى دختر ابی طالب بود و از آنجا به معراج رفت، و مجموع مدتى‏که آن حضرت به سرزمین بیت المقدس و مسجد اقصى و آسمانهارفت و بازگشت از یک شب بیشتر طول نکشید، صبح‏ آ ن شب را در همان خانه بود .

طبق پاره ای ازنقل ها ، معراج پیامبر از خانه خدیجه (علیها سلام )آغاز شد و باز گشت آن نیز در خانه خدیجه روی داد.

روایت شده : امام باقر (علیه السلام ) فرمود: «جبرئیل مرکب براق را شبانه کنار درخانه خدیجه آورد و در آن خانه به محضر رسول خدا رسید ،آن حضرت را از خانه بیرون آورد و بر مرکب براق سوار نموده واز مکه به سوی بیت المقدس سیر داد...»

مطابق پاره ای از شواهد وقراین ، پیامبر هنگام مراجعت ازمعراج نیز در خانه خدیجه فرود آمد .17

برای اینکه به مقام درخشان حضرت خدیجه دررابطه با مسأله معراج پیامبر بیشترپی ببریم نظرشمارا به روایت زیر جلب می کنم .

سلام خدا بر خدیجه : ابوسعید خدری می گوید: رسول خدافرمود: وقتی که در شب معراج ، جبرئیل مرا به سوی آسمانها برد و سیر داد،هنگام مراجعت به جبرئیل گفتم : «آیا حاجتی داری؟» جبرئیل گفت: « حاجت من این است که سلام خدا و سلام مرابه خدیجه برسانی »پیامبر (صلی الله علیه وآله) وقتی که به زمین رسید ، سلام خدا و جبرئیل را به خدیجه ابلاغ کرد. خدیجه گفت «ان الله هو السلام ، وفیه السلام ، الیه السلام ، وعلی جبرئیل السلام ؛ همانا ذات پاک خدا سلام است، واز او است سلام ، وسلام به سوی او باز گردد و برجبرئیل سلام باد.»18