قبول کنید توی این دور و زمونه دختر بزرگ کردن سخته.
به کسی برنخوره اما خانوما معمولا خیلی حساس هستند.وقتی یکی بهشون گفت دوستت دارم سه سوت عاشق میشن و بعد (سه نقطه) بیار و باقالی بار کن.گول خوردن همانا و افسردگی همان.جالبه درس عبرت هم نمیشه.حالا یکی دختر داشته باشه باید چیکار کنه که از راه به در نشه؟
نمیگم دخترا بد هستن ولی با اینکه گاهی مذهبیتشون بالاس اما فکر می کنن این پسر با با بقیه فرق داره.
اینطورام نیست.ما پسرا کلا هممون شبیه هم هستیم.خیلی گل و خوبیم