تبیان، دستیار زندگی

سجادی ادامه داد: اندام‌هایی كه قطع می‌شوند یك زمان طلایی برای پیوند دارند كه چهار تا شش ساعت است. پس از این زمان، شانس پیوند اندام آسیب‌دیده به شدت كاهش می یابد، اما اگر اندام كوچك باشد، امكان پیوند تا زمانهای بیشتر و حتی 36 ساعت هم وجود دارد كه در مورد اندام‌های بزرگ مانند دست، فرصت كمتری برای پیوند وجود دارد.
این جراح افزود: پس از ورود بیمار به اتاق عمل، دست قطع شده، پر از سیمان، ماسه و شن بود كه با حدود 60 لیتر محلول ضدعفونی شسته شد. در نهایت از ساعت حدود 17 عمل پیوند آغاز شد و در ساعت 24 كار به پایان رسید.
وی تصریح كرد: حین عمل، شریان و سیاهرگ بیمار به كمك سیاهرگ كشاله ران كه به سیاهرگ سافن مشهور است، بازسازی و دوباره ساخته شد؛ البته پیوند عصب در عمل صورت نگرفت، چرا كه هنوز میزان تخریب عصب‌های دست مشخص نبود، اما متخصصان اعصاب اعلام كردند كه دو تا سه ماه بعد از عمل می‌توان عصب دست را بازگرداند.
سجادی تصریح كرد: زمانی كه در رگ‌ها، نقص زیادی باشد و نتوان شریان را به یكدیگر نزدیك كرد و یا زمانی كه پارگی رگ‌ها بیشتر از سه تا چهار سانتیمتر باشد، مجبور به استفاده از سیاهرگ پا جهت پیوند هستیم؛ چرا كه اگر بخواهیم رگ ها را به زور با نخ های مختلف به یكدیگر نزدیك كنیم، خون لخته می‌شود. برای ثابت كردن استخوان‌های شكسته شده بازو هم از پلاتین خارجی استفاده شد.
این جراح درباره احساس خود حین مواجهه با بیمار گفت: در ابتدا وقتی بیمار را دیدم، كمی دچار ترس شدم ولی تجربه مواجهه با چنین مصدومانی در سالهای جنگ به من دلگرمی داد كه چنین عملی را برعهده بگیرم و به لطف خدا وقتی جراحی با همراهی یك متخصص بیهوشی و یك متخصص ارتوپد شروع شد، كارها تسهیل شد و موفق شدیم بدون این كه حتی یك ذره از عضلات بیمار از بین برود، ضایعه را ترمیم كنیم؛ این در حالی است كه آن طور كه همكاران ارتوپد می‌گویند پیوند دستی كه با این شدت وهمراه كتف از بدن جدا شده باشد حتی در كتاب‌های مرجع ارتوپدی هم گزارش نشده است.