تبیان، دستیار زندگی

سلام حدالامکان همه به سوالم جواب بدید:

اگه جلو همه ضایت کنن چیکار میکنی؟؟

اگه اون کسی که ضایت کرده مامان یا بابات باشه چی؟؟

مرسی

در مورد پدر و مادر
چون بالاخره شما با هم دارید زندگی می کنید
معمولاً حق با اون ها خواهد بود ولی حتی اگر یک درصد حق با اون ها هم نبوده
شما و اون ها از یک تیم هستید یعنی یک خانواده محسوب می شید
و تمام ناظرین از تیم های دیگه
فرض کنید تو یه بازی فوتبال یه هم تیمی به هم تیمیش یه لگد جانانه بزنه وسط اون همه تماشاگر
اگر این بیاد با هم تیمیش دعوا کنه آبروی تیم و کشور و شهر یه جا می ره
پس در مورد خانواده که تیم شما محسوب می شن بهترین کار پیش غریبه حفظ آبرو وتائید حرف اون هاست
چون غریبه حتی همسر شما از یک تیم دیگه است
هر چند قراره با شما متحد شه
ولی از تیم خانوادۀ درونی شما نیست

و هیچ غریبه ای تحت هیچ شرایطی نباید از بین رفتن دیوارهای بین شما و خانوادتون رو ببینه حتی همسرتون که باز یک دیوار از خانوادتون دورتره حتی اگر پدر یا مادر فرزندتون هست
هم خون شما نیست
حتی اگر فرزندتون هست خیلی فاصلۀ سنی با پدر و مادرتون داره و این حرمت شکنی یادش می مونه جایی منعکس می کنه که شما کل موضوع یادتون رفته و اینجا دلتون می سوزه که با والیدنتون اینطور برخورد شد

دیگران مثل جعبۀ سیاه همه چیز رو تو ذهنشون ذخیره می کنن و
تو هر جمعی چهار تا عادل فردوسی پور هست که ریز به ریز موضوع رو به ذره بین بکشه و بعد با آب و تاب گزارش کنه
پس تو جامعۀ کوچیک زندگیتون سعی کنید بهترین تاکتیک رو انتخاب کنید
حتی اگر ضایع شدید ، رفتاری کنید که گزارشگر نگه تو خونشون دعوا بود
بگه پدرش بد دلخور بود اینو گفت پسرش یا دخترش احترام نگه داشت و با احترام بحث رو جمع کرد
رسیدین خونه
تو یه وقت مناسب با والدینتون
یه مذاکره بگنید که من بزرگ شدم
خجالت می کشم پدر من ، مادر من حرفی هست تو جمع نگئو تو خونه بگی تاثیر بیشتری روم می گذاره خوب

ببخشید طولانی شد ، خوب گفتین نظر بده منم برم پشت منبر باید دو نفر بیان میکروفونو ازم بگیرن دیگه دست خودم نیست به قول دکتر نیما اساساً ما زنها موشکاف هستیم و فکر می کنیم بزرگترین روان شناس ها شاگرد خودمون بودن
ذاتاً اینطوری هستیم کاریش نمی شه کرد

یه خاطره هم بگم برم
کودکستانی بودم یه عینک گنده هم همیشه رو چشمم بود
بچه ها بهم خندیده بودن و گویا یه شعر هم برام خونده بودن که عینکی بی نمکی ...........
خلاصه گریه کنان میام خونه و ناراحت که مامان بچه ها مسخرم کردن
بعد گویا شب مامانم متوجه می شه من دارم با آب و تاب شعررو می خونم
یعنی انگار خودمم از آهنگ شعر بدم نیومده بوده
فقط از بخش ضایع شدنش دلخور شده بودم
از اون سال به این ور هر موقع حرصم می گیره مامان اینو یادم یمندازه می گه ببین اگه از آهنگش خوشت اومده بی خیال شو ها نمی خواد بی خودی حرص بخوری
و شاید به همین دلیله که وقتی پام سر می خوره با مخ می خورم زمین می شینم یه دل سیر می خندم بعد بلند می شم شاید تو اون گیر و دار یه دوست خوب پیدا کردم که بیاد دستمو بگیره از رو زمین بلندم کنه چشم اونایی که از رو بدجنسی می خندیدن درآد