كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَیكَةِ الْمُرْسَلِینَ(الشعراء/176)
اصحاب ایکه [= شهری نزدیک مدین] رسولان (خدا) را تکذیب کردند،
إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَیبٌ أَلَا تَتَّقُونَ(الشعراء/177)
هنگامی که شعیب به آنها گفت: «آیا تقوا پیشه نمیکنید؟!
إِنِّی لَكُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ(الشعراء/178)
مسلما من برای شما پیامبری امین هستم!
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ(الشعراء/179)
پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید!
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَیهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِی إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ(الشعراء/180)
من در برابر این دعوت، پاداشی از شما نمیطلبم؛ اجر من تنها بر پروردگار عالمیان است!
أَوْفُوا الْكَیلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِینَ(الشعراء/181)
حق پیمانه را ادا کنید (و کم فروشی نکنید)، و دیگران را به خسارت نیفکنید!
وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِیمِ(الشعراء/182)
و با ترازوی صحیح وزن کنید!
وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْیاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِی الْأَرْضِ مُفْسِدِینَ(الشعراء/183)
و حق مردم را کم نگذارید، و در زمین تلاش برای فساد نکنید!
وَاتَّقُوا الَّذِی خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِینَ(الشعراء/184)
و از (نافرمانی) کسی که شما و اقوام پیشین را آفرید بپرهیزید!»
قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِینَ(الشعراء/185)
آنها گفتند: «تو فقط از افسونشدگانی!
وَمَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا وَإِنْ نَظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِینَ(الشعراء/186)
تو بشری همچون مائی، تنها گمانی که درباره تو داریم این است که از دروغگویانی!
فَأَسْقِطْ عَلَینَا كِسَفًا مِنَ السَّمَاءِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ(الشعراء/187)
اگر راست میگویی، سنگهایی از آسمان بر سر ما بباران!»
قَالَ رَبِّی أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ(الشعراء/188)
(شعیب) گفت: «پروردگار من به اعمالی که شما انجام میدهید داناتر است!»
فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ یوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ یوْمٍ عَظِیمٍ(الشعراء/189)
سرانجام او را تکذیب کردند، و عذاب روز سایبان (سایبانی از ابر صاعقهخیز) آنها را فراگرفت؛ یقینا آن عذاب روز بزرگی بود!