بنام خدایی که مارا می بیند
سلام
دخترک ها...
هر کدام بهر هدفی...
هر کدام به نحوی...
راهی را پیش گرفته اند
بعضی راحت و بی پروا
بعضی آرام و نرم نرمک و مظلوم نما
بعضی با لفظهای خود گول زن (داداشی...برادر... و...)
بعضی با سن ها و چهره های قلابی
بعضی با باطن های قلابی
پیش به روی پسرک های ساده رفته اند
پسرک هایی که بی خبرن که ساده اند
هر بار با یه سلامی...
یا با یه شکلکی...
با یه متنی...
برایش ابراز وجود میکند
خودش خوب میداند که با او کاری ندارد...
میداند هیچ اشتراکی و کاری ندارند
اما ابراز وجود, مگر بد است
!
شاید اتفاقی افتاد...هوم؟!
به کجا می روند؟
آیا خبردارند پا به زندگی چه کسانی میگذارند؟
مرد غریبه که در خیابان راه میرود...
به او سلام میدهیم؟
برایش نقشه میکشیم که به سمتش رویم؟
در دنیای مجازی چه فرق میکند؟
اگر جواب این است که خب بعد این مدت دوست ماست
عجب... جواب قبیحانه ای...
اگر جواب این است همکار ماست
حدت را در حد همکاری نگه دار
به کجا می روند؟
سلام اینجا مینویسم... یعنی بلند بلند فکر میکنم... بلند بلند میگم تا یادآوریی باشد برا خود حقیر و فراموش کارم و دوستان عزیزم که همگی گوش بزنگ باشیم... و طی روزگاران شاید بدست تازه واردان مجازی
برسد یا یادآوری برای قدیمی هایش باشد باشد که خدا به همه ما رحم کند
|