تبیان، دستیار زندگی

با نام خدا و سلام

مؤمن از منظر لغت

آنچه در كتب لغات راجع به معنای كلمه مؤمن گفته شده اند اینكه:  كلمه «مؤمن» از ماده«امن» مشتق شده است اگر متعدى بنفسه باشد بمعنى ایمنى دادن است مثل «وَ آمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ» یعنى آنها را از ترس ایمن گردانید و «مؤمن» كه از اسماء حسنى است از همین معنى است، یعنى ایمنى دهنده 

در برخی از منابع لغت آمده است:«والأصل أن یستعمل فی سكون القلب»یعنی كلمه مؤمن كه از «أمن» مشتق شده است به معنای آرامش قلبی می باشد. چنانچه در برخی منابع لغت نیز معنای مذكور البته با عبارت متفاوت ذكر شده: «أصل الأَمْن: طمأنینة النفس و زوال الخوف» یعنی اطمینان و آرامش قلبی و برطرف شدن خوف و ترس می باشد. و تمام اهل لغات در اینكه كلمات، مؤمن، ایمان؛ از فعل«أمن» مشتق شده اند؛ هیچ گونه اختلاف وجود ندارد ولی ممكن است عبارات و تعابیر كمی متفاوت باشند و به عبارت دیگر همه لغویون با عبارات مختلف و متفاوت به معنی «واحد» اشاره كرده اند كه عبارت باشد از «آرامش و سكون در قلب و رفع و برطرف شدن خوف و حشت از نفس» اگر به عبارات كه اهل لغات راجع به كلمه «أمن» بیان كرده‌اند توجه شود، بیانگر معنی واحد اند:«أن یُسْتَعْمَلَ فى سُكُونِ القَلْب»‏«الأَمْن ضدّ الخوف»، پس بنا بر این «مؤمن» از منظر لغویون به كسانی اطلاق می شود كه آرامش خاطر داشته باشند و هیچ گونه خوف، وحشت، اندوه در قلبش نداشته باشند.

تعریفش رو باید از بین همین آیات و روایات كه بخش از اون رو هم جناب تیچمن الآن قرار داده اند بیرون كشید.

نمی شه كه با یك جمله بیانش كرد...

جناب تیچمن
ممنون از بحثی كه شروع كردین. پیداست دارین قدم به قدم و ریشه ای كلاسها رو پیش می برین...
پیشنهاد می كنم بعد از بیان قرآن در مورد مومن، جلسات بعدی كلاسها رو اختصاص بدین به دیدگاه ائمه در روایات
مخصوصا بر روی خطبه حمام از حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام می تونین بهره بگیرین و ما رو هم شریك كنید...

با نام خدا و سلام
با تشکر از حضور و ارائه نظراتتون. مدمن عزیز چشم در اولین فرصت معنای دقیق کلمه ایمان را بیان می کنم البته میشه از لابلای همین آیات و روایات که در راهند بیرون اورد
تشکر از نیری گرامی هم بابت پاسخگوییشون و ارائه نظرشون. البته اینکه روایات را هم در ادامه بیارم را در برنامه داشتم و این دقت نظر شما باعث دلگرمی و توجه بیشتر من میشه.

با نام خدا وسلام

اما تعریف کلمه ایمان: (برگرفته از دیدگاه های علامه طباطبایی)

ایمان از ریشه «امن» و معنی اصلی آن امنیت دادن است؛ به این دلیل که مومن در پرتو ایمان خویش، می تواند باورهای خد را از گزند شک و تردید در امان نگاه دارد. (المیزان، ج 1، ص 55)

در عرف قرآن ایمان به خداوند، تصدیق به وحدانیت او، پیامبران، قیامت و آن چه که پیامبران آورده اند همراه با پیروی فی الجمله از ایشان است.

 ایمان را صرف اعتقاد نمی دانند و التزام به لوازم و آثار عملی آن را ضروری می شمارند، البته نوعی آرامش و سکون خاص در نفس نیز از مولفه های ایمان است که خود نتیجه التزام عملی نسبت به لوازم آن است. در مجموع ایمان به خدا صرف این نیت که انسان بداند و درک کند که خدا حق است؛ بلکه آثار عملی باید بر آن مترتب شود.

امیدوارم مدمن عزیز به جواب سوالشون رسیده باشند اگر نه بیشتر توضیح بدم یا دوستان پاسخ بهتری دارن بسم الله

اما بعد.........

در سوره فتح در وصف مؤمنان از اصحاب رسول الله (ص) مى‏فرماید: «محمد رسول الله و الذین معه اشداء على الكفار رحماء بینهم.»

سپس خصوصیاتشان را بر مى‏شمرد: «تریهم ركعا سجدا»

اینان اهل ركوع و سجودند.یعنى مؤمن اهل راز و نیاز با خداست.نماز براى مؤمن، اداى وظیفه نیست.معاشقه است.راز و نیاز براى مؤمن به صورت طبیعت ثانویه درآمده است.هرگز احساس تحمیل و اكراه نمى‏كند.

حق تعالى در آیه‏اى دیگر مى‏فرماید: «تجافى جنوبهم عن المضاجع» دور مى‏شود پهلوهاى آنان از بسترهایشان

معناى آیه این نیست كه از رختخواب بلند مى‏شوند، بلكه آیه مى‏گوید خود بخود پهلوهایشان را از رختخواب بلند مى‏شود.دلبستگى به حق در آنان به قدرى شدت دارد كه با عشق پهلوهایشان را از رختخواب جدا مى‏كنند.همچنین آیه مى‏فهماند كه راز و نیازهاى مؤمنان بیشتر در شبهاست .

«یدعون ربهم خوفا و طمعا»خدا را با خوف و طمع مى‏خوانند.خوف در مراتب پایین، خوف از عذاب است.و طمع در مراتب نازل، رجا به بهشت است.اما خوف در مراتب بالا، خوف از عظمت است.ما، در برابر بزرگى كه قرار مى‏گیریم بدون آنكه كار بدى كرده باشیم، در عین اظهار ارادت مى‏لرزیم.این خوف عظمت است.

رجاء هم در مراتب بالا رجاء دیدار است، امید لقاء الله است.على (ع) در روایتى مى‏فرماید : مؤمنى كه دارى خوف عظمت و رجاء دیدار است وقتى روحش به عالم بالا صعود مى‏كند، فرشتگان در شگفت مى‏مانند، از بس روح این مؤمن عظمت دارد.

6.مؤمن خود را رهین فضل حق مى‏داند:

«...تریهم ركعا سجدا یبتغون فضلا من الله و رضوانا سیماهم فى وجوههم من اثر السجود»

ایشان را در حال ركوع و سجود مى‏بینى كه فضل و خوشنودى خدا را مى‏جویند.سیما و رفتار ایشان در چهره آنها بر اثر سجده مشخص است. یعنى، هرگز خود را طلبكار نمى‏انگارند.

با نام خدا و سلام
دوستان عزیز و همراه !! بحث ما درباره مؤمن در کلام وحی تقریبا تمامه اگر مشکلی نیست و سوال یا بحثی نمونده به ادامه بحث صفات مؤمن در روایات بپردازیم؟>؟>؟>

به نام خدا

سلام

طاعات قبول

مطالب ارزشمندی بیان کردید

این ایات خصوصات مومن رو بیان میکنه اما خیلی فرق میکنه با تعاریف ما

ما خودمون رو مومن میدونیم اما اکثر این صفات رو نداریم

مثلا چرا وقتی ما قران میخونیم ایمانمون افزایش پیدا نمیکنه؟چرا هیج تاثیر رو حس نمیکنیم؟

چرا با یاد خدا ارم نمیشیم مگه نماز یاد خدا نیست چرا ما ان ارامش رو از نمازامون نمیگیریم؟؟

نماز ما طوریکه به همه چیز فکر میکنم بجز خدا...حتی اگر چیزی گم کرده باشیم تو نماز پیدا میکنیم اما گمشده اصلیمون رو نه؟

دلیل چیه؟؟ایا ما مومن نیستیم؟؟

با نام خدا و سلام
من با توجه به اون چیزی که خودم میدونم پاسخ میدم دوستان دیگه هم پاسخشون را بدن حتما من هم استفاده می کنم.
اینکه با توجه به این تفاصیل ما مؤمن هستیم یا نه را نمیشه صریح پاسخ داد قرآن و روایات یه متد و روش را به ما نشون میدن و اینکه ما چه میکنیم آیا از این روش استفاده می کنیم یا نه میزان ایمان ما رو مشخص میکنه ایمان درجات و مراتبی داره که ما باید تلاش کنیم در این مراتب حرکتی صعودی داشته باشیم نه نزولی

با نام خدا و سلام

صفات كلىمؤمن در روایات:

امام باقر (ع) از قول رسول الله (ص) نقل فرموده‏اند:

« أ لا أنبئكم بالمؤمن؟ »مى‏خواهید شما را از مؤمن خبر دهم؟

«المؤمن من ائتمنه المؤمنون على اموالهم و امورهم» مؤمن كسى است كه مؤمنان وى را بر اموال و امور خودشان امین مى‏دانند.

«و المسلم من سلم المسلمون من لسانه و یده»مسلمان آن كسى است كه مسلمانان از دست و زبان او در سلامت باشند.

در این روایت، علاوه بر تعریف «مؤمن» و «مسلم» و بیان تفاوتهاى‏اساسى آنها «مهاجر» نیز تعریف و توصیف شده:

«و المهاجر من هجر السیئات فترك ما حرم الله» مهاجر كسى است كه از بدیها هجرت كند و آنچه را خداوند حرام فرموده، ترك گوید.

در روایت دیگرى از امام هشتم (ع) كه عامه هم آن را نقل كرده‏اند، آمده است:

«من سرته حسنته و سائته سیئته فهو مؤمن»مؤمن كسى است كه از كار خوبش مسرور و از كار بدش پشیمان شود.

دقت كنید كه این تعریف‏ها از مؤمن درباره عمل اوست.