تبیان، دستیار زندگی

این چهلمین بحثم است كه در انجمن ها ایجاد می كنم.خدا كند آنچه تا به حال نوشتم و گفتم و خواندم و شنیدم مورد قبول خداوند قرار گرفته باشد و امام زمان از آن راضی باشد و مفید و قابل استفاده برای خودم و شما كاربران محترم باشد.

در این مبحث به یاری خدا می خواهم چهل آیه و چهل حدیث از احادیث قدسی و سخنان گهر بار چهارده معصوم علیهم السلام را بیاورم.انشاءالله با فرا گیری آنها و بكار بستن آن درهای سعادت دنیا و آخرت بر روی ما گشاده شود.

امشب شب نوزدهم رمضان و آغاز لیالی قدر است.از همه شما خوبان التماس دعا دارم.تمنا می كنم برای تعجیل در فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در این شب عزیز دعا كنید تا اماممان هر چه زودتر بیایند و معارف اسلامی را مستقیما از ایشان فرا بگیریم.

این بحث را به محضر صاحب قدر مهدی فاطمه روحی لتراب مقدمه الفداه تقدیم می كنم.انشاءالله همه مان از یاران و محبان و انصارحضرت باشیم.

حسین بن على علیه السّلام؟ فرمود: رسول خدا (ص) امیر المؤمنین على بن ابى طالب (ع) را وصیت فرمود و از جمله وصیتهایش این بود كه به او فرمود: یا على، كسى كه از امت من چهل حدیث نگهدارى كند و در این كار رضاى خداوندى و پاداش عالم آخرت را خواسته باشد خداوند بروز قیامت او را با پیغمبران و راستان و شهیدان و بندگان شایسته محشور فرماید و اینان رفیقان خوبى هستند على (علیه السّلام) عرض كرد : یا رسول اللَّه مرا خبر بده كه این حدیث‏ها چه باشند؟

فرمود: اینكه به خداى یگانه بدون شرک ایمان بیاورى و او را بپرستى  و جز او را نپرستى و نماز را با وضوى كامل در وقتهاى خودش بخوانى و تأخیرش میاندازى كه بدون جهت نماز را تأخیر انداختن باعث خشم خداى عزوجل است  ،

زكاة را بپردازى و ماه رمضان را روزه بگیرى و اگر ثروتى دارى و توانائى رفتن به مكه را دارى حج خانه خدا را انجام دهى و پدر و مادر خود را ناراضى نكنى و مال یتیم را از راه ستم نخورى و ربا نخورى

و مِى َننُوشى و نه هیچ از نوشابه‏ هائى كه مستى آورد، و زنا نكنى و لواط نكنى و در راه سخن چینى قدم بر ندارى و بخدا سوگند دروغ یاد نكنى و دزدى نكنى و گواهى دروغین به هیچ كس از خویش و بیگانه ندهى

و حق را هر كس كه براى تو آورد بپذیرى آورنده كوچك باشد یا بزرگ و به هیچ ستمگرى گرچه دوست نزدیكت باشد اعتماد نكنى و هوا پرست نباشى و زن پاك دامن را متهم نسازى

و ریا نورزى كه كمترین ریا شرك به خداى عزوجل است و به منظور عیب‏جوئى بشخص كوتاه نگوئى ، اى كوتاه و بشخص بلند قامت نگوئى ، اى دراز و هیچ یك از خلق خدا را مسخره نكنى و در گرفتارى و مصیبت شكیبا باشى و به نعمت‏هائى كه خداوند به تو عطا فرموده سپاسگزار باشى

و بواسطه گناهى كه آلوده شده اى از عذاب خدا ایمن نباشى و از رحمت خداوند مأیوس نباشى و از گناهت بسوى خداى عزوجل توبه كنى كه هركس از گناهانش توبه كار گردد مانند كسى است كه گناهى نكرده است و با اینكه از خداوند آمرزش می طلبى اصرار بر گناه نورزى كه مانند كسى خواهى بود كه بخدا و آیات خدا و پیغمبران خدا مسخره بكند

و بدانى كه‏ آنچه كه بر سرت آید خطا پذیر نبوده و آنچه به تو نرسید رسیدنى نبوده است و از پى كارى كه رضاى مخلوق در آن باشد ولى خشم خداى را برانگیزد نروى و دنیا را بر آخرت مقدم ندارى كه دنیا گذران است و آخرت پاینده و از آنچه میتوانى نسبت به برادرت بخل نورزى و باطنت مثل ظاهرت باشد نه آنكه ظاهرت زیبا و باطنت زشت باشد كه اگر خوش ظاهر و بد باطن باشى از منافقان خواهى بود

و دروغ نگوئى و با دروغگویان میامیزى و چون حق بشنوى خشمناك نشوى و تا آنجا كه میتوانى خود و خانواده و فرزندان و همسایگان را ادب كنى و آنچه را كه میدانى بكار بندى و با هیچ یك از خلق خداى عزوجل جز به حق رفتار نكنى و نسبت بخویش و بیگانه سخت گیر نباشى

و ستمگر و كینه ‏توز نباشى و بسیار بگوئى‏ { سبحان اللَّه و لا اله الا اللَّه ‏} و دعا فراوان كنى و به یاد مرگ و بعد از مرگ از قیامت و بهشت و دوزخ بسیار باشى و قرآن زیاد بخوانى و به آنچه در آن است عمل كنى و نیكوكارى و احترام نسبت به مرد و زن مؤمن را غنیمت به شمارى

و خوب دقت كنى هر چه را كه براى خودت نمی ‏پسندى در باره هیچ یك از مؤمنین انجام ندهى و از انجام كار نیك دلتنگ نباشى و بار دوش هیچ كس نگردى و چون به كسى نعمتى دادى منتش نَنَهى و دنیا در نزد تو همچون زندان باشد تا خداوند بهشتى را نصیبت فرماید.

این چهل حدیثى است كه هر كس از امت من بر آنها پایدار باشد و آنها را نگهدارى كند به حكم رحمت الهى به بهشت داخل می‏شود و از بهترین مردم است و پس از پیغمبران و اوصیاء پیغمبران محبوب‏ترین افراد نزد خدا است و خداوند او را بروز قیامت با پیغمبران و صدیقان و شهیدان و شایستگان محشور خواهد فرمود و اینان رفیقان خوبى هستند. 

خصال شیخ صدوق جلد 2 صفحه 643 الی 646

 خدایا این شب را آخرین شب قدری كه بی اماممان قرآن به سر می گیریم قرار ده.

اللهم عجل لولیك الفرج

 

اى فرزند آدم، بیاد آور آن لحظاتى را كه پدران و فرزندان ـ و دوستان ـ تو چگونه در چنگال مرگ قرار گرفتند، آن ها در چه وضعیّت و موقعیّتى بودند و سرانجام به كجا منتهى شدند و كجا رفتند. و بیندیش كه تو نیز همانند آن ها به ایشان خواهى پیوست ـ پس مواظب اعمال و رفتار خود باش ـ .

اللهم عجل لولیك الفرج

بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیك یا صاحب الزمان
سلام طاعات قبول

- در جلد 15 بحارالانوار باب الخوف و الرجاء صفحه 117 از حضرت سجاد (ع) روایت شده است که فرمود : در بنی اسرائیل مرد کفن دزدی بود ، همسایه اش مریض شد و ترسید بمیرد ، مرد کفن دزد را صدا کرد و به او گفت چگونه همسایه ای بودم : مرد کفن دزد گفت خوب همسایه ای بودی مرد همسایه به کفن دزد گفت من کاری دارم که میخواهم تو انجام دهی ، مرد کفن دزد گفت : انجام می دهم ، مرد همسایه دو کفن آورد و به مرد کفن دزد گفت هرکدام که بهتر است بردار برای خودت تا مرا در کفن دیگر بپوشانند و چون مرا دفن کردند قبر مرا نشکاف و مرا برهنه مساز و کفن مرا نبر ، کفن دزد نپذیرفت تا اینکه به سبب اصرار همسایه کفن نیکوتر را برداشت و رفت و چون همسایه مرد و دفنش کردند ، کفن دزد گفت مرده که شعوری ندارد تا بفهمد من خلف وعده با او کرده ام ، میروم و کفن او را می دزدم ، پس قبرش را شکاف و چون خواست کفن را بردارد و او را برهنه سازد ، صیحه و صدای سختی شنید که می گوید این کار را نکن ، پس ترسید و کفن را ندزدید و قبرش را پوشانید ، تا هنگام مردنش به فرزندانش گفت چگونه پدری بودم برای شما ، گفتند نیکو پدری بودی گفت مرا به شما حاجتی است ، گفتند انجام خواهیم داد گفت هرگاه مردم بدنم را آتش بزنید و وقتی خاکستر شدم خاکسترم را به باد بفرستید نصفی به سمت دریا و نصفی به سمت صحرا قبول کردند و چون مرد چنین کردند ، پس خدای تعالی خاکسترهای متفرقه بدن او را جمع نمود و زنده اش کرد و فرمود چه سبب شد که چنین وصیتی کردی عرض کرد به عزتت قسم ترس از عذاب تو مرا بر این وصیت داشت ، پس فرمود : من هم تو را بخشیدم و ترس تو را به آرامش مبدل کردم و طلبکارانت را راضی خواهم کرد.
از این حکایت دانسته میشود که هرگاه گنهکار از گناهش پشیمان شود و از عذاب خداوند ترسناک باشد ، خداوند هم او را خواهد آمرزید و خصماء او را راضی خواهد فرمود.

اللهم عجل لولیك الفرج

بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیك یا بقیة الله الاعظم

حضرت باقر(ع): هرگاه مردی در شب تاریک شتر و توشه و اهل و عیالش را در بیابانی گم کند و سپس در حین تلاش برای یافتن ایشان یک مرتبه ایشان را بیابد
چقدر خوشحال می شود پس خداوند متعال بیشتر از این شخص نسبت به بنده اش که توبه می کند و به سوی او باز می گردد، خوشحال می شود.
اصول کافی ج 4 صفحه 167
روایت شده که خداوند شادمانتر است به توبه بنده مومنش از مردی که در بیابان قافله ای است ، در هنگام حرکت قافله شتر او گم می شود ، شبی بسیار تاریک است
در آن تاریکی میان بیابان از شتر خود جستجو می نماید ، کاروان حرکت میکند آن مرد به همراه خود نه خوراک و نه آبی دارد آنقدر در پی شتر تفحص میکند تا مایوس
میشود با یک دنیا یاس و نا امیدی به جای اول ( فرودگاه قافله ) برمیگردد ، در آن تاریکی سر به زانو میگذارد ، تنها است وسیله دفاع ندارد هر آن منتظر است حیوانات
درنده به او حمله کنند و پاره پاره اش نمایند در چنین موقعیت حساسی اگر شخصی پیدا شود شترش را به او بدهد و سوارش کند بگوید حرکت کن تا تو را به کاروان
برسانم ، با این خصوصیات آنمرد از پیدا شدن چنین شخصی چقدر شاد و مسرور میشود خداوند از توبه بنده اش بیش از مرد عقب مانده از کاروان ، سرور و
خوشحالی دارد. انوارنعمانیه صفحه 88 ، پند تاریخ جلد 4 صفحه 231

اللهم عجل لولیك الفرج

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علی آل یس

امام صادق علیه السلام فرمود: هرگاه بنده استغفار كند (و از خداوند آمرزش خواهد) نامه عملش بالا رود در حالیكه مى درخشد. اصول كافى جلد 4 صفحه 266

اللهم عجل لولیك الفرج

معناى توبه ، تلاطم درونى و پشیمان شدن از ارتكاب به گناه است و گناهكار باید تصمیم بگیرد كه دیگر آن گناه را انجام ندهد، ولو این كه بعد، توبه شكسته شود، زیرا خداوند تواب است و توبه توبه شكن ها را نیز مى پذیرد.
اگر كسى مرتكب گناهى شود (گناهش هر چه باشد) و بعد از گناه ، تلاطم درونى برایش پیدا شود، یعنى ناراحت و پشیمان شود كه چرا گناه كرده است ، و تصمیم بگیرد كه آن گناه را تكرار نكند، پروردگار عالم آن گناه را مى بخشد.
آنچه را از نظر قرآن و روایات اهل بیت (علیهم السلام ) استنباط مى شود، این است كه خداوند نه تنها گناه را مى آمرزد، بلكه خیلى زود آشتى مى كند. در دعاى كمیل مى خوانیم كه خداوند ((سریع ارضاء)) است یعنى زود آشتى مى كند. همچنین از قرآن و روایات اهل بیت (علیهم السلام ) استفاده مى شود كه خداوند نه تنها زود آشتى مى كند بلكه كسى كه توبه مى كند، پروردگار عالم به او سلام مى كند؛ كسى كه توبه مى كند، خداوند علاوه بر آنكه گناهش را مى آمرزد، حسنه هم به او مى دهد، گناهان او را محو مى كند و به جاى آن گناهان ، براى او حسنه نوشته مى شود، و به واسطه توبه ، پروردگار عالم زندگى مرفهى به توبه كننده عطا مى كند. همانطور كه گناه اثر وضعى دارد و براى گناهكار بدبختى و نكبت به بار مى آورد، توبه و توجه به خدا موفقیت و زندگى خوشى در پى خواهد داشت .

---------------------

یا عبادى الذین اسرفوا على انفسهم لا تقنطوا من رحمة الله ان الله یغفر الذنوب جمیعا
هر كه هستى ، هر چه هستى بیا، اگر بُشر حافى هم هستى بیا. بشر حافى كه بود؟ مرد عیاشى بود كه خانه اش 50 سال میخانه بود، جاى زنهاى هر جایى بود، خانه اش جاى مردان عیاش بود. روزى حضرت موسى بن جعفر (علیه السلام ) از مقابل خانه اش عبور مى كردند، صداى ساز و آواز از خانه اش ‍ مى آمد، از كنیزك او پرسیدند: صاحب این خانه آزاد است یا عبد؟ عرض ‍ كرد: نه آقا، آزاد است . فرمود: بلى آزاد است و چون آزاد است ، چنین مى كند!
كنیز نزد بشر حافى آمد، از كنیزش پرسید كه چه كسى با تو حرف مى زد؟ گفت آقایى بود این طور سوال كرد و من این چنین جواب دادم ؛ مثل جرقه اى كه به روى بنزین بیفتد برایش تلاطم درونى پیدا شد. گفت : مى دانم كه بود. با پاى برهنه به دنبال امام موسى بن جعفر (علیه السلام ) رفت ، اسمش بشر حافى شد یعنى پا برهنه ؛ عرض كرد: آقا غلط كردم ، غلط كردم ؛ پنجاه سال گناه كردم ، اما بد كردم . آقا موسى بن جعفر (علیه السلام ) او را پذیرفت ، نه تنها توبه اش قبول شد بلكه درباره او چیزها مى گویند.
عرفا درباره او مى گویند (تا چه اندازه خبر درست باشد) كه دیگر كفش به پایش نكرد، همیشه پابرهنه راه مى رفت . به او مى گفتند: چرا با پاى برهنه راه مى روى ؟ مى گفت : آن وقت كه توبه كردم پابرهنه بودم ، دلم مى خواهد همیشه پا برهنه باشم تا بمیرم ؛ كم كم كارش به اینجا رسید كه حیوانات در جایى كه او رفت و آمد مى كرد فضله نمى كردند! بعید هم نیست .
خوشا به حال آن كسى كه دست عنایت خدا روى سرش باشد، خوشا به حال آن كسى كه در دل شب بلند شود و براى گناهى كه كرده ، خدا خدا كند، نمى دانید به كجا مى رسد؟ فضیل بن ایاز مى شود، بشر حافى مى شود.
حر بن یزید ریاحى را به یاد بیاورید و یقین داشته باشید كه گناه هر چه بزرگ باشد، آمرزیده مى شود.
حر بن یزید ریاحى خودش مى گفت : حسین جان ، اول كسى هستم كه بدین زینب (علیه السلام ) را لرزاندم . او كسى است كه نگذاشت امام حسین (علیه السلام ) به مدینه برود، نگذاشت به كوفه برود، آقا امام حسین (علیه السلام ) را محاصره كرد تا لشكر جمع شدند و امام را شهید كردند. این گناه خیلى بزرگ است اما توبه او بزرگ تر است ، رافت خدا بزرگ تر است ، رافت امام حسین (علیه السلام ) بزرگتر است . مى گوید: روز عاشورا دیدم حر متلاطم است - به این توبه مى گویند، استغفرالله نمى خواهد - دیدم مى لرزد، گفتم : چرا مى لرزى ؟ هنوز جنگى به پا نشده ، چه خبر است ؟ گفت : نه ، خودم را بین بهشت و جهنم مى بینم ، چه كار بدى كردم ، حالا چه كنم ؟ به خدمت امام حسین (علیه السلام ) آمد، امام حسین یعنى مظهر رحمت خدا - قبلا گفته شد كه خداوند خطاب به بنده خود مى گوید: بنده گنهكارم ، بیا، سلام علیكم . ابوالفضل به استقبال حر آمد، او را به نزد امام حسین (علیه السلام ) برد. حر سر را به زیر انداخت ؛ توبه یعنى همین ، آدم در دل شب از این كه در محضر ربوبى گناه كرده خجالت زده مى شود.
این همان جمله اى است كه رهبر عظیم الشان انقلاب (ره ) بارها به ما مى فرمود و در رسانه هاى گروهى هم كرارا مى فرماید: خود را در محضر خدا ببینید، خدا را ناظر و حاضر در كارها بدانید، اگر خود را در محضر خدا دیدى ، همیشه از گناه خود شرمنده خواهى بود، اگر خود را در محضر خدا دیدى و خدا را حاضر و ناظر بر كارهایت دیدى ، دیگر معمولا كارهاى شیطانى نخواهى كرد، كارها رحمانى مى شود.
حر خود را در محضر امام حسین (علیه السلام ) مى بیند، سرافكنده است ؛ كارى كنید كه مانند حر كه نزد امام حسین (علیه السلام ) سرافكنده است ، این طور خود را در پیشگاه خداوند متعال ببینید، خدا همه جا هست . یعلم خائنه الاعین و ما تخفى الصدور همه جا هست ، همه چیز را مى داند، خیانتهاى چشم را مى داند، كارها را چه در خلوت و چه در جلوت مى داند؛ توبه در آدم این حالت را ایجاد مى كند كه خود را در محضر خدا شرمنده مى بیند و آقا فرمودند: حر سرت را بلند كن ، آمرزیده شدى ، اما حر سرش را بلند نمى كند، خجالت مى كشد. اینجا نكته اى است ؛ درست است كه خدا مى آمرزد اما شرمندگى بنده جایى نمى رود. حر شرمنده است ، نمى تواند سرش را بلند كند، بالاخره هم سرش را بالا نكرد، رویش را در روى امام حسین (علیه السلام ) نینداخت .

خدا توبه گنهكار را مى آمرزد، هر چه و هر كه باشد، اما باید ما شرمنده باشیم ، باید خود را اصلاح كنیم ، گذشته ها را ترك كنیم ، براى این كه اگر او بیامرزد ما باید وظیفه خود را بشناسیم ، مثل ((حربن یزید ریاحى )) كه بالاخره نتوانست چشمهایش را در چشمهاى امام حسین (علیه السلام ) بیندازد، وقتى هم كشته شد آقا امام حسین (علیه السلام ) آمد و سرش را به بالین گرفت ، ولى حر مرتبا سرش را بر مى داشت و به روى زمین مى گذاشت ، چشمهایش را باز نمى كرد، خجالت زده بود، با چشمهاى بهم بسته جمله اى گفت : به آقا عرض كرد: حسینم از من راضى شدى ؟ فرمود: آرى حر، خدا از تو راضى باشد؛ همچنان كه مارت نامت را حر گذاشت ، امیدوارم در دنیا و آخرت حر باشى . حسین (علیه السلام ) آن مظهر رحمت خدا حر را بخشید، اما شرمندگى حر همچنان باقى بود.

جهاد با نفس (سلسله درسهاى اخلاقى )

بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیك یا صاحب الزمان



26- حضرت کاظم(ع): دوست ترین بندگان در پیشگاه خدا آنهائی هستند که وقتی در فتنه گناه واقع می شوند  بسیار توبه کنند.   
اصول کافی ج 2 صفحه 432

اللهم عجل لولیك الفرج

بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیك ابا صالح المهدی


49- حضرت رضا(ع): هر که قادر نباشد بر چیزی که کفاره گناهان خود را بدهد صلوات بر محمد و آل محمد بسیار بفرستد که گناهانش را در هم می شکند.

 عین الحیوة صفحه 415

اللهم عجل لولیك الفرج

بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیك ابا صالح المهدی



امام جواد (ع) فرمودند :
تأخیر در توبه، خود را فریب دادن است و امروز و فردا كردن زیاد، باعث سرگردانى است و پیامد عذرتراشى براى خدا، هلاكت است و پافشارى بر گناه در اثر آسوده خاطر بودن از مكر خداست «و از مكر خدا آسوده خاطر نباشد مگر كسانى كه زیانكارند». [سوره اعراف (7)، آیه 99]   تحف العقول-ترجمه حسن زاده، صفحه 828


اللهم عجل لولیك الفرج

بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیك ابا صالح المهدی


از امام هادی - علیه السّلام - دربارة معنای توبة‌ نصوح سؤال شد، حضرت اینگونه مرقوم فرمود: توبة نصوح عبارت است از اینكه باطن انسان همانند ظاهر او و بلكه بهتر از ظاهرش باشد.



اللهم عجل لولیك الفرج

داستان کفن دزده قشنگ بود.

ایشالله خدا ماهم ببخشه هرکاری کردیم