سلام
در مدینه متاسفانه برای خانمها محدویت هایی وجود داشت.قبرستان بقیع كه اصلا اونها رو راه نمی دادند.وبرای زیارت قبر پیغمبر هم ساعات بخصوصی رو قرار داده بودند كه در اون ساعات هم بخش كوچكی از مضجع پیامبر بزرگوار یراشون قابل دیدن بود.
ولی برای مردها این محدودیت وجود تداشت.تشرف اولم رو براتون شرح می دم
دل تو دلم نبود.انگار باورم نمی شد كه دارم به خانه پیغمبر كه محل دفن پیغمبره نزدیك میشم.سالها آرزوش رو داشتم ولی انگار پاهام توان راه رفتن نداشت.داشتم به روضه ی نبوی نزدیك می شدم.روضه ی نبوی محوطه ای به طول 22متر وعرض15 متره كه مسافت بین قبر پیغمبر ومنبر آن حضرته.خود پیامبر در موردش فرموده:
"میان منبر وخانه ی من باغی است از باغهای بهشت"
به خاطر همین همه ی مسلمانان از همه فرق سعی می كنند هر طور شده در اونجا نماز بخونندكه ثواب خیلی زیادی داره.
محوطه ی روضه ی نبوی با فرشی سبز رنگ كه متفاوت از سایر فرشهای مسجد النبیی مفروش شده وعلامت شناخت محدوده محوطه هم همین فرشه.
ابتدا به منبر پیامبر می رسم.منبر زیباییكه آرزوی هر مسلمون دیدن اونه.چند تا نماز دو ركعتی كه یكیش هم به یاد شما بود روبروی منبر خوندم.
بعد از اون به محراب پیغمبر رسیدم.اشك از جشام سرازیر بود.انگار پیغمبر رو می دیدم كه در محراب به نماز ایستاده.اشكم موقعی بیشتر شد كه به یادم اومد به روایتی شاید قبر مخفی خانم زهرا (س) بین محراب ومنبر باشه.به یاد اون خانم زمزمه كردم وروبروی محراب به نماز خوندن مشغول شدم.
