سلام
متن زیر رو از کتاب "110 سوال از استاد مطهری" برداشتم... جالب بود... مگه نه؟!
سوال:
روش و متد صحیح در مطالعه چیست، و به طور کلی چه نکاتی را باید رعایت کنیم تا نبیجه ی خوبی از مطالعات خود به دست آوریم؟
پاسخ:
افرادی که کتاب های متفرقه ی بی ترتیب مطالعه می کنند -امروز کتابی تاریخی، فردا کتابی روانشناسی، پس فردا کتابی سیاسی و روز دیگر کتابی دینی- هرگز استفاده نمی کنند.
روش صحیح و متد صحیح در مطالعه این است که:
اولا، انسان آگاهانه کتاب مورد مطالعه ی خود را بر حسب نیازمندی های شخصی خود انتخاب کند و مطالعه را در اختیار تصادف قرار ندهد، که کتابی به دستم افتاد و مطالعه کردم.
ثانیا، در مطالعه، آن را به حافظه بسپارد -به مفهوم واقعی سپردن- یعنی مطالب کتاب را بعد از مطالعه از حافظه بخواهد؛ ببیند تحویل گرفته یا خیر.
ثالثا، برای این که مطالب خوب به حافظه سپرده شود کافی نیست یک بار مطالعه، ولو آن که حافظه ی خیلی قوی و نیرومند باشد. حداقل دوبار مطالعه ی پشت سر هم برای یک حافظه ی قوی و بیش از دوبار برای حافظه های ضعیف تر، پشت سر هم لازم است.
رابعا، باید موضوعی باشد؛ یعنی هرچندی یک بار، موضوعی را برای تفکر انتخاب کند، فکر کند، یادداشت کند، خلاصه و نتیجه ی مطالعات خود را بنویسد. پس از آن، خلاصه و نتیجه را در یکی از قفسه های حافظه بگذارد. آن وقت است که حداکثر بهره برداری را از حافظه کرده است، آن وقت است که می توان گفت از نظر شخصی، در یک قسمت از نیروهای شخصی تحت اختیار خود، استعداد رهبری و مدیریت دارد.(امات و رهبری, صص 223-224)
افراد از نظر هوش، فهم، استعداد و حافظه با یکدیگر اختلاف دارند. آدمی که رشید باشد، در بهره برداری از حافظه ی خود دقت می کند؛ اولین کاری که انجام می دهد، عمل انتخاب است؛ یعنی حافظه ی خود را مقدس می شمارد؛ و حاضر نیست هرچه شد در آن سرازیز کند؛ حساب می کند که دانستن چه چیزهایی برای او مفید است و چه چیزهایی بی فایده است؛ مفیدها را درجه بندی می کند و مفیدترها را انتخاب می کند، سپس آن ها را به حافظه یخویش می سپارد.
انسان رشید، کتاب ها و مطالبی را که برای خود لازم می داند، جمع می کند، آن ها را مکرراً مطالعه و دسته بندی و سپس خلاصه می کند؛ خلاصه را یادداشت و به حافظه ی خود می سپارد؛ بعد به موضوع دیگر می پردازد. چنین فردی اگر حافظه اش ضعیف هم باشد، از آن حداکثر استفاده را می کند.(مجموعه ی آثار، ج3، صص 315-316)
