تبیان، دستیار زندگی

 سلام

دوست دارم اینجا یه جورایی بشه یه دفتر مجازی پر از شعرای قشنگ

اولیشم خودم می زارم

============================

به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد

که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم

هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند

نشد با چراغی همه جا گشتم وگشتم در شهر

هیچ کس هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها

عاقبت با قلم شرم نوشتند:نشد!

"فاضل نظری"

الفبای درد از لبم می تراود

نه شبنم ، که خون از شبم می ترواد

سه حرف است مضمون سی پاره ی دل

الف ، لام ، میم. از لبم می تراود

چنان گرم هذیان عشقم که آتش

به جای عرق از تبم می تراود

ز دل بر لبم تا دعایی بر آید

اجابت ز هر یاربم می تراود

ز دین ریا بی نیازم ، بنازم

به کفری که از مذهبم می تراود

سلام
شعرای فوق العاده ای انتخاب کردین، دفتر شعر دلنشینیه، حیفه همه برگاشو پر از شعرای قشنگ نکنیم.
یا علی

عقل بیهوده سر طرح معما دارد
بازی عشق مگر شایدو اما دارد

با نسیم سحری دشت پر از لاله شکفت
سر سربسته چرا اینهمه رسوا دارد

در خیال آمدی و آینه ی قلب شکست
آینه تازه از امروز تماشا دارد

بس که دلتنگم اگر گریه کنم می گویند
قطره ای قصد نشان دادن دریا دارد

تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است
چه سر انجام خوشی گردش دنیا دارد

عشق رازیست که تنها به خدا باید گفت
چه سخن ها که خدا با من تنها دارد

ممنون

فقط نمی دونم چرا شعرایی که قبلا گذاشته شده بهم ریخته و ابیات پشت هم اومده...!

سلام
اصلاح شد، ممنون از توجهتون
یا علی

سلام


تا به حال تصور کردین آدم به زیارت زلف کسی بره؟....در عالم شعر میشه!

اسم شعر:

زیارت زلفت


دست من از میان زلفت که جدا نمی شود

معتقدم بدون لمسش که دعا نمی شود

زائر زلف خود پذیرا شده ای سپاس تورا

وصل غنیمتی بُوَد دست رها نمی شود

گوشه ی دل به تار مویت گره خورده، ای عزیز

بسته نمانداین گره، دان که شفا نمی شود

شیخ که گفت زین عمل معصیتی بکرده ام

مردخدا زچاره گو پس به خدا نمی شود

کذب بدان که خواهشم کم کند از مقام من

شَه هم اگر مطیع دل شد که گدا نمی شود

محرم عاشقان کثیر ،لیک اعتراف کن ای سعید

رهگذری بگفت هر باد که صبا نمی شود





هییییییی.......یادش بخیر......اینو تو انوفان جوانی گفتم....ایشالله که شعرهای زیبای این تاپیک رو خراب نکرده باشه

چه شعرای قشنگی اینجا آدم میبینه. روحش شاد میشه.

سلام

اولا که شما که اینقدر خوش ذوق و قریحه اید چرا توی انجمن ادبیات کم پیدایید؟

دوما که بیشتر از اشعارتون مستفیض بفرمایید

سوما عذر میخوام ولی عنفوان جوانی اینجوری درسته.

چهارما این که شعرتون زیبایی تاپیک رو مضاعف کرد.

یا حق

ممنون !

سر سبز دل از شاخه بریدم، تو چه کردی؟

افتادم و بر خاک رسیدم، تو چه کردی؟

من شور و شر موج و تو سر سختی ساحل

روزی که به سوی تو دویدم، تو چه کردی؟

هر کس به تو از شوق فرستاد پیامی

من قاصد خود بودم و دیدم تو چه کردی

مغرور، ولی دست به دامان رقیبان

رسوا شدم و طعنه شنیدم، تو چه کردی؟

«تنهایی و رسوایی»، «بی مهری و آزار»

ای عشق، ببین من چه کشیدم تو چه کردی