سلام
خوب گفتم که ما می تونیم از تجربه هایی که در دنیای واقعی داریم در دنیای مجازی استفاده کنیم یه مثال می زنم .
ببینین ما اولین جامعه ای که وارد اون می شیم بعد از خانواده دبستانه ، معیار ما برای این که با یه نفر ارتباط برقرار کنیم چیه؟ فقط کنار هم بودن (یادتون بیارین) یعنی فقط با کسی که به هر دلیلی کنار ما قرار گرفته دوست می شیم . این دوستی چقد پایداره ؟ چقد ادامه داره ؟چند نفر از این دوستها هستن که دوست همیشگی ما می شن؟ خیلی کم ، احتمال این که ما با این آدمها دوستی همیشگی داشته باشیم خیلی کمه . اما هر چه بزرگتر می شیم دوست هایی که انتخاب می کنیم با خودمون و روحیه و شخصیتمون هماهنگی بیشتری دارن .
دنیای مجازی هم همینطوره ، اول که وارد می شیم با کسی رابطه برقرار می کنیم که از همه در دسترس تره . اینجا هم همینطوره رابطه ای که با اولین آدم برقرار کنیم حتما رابطه همیشگی ما نخواهد بود . حالا به جای این که دوباره تجربه های دبستانمون رو تکرار کنیم بهتر نیست از همون اول با معیارهامون رو مشخص کنیم و با فکر بیشتر ارتباط بگیریم؟