تبیان، دستیار زندگی

                     بسم رب الشهدا والصدیقین

"نوجوانی شهید ابراهیم امیرعباسی"

مادر بهش گفت:ابراهیم،سرما اذیتت نمیکنه؟

گفت:نه مادر،هواخیلی سرد نیست.

هواخیلی سرد بود،ولی نمی خواست ماراتوی خرج بیندازد.

دلم نیامد؛همان روز رفتم ویک کلاه برایش خریدم.صبح فردا،

کلاه را سرش کشیدورفت.ظهرکه برگشت،بدون کلاه بود!

گفتم:کلاهت کو؟گفت:اگه بگم دعوام نمیکنی؟گفتم:نه مادر؛

مگه چیکارش کردی؟گفت:یکی از بچه های مدرسه مون با

دمپایی میاد؛امروز سرماخورده بود؛دیدم کلاه برای اون

واجب تره.

(ساکنان ملک اعظم،منزل امیرعباسی،ص5)

"نوجوان شهیدمحمدرضا میدان دار"

آخرشب بود.نشسته بودلب حوض داشت وضومی گرفت.مادر

بهش گفت:پسرم،توکه همیشه نمازت رو اول وقت می خوندی،

چی شده که...؟!البته ناراحت نباش،حتما کار داشتی که تاحالا

نمازت عقب افتاده.محمدرضا لبخندی زدوبعداز اینکه مسح پاشو

کشید،گفت:"الهی قربونت برم مادر!نمازم رو سروقت،مسجد

خوندم.دارم تجدیدوضو میکنم تا باوضو بخوابم؛شنیدم هرکس

قبل از خواب وضو بگیره وباوضو بخوابه،ملائکه تاصبح براش

عبادت می نویسن."

(ازمجموعه همکلاسی آسمان،5-2-41،ص47)

"نوجوانی شهیدبختیاراحمدی"

زمان شاه بود.همه سرصف ایستاده بودیم که چندنفربا کارتن های

موز و کیک،وارد مدرسه شدند.قبل از اینکه موز و کیک به هر

نفربدهند،ازش می پرسیدند:"طرفدار شاهی یا خمینی؟"

اگه می گفت شاه،بهش می دادند.نوبتش که شددیدم با چهره سرخ

شده،کیک و موز راگرفت،زد زمین و با فریاد گفت:"نه موز و

کیکتون رو می خوام،نه اون شاه نادونتون رو؛من عاشق امام

هستم."بعدش هم از مدرسه دویدبیرون.مادرش می گفت:اون روز

بعد از مدرسه،رفت هرچی پول توجیبی داشت،داد عکس امام

خرید و آورد خونه و با سنجاق چسبوند روی سینه اش.

(گلاب سیاه،ص8)

"نوجوانی شهیدعلی اکبر رحمانیان"

تازه از مدرسه برگشته بود.آمدپیش من و گفت:مادر،اگه یه چیزی

بخوام،برام می خری؟باخودم گفتم؛حتما دست دوستاش یه چیزی-

خوراکی ای دیده،دلش کشیده.گفتم:بگو مادر.چرانخرم!

گفت:"کتاب نهج البلاغه می خوام."اون موقع(دوران طاغوت)

کم کسی پیدا می شداهل قرآن و نماز باشه،چه برسه به

نهج البلاغه!هرطوری بودبعداز چندروز،مقداری پول جور کردم

وبهش دادم.وقتی از مدرسه آمد،دیدم درپوست خودش نمی گنجه؛

کتاب بزرگی دستش بود،فکر نمی کردم براخوندنش وقت بذاره؛

اما از اون روز به بعد،همیشه باهاش بود؛حتی توی جنگ.

(دوقلوهای جنگ،ص72)

"نوجوانی شهیدعلی ماهانی"

یک بارهم نشدحرمت موی سفید مارا بشکندیابیسوادی مارابه

رخمان بکشد.هروقت وارد اتاق می شدم،نیم خیزهم که شده،

ازجاش بلند می شد.اگربیست بارهم می رفتم و می آمدم،بلند

می شد.می گفتم:علی جان،مگه من غریبه هستم؟چرابه خودت

زحمت می دی؟می گفت:"احترام به والدین،دستورخداست."

یک روز که خانه نبودم،ازجبهه آمده بود.دیده بودیک مشت لباس

نشُسته گوشه ی حیاطه،همه راشسته بودوانداخته بود روی بند.

وقتی رسیدم،بهش گفتم:الهی بمیرم برات مادر،توبایک دست،

چطوری این همه لباس رو شستی؟گفت:"اگه دو دست هم نداشتم،

بازهم وجدانم قبول نمی کردمن اینجا باشم وتو،زحمت شستنِ

لباس هارابکشی!

(نماز،ولایت،والدین،ص83)

سلام

ممنون...از خوندن بعضیاشون آدم یخش میزنه....كاش یاد بگیریم...كاش ما هم پر بكشیم...

"نوجوانی شهیدعلیرضا کریمی"

آن روز،به مسجد نرسیده بود.برای نماز به خانه آمد و رفت توی

اتاقش.داشتم یواشکی نماز خواندنش را تماشا می کردم.حالت

عجیبی داشت.انگارخدا،درمقابلش ایستاده بود.طوری حمدوسوره

می خواند مثل اینکه خدارا می بیند؛ذکرها را دقیق و شمرده اَدا

می کرد.بعدهادرمورد نحوه نمازخواندنش ازش پرسیدم،گفت:

"اشکال کار ما اینه که برای همه وقت می ذاریم،جزبرای خدا!

نمازمون رو سریع می خونیم وفکر می کنیم زرنگی کردیم؛اما

یادمون می ره اونی که به وقت هابرکت می ده،فقط خودخداست."

(مسافرکربلا،ص32)

"نوجوان شهیدمحمدباقر حبیب اللهی(محمد مین یاب)"

کتابچه دعای کمیل،همیشه باهاش بود.بعدازهرنمازی،فرازهایی

ازدعا را می خواند.یک بار به شوخی بهش گفتم:آقا محمد،دعای

کمیل مال شبهای جمعه ست؛چرا شما هرروز،بعداز هر نمازی

دعامی خوانی؟گفت:"مگرانسان فقط شبهای جمعه،به خدا نیاز

دارد؟! ما هرلحظه به خدااحتیاج داریم!دعاکردن،به همین نیاز

ماست."

(محمدمین یاب،ص20)

سلام

ممنون...آخی....دعای كمیل خیلی زیباست...

"نوجوانی شهید علی چیت سازان"

کم توقع بود.اگرچیزی هم برایش نمی خریدیم،حرفی نمی زد.

نوروزآن سال که آمده بود،پدرش رفت و یک جفت کفش نوبراش

خرید.روز دوم فروردین،قرار شد برویم دید و بازدید.تاخانواده

شال و کلاه کردند،علی غیبش زد.نیم ساعتی معطل شدیم تا آمد.

به جای کفش،دمپایی پاش بود.گفتم:مادر،کفشات کو؟گفت:"بچه

سرایدار مدرسه مون کفش نداشت،زمستان را با این دمپایی ها

سرکرده بود؛من رفتم کفش هام رو دادم بهش."اون موقع،

علی دوازده سال بیشتر نداشت.

(دلیل،ص24)

سلام

ممنونم...این خاطره ها بعضی هاشون بیشتر از بقیه رو من تاثیر گذاشته.....انشاءالله خود شهدا هواتو داشته باشن

درپناه حق