اینجا محلیست برای گذاشتن اخبار نجومی خبرگزاری های مختلف.

اخبار جدید و به روز نجوم را می توانی در این تاپیک پی بگیرید.

--------------------------------------------------------------------------------------

1- اگر این تاپیک در بالای سایر تاپیک ها قرار داشت یعنی حاوی خبر جدیدی هست.

2- لطفا تمام اخبار را اینجا ذکر کنید.

4- اگر فکر می کنید خبر پتانسیل بحث را دارد می توانید آن را در تاپیک جداگانه ای قرار دهید.

5- ذکر منبع و زمان انتشار خبر فراموش نشود.

محققان آزمایشگاه ملی لاورنس بركلی، طراحی تجربی از یك بلور فضا- زمان را مطرح كرده‌اند كه می‌تواند تا ابد به محاسبه زمان بپردازد.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، ایده یك ساعت ابدی كه پس از پایان یافتن جهان نیز به كار خود ادامه می دهد، از مدتها پیش توجه فیزیكدانان را به خود جلب كرده اما شیوه ساخت آن تا كنون ناشناخته بود.

بلور چهار بعدی پیشنهادی فیزیكدانان لاورنس بركلی شبیه به بلورهای سه بعدی رایج بوده كه از ساختارهای دارای الگوهای تكرار شونده مانند دانه برف و الماس برخوردار است. در حالیكه كه الماس در حالت سه بعدی از یك ساختار تناوبی برخوردار بوده، بلور فضا- زمان نه تنها در فضا بلكه در زمان نیز متناوب است.

ایده بلور چهار بعدی فضا- زمان در اوایل سال جاری ابتدا توسط فرانك ویلكزك، فیزیكدان موسسه فناوری ماساچوست به شكل یك مفهوم كاملا نظری ارائه شده بود. اكنون تیم لاورنس بركلی بر این تصورند كه چگونگی به واقعیت رساندن آن را كشف كرده‌اند.

به گفته این فیزیكدانان، یك بلور فضا- زمان را می‌توان با استفاده از یك میدان الكتریكی برای به دام انداختن اتمهای باردار موسوم به یون و بهره بردن از دافعه طبیعی میان دو ذره باردار مشابه موسوم به دافعه كولن ساخت.

میدان الكتریكی تله یونی این ذرات باردار را در محل نگهداشته و دافعه كولن باعث می‌شود كه آنها بطور خودبخود یك حلقه بلور فضایی را شكل بدهند. با استفاده از یك میدان مغناطیسی استاتیك ضعیف، این بلور یونی حلقه‌ای شكل چرخشی را آغاز می‌كند كه بی‌پایان است. گردش مداوم یونهای به تله افتاده باعث تولید نظم زمانی شده كه به شكل‌گیری یك بلور فضا- زمان در پایین‌ترین حالت انرژی كوانتومی منجر خواهد شد.

به عبارت دیگر، دانشمندان قصد دارند یك حلقه از ذرات باردار بسازند كه نیروهای الكترومغناطیسی حاصل از آن باعث گردش دائمی سازه شود. در پایین‌ترین حالت انرژی كوانتومی، این سیستم فاقد هرگونه بی‌نظمی یا آنتروپی بوده و آنتروپی آن به هیچ‌وجه در طول زمان افزایش نخواهد یافت.

از این رو ساختار زمانی و توانایی گاه‌نگاری آن حتی پس از رسیدن جهان به حال «مرگ حرارتی» موسوم به تعادل ترمودینامیکی و واگذار شدن آن به شكل آنتروپی ادامه پیدا خواهد كرد.

این پژوهش در مجله Physical Review Letters منتشر شده است.

ایسنا

هدف بزرگ بعدی ناسا مشخص شد: بازگرداندن نمونه‌های سنگ از مریخ

محمود حاج‌زمان: بر اساس برنامه‌ریزی جدیدی که به تازگی منتشر شده، حرکت بعدی ناسا در سیاره سرخ، تمرکز بر برگرداندن نمونه‌های سنگی مریخ به زمین خواهد بود؛ ماموریتی که شاید به صورت همکاری میان یک روبات و یک فضانورد انجام شود. گنجاندن انسان در ماموریت جمع‌آوری نمونه‌های فضایی ما را مطمئن می‌سازد که از نمونه‌ها به خوبی حفاظت می‌شود و همچنین می‌تواند به زمان‌بندی و محدودیت‌های بودجه‌ای ناسا برای ماموریت‌های مریخ معنا ببخشد.
به گزارش پاپ‌ساینس، گزارش نهایی گروه طرح‌ریزی برنامه مریخ ناسا (MPPG) که سه‌شنبه گذشته منتشر شد، گزینه‌های مختلفی را مطرح کرده است که ناسا می‌تواند برای بازگرداندن نمونه‌های سنگی مریخی به یک پایگاه علمی زمینی دنبال کند، برنامه‌ای که یکی از کلیدی‌ترین اهداف فهرست اولویت‌های ناسا در سال 2011 / 1390 را تشکیل می‌دهد. ناسا گزینه‌های پیشنهادی MPPG را امتیازبندی خواهد کرد، اما تا قبل از سال 2013 / 1392 و زمانی‌که رئیس ناسا تقاضای بودجه مالی سال 2014 / 1393 سازمان را منتشر می‌کند، نتیجه را اعلام نخواهد کرد.
اورلاندو فیگوئرا، سرپرست MPPG به خبرنگاران اعلام کرده که ناسا می‌تواند طرح‌ریزی ساختار کلی ماموریت را از پنجره‌های پرتابی سال 2018 یا 2020 / 1397 یا 1399 آغاز کند، زمانی‌که مریخ برای انجام یک سفر مطلوب به اندازه کافی به زمین نزدیک است. آغاز برنامه احتمالا شامل یک مدارگرد جدید خواهد بود، چرا که ناسا تا سال 2018 / 1397 تنها یک بودجه 800 میلیون دلاری در اختیار دارد که برای پرتاب یک مریخ‌نورد دیگر کافی نیست.
مسئولان ناسا همچنین باید تصمیم بگیرند که چند قطعه را به فضا پرتاب کنند. ماموریت بازگرداندن نمونه‌ها می‌تواند شامل پرتاب یکباره یک سطح‌نورد نمونه جمع‌کن، یک موشک برای پرواز از سطح مریخ، و یک مدارگرد برای الحاق به سفینه‌ای در فضا یا بازگرداندن موشک به زمین باشد؛ و یا می‌توان این مراحل را در دو یا سه گام جداگانه انجام داد. هر کدام از این قطعات هنوز در مرحله طراحی هستند و می‌تواند شامل سطح‌نشین‌های کوچک، ناوگانی از مریخ‌نوردهای مینیاتوری، وسیله‌های نقلیه دو دیفرانسیل که با قرقره و سیم بکسل به سطح‌نشین متصل هستند و می‌توانند روی شیب حرکت کنند، یک ساعت اتمی مداری برای تقویت بهتر ارتباطات دوربرد، و حتی جرثقیل‌های آسمانی عظیم مافوق‌صوت برای نقل و انتقال محموله‌های سنگین باشد.

به گفته جان گرانسفلد، فضانورد سابق و عضو هیئت مدیره ماموریت علمی ناسا؛ ماموریت بازگرداندن نمونه‌ها به هر شکلی که باشد می‌تواند انسان را نیز شامل شود. برنامه‌ریزی بازگرداندن نمونه‌ها هم‌زمان با کاوش‌های انسانی می‌تواند هزینه‌ها را کاهش دهد و الزاماتی را اضافه کند که باعث ایمنی بیشتر ماموریت شود. اگر ناسا بر اساس زمان‌بندی فعلی پیش برود، بازگرداندن نمونه‌های مریخی به اواخر دهه 2030/1410 و یا حتی 2040 / 1420 خواهد بود، اما این همان چارچوب زمانی خواهد بود که از سوی باراک اوباما (رییس‌جمهور فعلی ایالات متحد) برای فرستادن انسان به مریخ ترسیم شده است.
به جای فرستادن انسان به سطح مریخ برای جمع‌آوری نمونه، می‌توان یک کپسول مهر و موم شده را که با نمونه‌های جمع‌آوری شده توسط یک روبات پر شده و با پوششی یک یا دو جداره حفاظت می‌شود، از مدار مریخ یا میانه آن به سوی سیستم زمین-ماه به پرواز در آورد تا به یک کپسول فضایی ملحق شود، جایی‌که فضانوردان می‌توانند آن را با استفاده از یک بازوی روباتیک بگیرند و به یک بارانداز ایمن منتقل نمایند.
گرنسفلد می‌گوید: «بازگرداندن انسان‌ها بخشی از الزامات یک ماموریت است. بنابراین شما باید درجه بالایی از ضمائم و تلاش را به برنامه خود اضافه کنید تا مطمئن شوید خدمه ماموریت به سلامت باز می‌گردند. این روش موثر برای اطمنیان از این است که نمونه‌ها نیز سالم باز می‌گردند.»
تصمیم‌گیری در خصوص جایی‌که نمونه‌گیری باید انجام شود نیز مورد بحث است. تا به امروز، ناسا از فرود در مناطقی از سطح سیاره سرخ که بالقوه مرطوب، گرم و یا نمکی هستند و حیات ممکن است یافت شود، اجتناب کرده است. اما صخره‌های آن مناطق ممکن است دقیقا همان چیزی باشد که دانشمندان بیش از هر چیزی تمایل دارند تا آنها را به دست آورند.
گرانسفلد توضیح می‌دهد: «ما می‌دانیم که روی مریخ حیات وجود دارد، چرا که خودمان حیات را با مریخ‌نوردهایمان به آنجا فرستاده‌ایم. اگر ما می‌خواهیم که حیات مریخی احتمالی را در محیطی که هم اکنون زیست‌پذیر است شناسایی کنیم، باید تلاش به مراتب دشوارتری را برای آلوده نکردن مریخ با حیات میکروبی که با خودمان به آنجا می‌بریم انجام دهیم. این کار خود یک چالش بزرگ محسوب می‌شود.»
زمان به سرعت در حال سپری شدن است. اکنون مسئولان ناسا باید به دقت به مطالعه گزارش فیگوئرا بپردازند و تصمیم بگیرند که برای بودجه جدید اولویت‌ها را چگونه تنظیم کنند.

خبرآنلاین