تبیان، دستیار زندگی

((بت شكن))

یاحسین ای­مظهر عشق و صفا

یاحسین ای­صاحب لطف و عطا

یاحسین ای­تو صفای جان و دل

این جهان از شور ایثارت خجل

یاحسین ای­مهر احسان و سخا

مهر تو شد در جهان سودای ما

یا حسین ای نور حق اندر زمین

ای به جنت یار خیــرالمرسلین

هم نشان داری ز زهرا هم علی

نور حـق در چهــره تو منجلی

اختـر تـابـان شـهر عاشـقان

تك سـوار عرصه كون و مكان

ای حسین ای رهبر منكر ستیز

ای كه بودی با جهالت در ستیز

جان و سر در راه یزدان داده­ای

هم به عالم درس ایمان داده­ای

خم نگـردد قـامتت مـولای مـا

پیش غیـری جز به در گاه خدا

با قیــامت دین احمد زنده شد

تا قیــامت رزم تو پاینـده شد

جان ما ممـلو ز عشـق روی تو

ما كه­ایم جز شـیفتگان كوی تو

بت شكن ای میـر دشت كربلا

بهـر ما هسـتی شفیع روز جزا

ای فدای تو شـود جان «رهـا»

یاحسین ای مظهرعشق و صفا

بهروز ((رها))

علی بن ابراهیم در تفسیرش آورده است که خداوند متعال قبل از ولادت امام حسین علیه السلام و قبل از حمل او بشارت تولد حسین علیه السلام و اینکه امامت او تا روز قیامت در فرزندان اوست را به پیامبر داد آنگاه او را به آنچه به او می رسد از شهادت و مصیبتهایی که او و فرزندانش وارد می شود خبر داد آنگاه در عرض این شهادت و مصائب، امامت را در او قرار داد و او را به اینکه به شهادت می رسد و پس از آن خداوند او را به دنیا باز می گرداند و او را یاری می دهد تا دشمنانشان را به قتل برساند و او را مالک زمین قرار می دهد آگاهی داد و این مالکیت زمین همان قول خداوند است که فرمود: « و نرید ان نمنٌ علی الذین استضعفوا فی الارض» 

و قول او که فرمود: « و لقد کتبنا فی الزٌبور من بعدالذاکران الارض یرثها عبادی الصالحون »
پس خداوند به پیامبرش بشارت داد که اهل بیتش مالک زمین می شوند و به دنیا باز می گردند و دشمنانشان را به قتل می رسانند.

ام حسین علیه السلام خطاب به اصحاب و یارانش فرمود:
پیامبر خدا به من فرمود:« فرزندم، تو را به سوی عراق خواهند کشاند؛ سرزمینی که به آن «عمورا» گفته می‌شود. تو در آن جا به شهادت خواهی رسید. گروهی از یارانت نیز با تو به شهادت خواهند رسید. آنان کسانی هستند که از شمشیرخوردن پروایی ندارند.» آن گاه این آیه را تلاوت فرمود: « قلنا یا نار کونی برداً و سلاماً علی ابراهیم»؛( ما گفتیم ای آتش بر ابراهیم سرد و آرامش بخش باش.)

سپس فرمود:« نبرد بر تو و بر آنان آرام بخش خواهد بود.»
پس ای یاران! بشارت باد بر شما! به خدا سوگند اگر ما را بکشند، به نزد پیامبران خواهیم شتافت. من اولین کسی هستم که از قبر خارج خواهد شد و قیام خواهم نمود؛ همانند قیام پدرم ( حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام ) و قیام قائم ما ( مهدی سلام الله علیه ) و مثل زندگی رسول خدا صلی الله علیه وآله خواهم زیست.

سپس نمایندگانی از جانب خدا بر من نازل خواهند شد که تا آن زمان بر زمین فرود نیامده اند و همراه آنان جبرئیل و میکائیل* و اسرافیل و سپاهی از فرشتگان خواهند بود. آن‌گاه تمام شیعیان ما از قبر خارج خواهند شد و ملائکه خاک را از صورتشان پاک خواهند نمود و همسران و خانه‌های بهشتی را به آنان نشان می دهند و روی زمین هیچ بیمار و گرفتاری نخواهد بود؛ چرا که به واسطه ما اهل بیت، بیماری و گرفتاری از روی زمین برطرف خواهد شد و خداوند برکت را از آسمان به زمین فرو خواهد فرستاد به طوری که درختان پرثمر خواهند شد.

در آن زمان میوه زمستانی را می‌توان در تابستان خورد و میوه تابستانی را در زمستان و این معنای فرموده خداوند است که « اگر مردم شهرها ایمان آورند و تقواپیشه کنند ما برکات آسمانی و زمینی را بر آنها نازل خواهیم کرد، ولی آنها آیات ما را تکذیب نمودند و ما به دلیل آنچه مرتکب شدند، مبتلایشان نمودیم.»
سپس خداوند به شیعیان کرامتی عنایت می‌فرماید که هیچ چیزی روی زمین بر آنها مخفی نخواهد ماند به طوری که هر مردی می تواند همه چیز را حتی امور پنهان افراد خانواده‌اش را دریابد و آنچه را که می‌خواهند انجام دهند به آنها خبر دهد.


میکائیل یکی از چهار فرشته مقرب خداست که مأمور روزی رساندن به مخلوقات است .

ابو محمد واقدی و زراره بن صالح چنین روایت کرده‌اند:
سه روز پیش از آن که حسین علیه السلام به سوی عراق حرکت کند، با او دیدار کردیم و او را از سستی مردم کوفه آگاه نمودیم و به او گفتیم:« دل‌های مردم کوفه با توست ولی شمشیرهایشان برای کشتن تو آماده است!»
حسین علیه السلام با دست خود به جانب آسمان اشاره کرد. ناگهان دیدیم که درهای آسمان گشوده شد و هزاران فرشته به سویش پایین آمدند. سپس فرمود:« اگر تقدیر خداوند نبود که بدن من به زمین کربلا نزدیک شود و اگر نمی‌ترسیدم که اجر و مزدم از بین برود، با این لشگر نیرومند با آنان می‌جنگیدم؛ ولی یقین دارم جای کشته‌شدن من و تمام اصحابم - به جز فرزندم، علی، - در آن سرزمین خواهد بود.»

سیمای امام حسین در قرآن

در پاره‌ای از روایات، اهل بیت علیهم السلام و یا یکی از آنان، از مصادیق برخی ایات ذکر شده‌اند. ایات ذیل، که به گونه‌ای با امام حسین علیه السلام ارتباط دارند، در شمار چنین ایاتی‌اند.

1. حضرت امام صادق علیه السلام می‌فرماید: « سورة فجر را در هر نماز واجب و مستحب بخوانید که سوره حسین بن علی علیه السلام است».

2. (... مَنْ قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیهِ سُلْطانًا ... اسراء/ ؛کسی که مظلوم کشته شده است، برای ولی او، سلطه ( حق قصاص) قرار دادیم».

حضرت امام صادق علیه السلام فرمود: « این قسمت از ایه دربارة امام حسین علیه السلام نازل گردیده است».

3. بخشی از ایات سوره دهر( انسان) به اهل بیت علیهم السلام، اشاره دارد و بر این حقیقت، روایات فراوانی دلالت می‌کنند.

4. که در جریان مباهله، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم، چهار تن (حضرت علی، فاطمه، امام حسن و امام حسین علیهم السلام) را نیز با خود برد. به همین مناسبت، این ایه نازل شد: فَمَنْ حَاجَّکَ فیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللّهِ عَلَى الْکاذِبینَ آل عمران/ . مصداق « ابنائنا»، امام حسن و امام حسین علیهما السلام هستند این ایه، به ایه مباهله معروف است.

5. علاوه بر ایات یاد شده، همه ایاتی که به طور کلی به اهل بیت اشاره دارند نیز در واقع با سالار شهیدان علیه السلام مرتبط است؛ چرا که او نیز از این خاندان است. این ایات عبارت‌اند از:

ایه تطهیر: و إنَّما یریدُ الله لِیذْهِبَ عنْکُم الرّجسَ اهل البَیتِ و یطَهِّرَکُم تطهیراً احزاب/؛

ایه مودّت: ذلِکَ الَّذی یبَشِّرُ اللّهُ عِبادَهُ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیهِ أَجْرًا إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى وَ مَنْ یقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فیها حُسْنًا إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ شَکُورٌ شوری/

ایات 19 تا 22 سورة الرحمن: مَرَجَ الْبَحْرَینِ یلْتَقِیانِ، بَینَهُما بَرْزَخٌ لا یبْغِیانِ، فَبِای آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ، یخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ ؛

ایه اولی الأمر: یا ایهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی اْلأَمْرِ مِنْکُمْ فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فی شَی ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللّهِ وَ الرَّسُولِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ الْیوْمِ اْلآخِرِ ذلِکَ خَیرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْویلاً نساء

خداوند در قرآن كریم می فرماید: «قُلْ لا أَسْألُكُمْ عَلَیهِ أَجْراً إِلّا المَوَدَّةَ فِی القُرْبی»‏ (الشوری: 23)

(بگو: من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی‏كنم جز دوست‏داشتن نزدیكانم [اهل بیتم‏])

احمد بن حنبل در مسند، ابو نعیم حافظ، ثعلبی، طبرانی، حاكم، رازی ، شبراوی، ابن حجر، زمخشری ، ابن منذر، ابن ابی حاتم، ابن مردویه ، سیوطی و گروهی دیگر از علماء اهل سنت از ابن عباس روایت كرده‏اند كه زمانی كه این آیه نازل شد اصحاب گفتند: ای پیامبر خدا، این خویشاوندان تو كه واجب گردیده بر ما مودّت و دوستی آنان كیستند؟

حضرت پیامبر (ص) فرمود: علی، فاطمه و دو پسر آنها یعنی حسن و حسین. (الغدیر 2/307)

امام شافعی در مورد حب اهل بیت (ع) گفته است:

یا أَهلَ بَیْتِ رَسُولِ اللَّهِ حُبُّكُمْ / فَرْضٌ مِنَ اللَّهِ فِی القُرآنِ أَنزَلَهُ‏

كَفاكُمْ مِنْ عَظِیِم القَدرِانَّكُمْ / مَنْ لَم یُصَلِّ عَلَیكُم لا صَلوةَ لَهُ

(ای اهل بیت رسول خدا محبت شما از سوی خداوند در قرآنش واجب شده است. در عظمت قدر و منزلت شما همین بس كه هركس در نماز بر شما صلوات نفرستد نماز نخوانده است)

(در كتاب الغدیر آمده كه انتساب این ابیات به امام شافعی از شرح المواهب زرقانی جلد 7 ص 7 و جمعی دیگر است)

مفسر معروف علامه طبرسی از شواهد التنزیل حاكم حسكانی كه از مفسران و محدثان معروف اهل سنت است نقل می‏كند كه پیامبر اسلام (ص) فرمود:

ان اللَّه خلق الانبیاء من اشجار شتی، و انا و علی (ع) من شجرة واحدة، فانا اصلها، و علی فرعها، و فاطمة لقاحها، و الحسن و الحسین ثمارها، و اشیاعنا اوراقها ـ تا آنجا كه فرمود ـ لو ان عبدا عبدالله بین الصفا و المروة الف عام، ثم الف عام، ثم الف عام، حتی یصیر كالشن البالی، ثم لم یدرك محبتنا كبه اللَّه علی منخریه فی النار، ثم تلا: قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَیْهِ أَجْراً

(خداوند انبیاء را از درختان مختلفی آفرید، و من و علی را از درخت واحدی، من اصل آنم، و علی شاخه آن، فاطمه موجب باروری آن است، و حسن و حسین میوه‏های آن، و شیعیان ما برگهای آنند ... سپس افزود: اگر كسی خدا را در میان صفا و مروه هزار سال، و سپس هزار سال، و از آن پس هزار سال، عبادت كند، تا همچون مشك كهنه شود، اما محبت ما را نداشته باشد خداوند او را به صورت در آتش می‏افكند، سپس این آیه را تلاوت فرمود: قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی‏) (مجمع البیان 9/43)

خداوند می فرماید: فَمَنْ حاجَّكَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَكُمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَةَ اللَّهِ عَلَی الْكاذِبِینَ (آل عمران: 61)

(هر گاه بعد از علم و دانشی كه (در باره مسیح) به تو رسیده، (باز) كسانی با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: «بیایید ما فرزندان خود را دعوت كنیم، شما هم فرزندان خود را ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را ما از نفوس خود دعوت كنیم، شما هم از نفوس خود آن گاه مباهله كنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم‏)»

از جمله آیاتی كه بر فضیلت، و بلندی رتبه و مقام سید الشهداء (ع) به اتفاق مسلمانان گویا و ناطق است، آیه مباهله است.

از مظاهر و دلائل قوت ایمان پیغمبر (ص) به رسالتش داستان مباهله است زیرا پیشنهاد مباهله از طرف آن حضرت اگر مؤمن به دعوت خود نبود یك انتحار واقعی و دادن سند بطلان دعوت به دست دشمن بود. زیرا اگر نفرین نصارای نجران در حق آن جناب مستجاب می‏شد و یا آنكه نفرین پیغمبر (ص) به آنها مستجاب نمی‏گشت ، بطلان ادعاء آن حضرت آشكار می‏گشت لذا هیچ خردمندی چنین پیشنهادی نمی‏دهد مگر آنكه صد در صد اطمینان به استجابت دعای خود و هلاك دشمن داشته باشد، و پیغمبر اكرم (ص) چون یقین جزمی به صحت رسالت و استجابت دعاء خود و نابودی دشمن در صورت مباهله داشت با كمال شجاعت و صراحت، پیشنهاد مباهله داد.

شركت دادن علی، حسن ، حسین و فاطمه زهرا (ع) در مباهله كه به تعیین و امر خداوند بود نیز دلیل بر این است كه این چهار نور مقدس كه با پیغمبر در مباهله حاضر شدند شایسته‏ترین و گرامی‏ترین خلق در نزد خدا، و عزیزترین انسانها در نزد پیغمبر خدا بودند.

در حدیثی از امام صادق (ع) آمده است: سوره فجر را در هر نماز واجب و مستحبّ بخوانید كه سوره حسین بن علی است، هر كس آن را بخواند با حسین بن علی (ع) در قیامت در درجه او از بهشت خواهد بود. (مجمع البیان 10/481)

لازم به ذكر است كه معرفی این سوره به عنوان سوره امام حسین بن علی (ع) ممكن است به این خاطر باشد كه اباعبدالله الحسین (ع) مصداق روشن «نفس مطمئنه» است كه در آخرین آیات این سوره مخاطب واقع شده است، همانگونه كه در حدیثی ذیل همین آیات آمده است. (البرهان فی تفسیر القرآن 5/658)

و یا به خاطر اینكه لیالی عشر (شبهای دهگانه) یكی از تفسیرهایش شبهای دهگانه آغاز محرم است كه رابطه خاصی با حسین بن علی (ع) دارد. (نمونه 26/439 )

قرآن‌ سیدالکلام‌ است،

امام‌ حسین‌ سید الشهداست.

قرآن‌ موعظه‌ی‌ پروردگار است؛ (موعظه‌ من‌ ربکم) ، امام‌ حسین‌ (ع) در عاشورا فرمود: عجله‌ نکنید تا شما را به‌ حق‌ موعظه‌ کنم. ‹‹ لا تعجلوا حتی‌ اعظکم‌ بالحق››