حسینیه ی جماران، با اینكه به شخص ایشان زیاد ارتباط نداشت و هرنوع تغییر در آن در نهایت به نام امام حسین(ع) تمام می شد، امام نگذاشتند كه تغییری به منظور تجمل و زیبیایی در آن جا ایجاد شود. حتی آقای امام جمارانی خواست آن جا را سفیدكاری كند، امام فرمودند: اگر می خواهید من این جا بمانم، تزئینات نكنید. یك وقت امام متوجه شدند كه می خواهند كاشی كاری كنند، عصبانی شدند، فرمودند: من از این جا می روم. به خاطر این موضوع حسینیه تا به آخر، به همین صورت باقی ماند.
یادم است كه در مراسم چهلم رحلت امام دو كشیش فرانسوی آمدند جماران. وقتی حسینیه ساده ی جماران یعنی محل دیدارهای امام را دیدند، خیلی شگفت زده شدند. به من گفتند: بگذارید این جا به همین سادگی بماند، تا دنیا بداند كه یك انسان روحانی با این مقام كجا زندگی می كرده و جای پذیرایی مهمانانش كجا بوده است.
آیت الله محمدرضا توسلی، سر دلبری/ص39