تبیان، دستیار زندگی

همان‌گونه كه صهیونیست‌ها برای برپایی اسراییل از هیچ كوششی دریغ ‌نكرده‌اند، ما نیز با جدیت تلاش خواهیم كرد تا اسراییل نابود شود.

خودش می‌گوید، بچه که بودم شال مشکی و بلند مادربزرگم را دور سرم می‌پیچاندم و به حاضران می‌گفتم روحانی هستم، پشت سرم نماز بخوانید.

سیدحسن نصرالله روحانی و رهبر لبنانی حزب‌الله این روزها رفته رفته به شخصیتی کاریزماتیک در سطح جهان اسلام و بلکه در میان ملل آزادی‌خواه جهان تبدیل می‌شود. او متولد 31 اگوست1960 روستای البرزویه در 10 کیلومتری شرق بیروت جنوب لبنان است. و جنوب لبنان سرزمینی است به وسعت دل‌های مسلمین، جایی که خون شکوفه می‌کند، عشق می‌بارد، و جوانان پرشور با فریاد عاشورایی خود و دستهای پرتوان لرزه بر اندام دشمن غاصب صهیونیستی می‌افکنند. پدر سیدحسن (عبدالکریم) میوه‌فروش بود و او نیز برای کمک به پدر گاهگاهی به دکان وی سر می‌زد. در همین دکان بود که نصرالله نوجوان عکسی از امام موسی صدر را بر سینه دیوار دید و نخستین جرقه‌های محبت امام موسی صدر و جنبش امل، چشم و دل او را شیفته و روشن کرد. جنبش امل آن روزها به جنبش محرومان شهرت داشت و این روحانی چریک از همان نوجوانی به صف مجاهدان در راه خدا پیوست.

«نصرالله» سیاستمدار نیست

چند سال پیش یکی از سرداران فرهنگی چنین تعریف می کرد:

«در جریان جنگ سال ۲۰۰۶ اسرائیل و حزب الله لبنان، می خواستیم فیلم مستندی از همراهی و همدلی مردم لبنان اعم از مسلمان و مسیحی با جریان مقاومت کار کنیم.وقتی تصاویر گرفته شده را دیدیم تازه متوجه شدیم بخش های مهمی از فیلم امکان پخش عمومی را ندارند! دختر و پسرهای مسیحی و مسلمان با بلوز و شلوارهای رکابی جعبه های مهمات حزب الله را بار می زدند! همان دخترهایی که عرق از سر و رویشان می ریخت و فقط یک زیرپیراهن تنشان بود وقتی دوربین به سمتشان می چرخید دو انگشت شان را به علامت پیروزی بالا می بردند و می گفتند:عاش عاش نصرالله!»

کمتر کسی را می توان یافت که منکر محبوبیت عمومی سیدحسن نصرالله در میان ملت لبنان و حتی در بین سایر ملت های عرب باشد.به ویژه بعد از جنگ افتخارآفرین سال ۲۰۰۶ محبوبیت ایشان به طرز بی سابقه ای افزایش یافته است.در نگاهی ساده می توان دبیرکل حزب الله را یک «روحانی شیعه مبارز و محبوب» معرفی کرد، هر چند که این عنوان کلی به تنهایی نمی تواند راز محبوبیت این سید عزیز را برملا کند! دلایل و علل بسیاری را می توان در تحلیل و توجیه چنین موقعیت بی نظیر و محبوبیت عمومی بررسی نمود.اشارات کوتاه ذیل بخشی از این موارد است که شاید کمتر به آنها دقت و پرداخت شده است.

۱-نصرالله سیاستمدار نیست! برای همین هم نسبتی با ژست ها و اداهای عموما ریاکارانه سیاستمداران ندارد.نه مثل سیاستمداران ما اهل غلو و زیاده گویی ست و نه مثل مسئولین ما اهل مچ گیری و شانه خالی کردن از بار مسئولیت! صداقتی که در گفتار و رفتار سید حسن وجود دارد آنقدر عمیق است که حتی در مواجهه با دشمن هم به دروغ و توجیه متوسل نمی شود! جایی هم که بنا به مصالحی نمی تواند حرف راست را بگوید به جای آسمان ریسمان بافتن و توجیه های آبکی خیلی راحت پاسخ می دهد:«در این مورد نمی توانم چیزی بگویم!».

نمونه آخر این صداقت اخلاقی و سیاسی، پذیرفتن مسئولیت پهباد جاسوسی و اذعان به ایرانی بودن آن بود که تلاش عجیب و غریب روزنامه کیهان در تبرئه حزب الله لبنان و تحلیل مصری بودن پهباد را کاملا نقش بر آب کرد!

۲-هنوز هم بعد گذشت یک ماه از فاجعه توهین به پیامبر، حماسی ترین و متین ترین صحنه های اعتراض به چنین جسارتی، همان «لبیک یا رسول الله» های کوبنده و پراحساس سید حسن نصرالله است که همچنان از شبکه های مختلف پخش می شود! «روحیه حماسی و دشمن ستیزی» خصلت مهم شخصیت نصرالله است.کم نیست سخنرانی های پرشور ایشان در جمع های چند ده هزار نفری حزب الله که با شنیدن آن مو به تن آدم سیخ می شود! و البته چنین شور و حرارتی از بیخ متفاوت است با هیجان معترضان لیبی که به نتیجه ای جز کشته شدن سفیر آمریکا نینجامید!

۳-نسخه «آرمانگرایی» بدون چاشنی «واقع گرایی»، در دنیای امروز کارایی ندارد.دبیر کل حزب الله به خوبی به این حقیقت واقف است و برای همین هم حزب الله در مناسبات سیاسی و اجتماعی لبنان و حتی منطقه نقشی واقع گرایانه دارد.جریان حزب الله به راحتی تکثر مذهبی و سیاسی لبنان را پذیرفته و به دنبال ساختن جامعه آرمانی شیعی در لبنان نبوده و نیست! همین است که سید حسن شکست حزب الله در انتخابات سال ۲۰۰۹ پارلمان لبنان را به صورت رسمی قبول می کند و هرگز به خاطر چنین شکستی فریاد «وااسلاما!» سر نمی دهد! شاید اگر حزب الله لبنان این شکست سیاسی را نمی پذیرفت، خیلی از رسانه های ما تیتر و مطلب می زدند که در انتخابات لبنان تقلب شده و کار کار آمریکاست و....چرا که در نگاه آرمانی بسیاری از ما، همه مردم لبنان گوش به فرمان سیدحسن هستند و لاغیر! و باز از همین واقع گرایی بود که حزب الله برخلاف رسانه های ما این همه برای «محمد مورسی» مصری نوشابه باز نکرد که بعدا هم مجبور شود سخنرانی رییس جمهور مصر را غلط گیری کند و «سوریه» را «بحرین» ترجمه کند!

۴-حزب الله بیش از آنکه اهل شعار و ادعا باشد، اهل عمل است.مقامات اسرائیلی بارها اذعان کرده اند که حرف های نصرالله را به دقت بررسی می کنند، چرا که او هر حرفی بزند حتما عمل خواهد کرد! وعده و وعیدهای توخالی و بی حساب از طرفی اعتماد عمومی مردم را تخریب کرده و از طرف دیگر گستاخی و جسارت دشمنان را بیشتر می کند! متاسفانه ما ایرانی ها عادت کرده ایم به شنیدن وعده هایی که هیچ وقت سر موعد محقق نمی شوند! وعده اتمام پروژه های عمرانی، وعده ریشه کنی بیکاری، وعده هدیه یک میلیون تومانی برای هر نوزاد ایرانی، وعده کاهش قیمت دلار، وعده کاهش تورم و هزاران وعده باحساب و بی حساب دیگر که مجالی برای ذکرشان نیست.خودتان بشمارید تعداد موعدهایی را که مسئولین مختلف استانی و ملی تا حالا برای تحویل واحدهای مسکونی زلزله زدگان آذربایجان تعیین کرده اند! که البته بازار این وعده و وعیدها همچنان ادامه دارد!

نتیجه اینکه هرچند مقایسه ایران و لبنان از نظر شرایط و اقتضائات سیاسی،اجتماعی و... چندان صحیح نیست، اما به هرحال تجربیات مشترکی وجود دارند که دو طرف می توانند از آن بهره ببرند.اگر حزب الله لبنان درس ایستادگی، رشد علمی و نظامی و فرهنگ عاشورایی خود را از ملت ایران فرا گرفته است، بد نیست مسئولین و سیاستمداران ایرانی هم اخلاق مداری،شجاعت و توجه به مصالح و واقعیات جامعه را از دبیرکل حزب الله لبنان یاد بگیرند!

http://www.alef.ir/vdcjtoeviuqemhz.fsfu.html?168935