تبیان، دستیار زندگی

به نام خدا

سلام

شما براتون كدوم مهمتره؟ یعنی وقتی نوبت به انتخاب برسه، براتون همسرتون مهم هست یا فرزندتون؟

اگر مسئله‌ی نجات زندگیشون باشه. همسر مهمتره یا فرزند؟

فكر می‌كنید طرف مقابلتون(همسرتون) كدوم رو انتخاب می‌كنه(فرزند یا همسر)؟ كدوم رو باید انتخاب كنه؟

اگر با این همسرتون  نمیتونید زندگی با فرزند رو تجربه كنید، اون قدر فرزند براتون اهمیت داره كه طلاق بگیرین ؟

اگر اختلافی بین همسر و فرزندتون پیش بیاد:

الف: اگه حق با همسرتون باشه طرف كدوم رو میگیرید؟

ب: اگه حق با فرزندتون باشه طرف كدوم رو می‌گیرید؟

فرض كنید، یكی فرزند براش اهمیت بیشتری داره. و به خاطر فرزند ممكنه زنش رو طلاق بده. حالا اگر زنش فرزند دار بشه :

به نظرتون این زندگی چه قدر دوام داره؟

چه اتفاقی باعث میشه این زندگی از هم بپاشه؟

و هر چیز دیگه‌ای كه به ذهنتون میرسه در سر دوراهی انتخاب همسر یا فرزند...

میخوام نظرتون رو راجع به این سوالات بدونم. اگه حتی مجرد هم هستید میتونید تصور كنید و جواب بدین.

  ممكنه با توجه به جنسیتتون جواب درست یا غلط فرق داشته باشه. كه خودمم نمیدونم كدوم جواب درسته یا غلط .

به نام خدا

سلام

دوست گرامی درسته كه شاید در برخی شرایط همسر جای مادر رو برای یك مرد پر كنه. اما بر فرض اگر این كار در ابتداف خیلی خوب به نظر برسه و وحتی زن از این احساس مادرانه نسبت به شوهرش رضایت داشته باشه، اما مطمئناً بعداً این زندگی دچار مشكل میشه. و اون مرد نمیتونه زندگیش رو اداره كنه و كم كم زن هم از این نقش مادرانه خودش بدش میاد

سلام

منم دقیقا با شما موافقم مردی که محبت های مادرش و یادش بره و در جبران زحمت های مادر نکوشد و بی احترامی به مادر و پدرش کند هیچ موقع روی خوش زندگی را نمی بیند مادر برای پسر باید جای خودش را داشته باشد و همسر هم همینطور به نظر من مادر از همه کس برای فرزند باید مهمتر باشد شب بیداریهایی که مادر برای فرزندش کشیده ایا همسر برای شوهر می کشد من خودم دخترم و اگر یک روز شوهرم بخواهد به مادرش به خاطر من بی احترامی کندهیچ موقع او را نمی بخشم چون همین طور که به مادری که اینقدر زحمتش را کشیده به این راحتی بی احترامی می کند بعد از مدتی به همسرش هم می کند.

سلام
امیدوارم هیچوقت سر این جور دوراهی ها قرار نگیرم چون واقعا زجر آوره
اما اگه در مورد نجات جون باشه فكر میكنم هر مادری فرزندش رو انتخاب كنه
اگه با همسرم داشتن فرزند رو نمیتونم تجربه كنم و همسرم رو دوست داشته باشم فقط به خاطر بچه دار نشدن ازش جدا نمیشم
اگه هم اختلافی بین فرزند و همسرم پیش بیاد طرف حق رو میگیرم اما به شكلی كه بی احترامی نسبت به دیگری نشه
البته تصمیم گیری توی همون موقعیت ممكنه فرق كنه

سلام

منظور من احساس مادرانه به همسر نیست اگر این احساس به همسر القا بشه اون اعتماد به نفسشو از دست می ده و زن هم بعد یه مدت از ایفا نقش مادرانه  خسته می شه منظورم یه خانم مهربون و بادرایت بود یه همدم كه بتونه تو هر موقعیتی دوش به دوش همسرش باشه تو سختیها همراهش باشه و بهش قوت قلب بده و اون حس بكنه تنها نیست بتونه تصمیمات درست بگیره سكان كشتیشو توی ناملایمات محكمتر بگیره  . زن باید مایه آرامش مرد باشه و مرد سایه بون اون

اینجوری مرد حس مهم بودن داره اینكه  می تونه خانواده رو زیر بال و پر خودش بگیره و یه همسر مهربون و قدردان داره كه از با اون بودن احساس خوشایندی داره باعث می شه كمبود خیلی چیزها رو احساس نكنه نمی دونم تونستم منظورم رو برسونم

راستی منظور من برای كسی است مادرش رو از دست داده
كسی كه مادرش در قید حیاته باید از بودن مادرش نهایت لذت رو ببره اینم بگم كه مادر دیگه واسش پیدا نمی شه ولی همسر پیدا می شه البته آدم باخرد همیشه یه تعال تو زندگیش داره بزرگترین نیكی احسان به پدر و مادره

 به نام خدا

سلام

حالا یه سوال دیگه پیش میاد:

فرض كنید، یكی فرزند براش اهمیت بیشتری داره. و به خاطر فرزند ممكنه زنش رو طلاق بده. حالا اگر زنش فرزند دار بشه :

به نظرتون این زندگی چه قدر دوام داره؟

چه اتفاقی باعث میشه این زندگی از هم بپاشه؟