تبیان، دستیار زندگی

معجزه کباب کوبیده در قلب ایالت پنسیلوانیا 

وقتی پای غذا به میان می‌آید، جایی برای اختلافات سیاسی باقی نمی‌ماند. سال‌هاست كه ایرانی‌ها از طعم هات‌داگ آمریكایی لذت می‌برند و مدتی است كه آمریكایی‌ها با اشتیاق در شهر پیتسبورگ ساندویچ كباب كوبیده ایرانی گاز می‌زنند...

اصطلاحی هست كه می‌گوید: "شكم ملت‌ها را به هم پیوند می‌دهد." در طول تاریخ جنگ‌های بیشماری بر سر زمین، پول یا نفت میان ملت‌ها در گرفته اما آنجا كه پای غذا به میان آمده، مردم از در دوستی با هم درآمده‌اند. به همین دلیل هم كباب ترك‌ها جای خودش را در دل آلمانی‌ها باز كرده یا هات داگ آمریكایی‌ها، ایرانی‌ها را شیفته و دلبسته.  

آنجایی كه دولت‌ها با هم سر جنگ دارند، ملت‌ها به دور از هیاهوی سردمداران، به غذاهای سنتی‌ "دشمن" ناخنك می‌زنند. به خصوص وقتی كه این ناخنك زدن قرار باشد تبدیل به راهی شود برای آشنا شدن دو ملت با هم، و اینجاست كه گاهی باید به تماشای معجزه‌ی هات‌داگ و گاهی هم معجزه‌ی كباب كوبیده نشست.  

دان ولسكی، جان روبن و جان پنا، سه هنرمند جوان آمریكایی، مدتی پیش به فكر شروع پروژه‌ای می‌افتند كه هدفش آشنا كردن مردم كشورشان با كشورهایی است كه ایالات متحده چندان دل خوشی از آنها ندارد: ایران‌، كره شمالی، ونزوئلا و افغانستان.  

البته آنها می‌خواستند كه روش این آشنایی بسیار متفاوت‌ باشد از روشی كه رسانه‌های بین‌المللی در پیش گرفته‌اند. پس برای همین از قدرت بانفوذ "غذا" كمك می‌گیرند و پروژه‌ای را با نام "آشپزخانه‌های پردردسر" راه می‌اندازند. قرعه‌‌ی اولین آشپزخانه‌ی پردردسر هم به نام ایران می‌افتد و قرار می‌شود كه "كباب كوبیده" یك تنه جور ایران را بكشد. باشد كه این غذای خوش‌طعم ایرانی نگاه آمریكاییان را به این سرزمین عوض كند.    

وقتی از داون ولسكی می‌پرسم چرا غذای ایرانی را برای این كار انتخاب كردند و نه مثلا سینما یا ادبیات ایران را، می‌گوید: «خب غذا چیزی است كه فقط احتیاج به آن مطرح نیست بلكه هر كسی می‌تواند آن را در خانه‌اش بپزد. آدم‌ها لزوما هر روز به سراغ سینما یا ادبیات نمی‌روند اما در عوض احتیاج دارند كه هر روز غذا بخورند. برای همین هم این بهترین راه برای معرفی یك فرهنگ دیگر است.»

با سلام
بازم فکر کنم توی ایران بهتر از اونجا طبخ میشه
چون اون تصویری که دیدم داشت ساندویچش میکرد حالم بهم خورد

موفق باشید.