تبیان، دستیار زندگی

در این تاپیک سعی داریم رویداد های مهم نجومی که در گذشته های دور و نزدیک رخ داده و موجب شگفتی بشر در آن زمان از تاریخ شده و در منابع تاریخی نیز ثبت شده را ذکر کنیم.

دوستان هم همکاری کنند لطفا!!!

همون

یکی از طرحهای مهم علمی که در گذرهای پیشین زهره اجرا می‌شده، اندازه گیری فاصله زمین تا خورشید (واحد نجومی) بوده‌است. نخستین بار ادموند هالی (که دنباله دار معروف هالی به نام او شناخته می‌شود) با این روش یک واحد نجومی را اندازه گرفت.

امروز فاصله زمین تا خورشید به دقت اندازه گیری شده‌است، اما این اندازه‌گیری در گذر سال ۱۳۸۳ به صورت آموزشی در برخی از کشورها اجرا شد. مهم‌ترین طرحهای علمی برنامه ریزی شده برای گذر سال ۱۳۸۳، به بررسی جو زهره مربوط می‌شد. در طی این گذر قطر زهره از دید ناظر زمینی ۵۸ ثانیه قوس بود بنابراین با چشم غیرمسلح و با استفاده از عینکهای رصد خورشید می‌شد این گذر را دید.


باتوجه به نادر بودن وقوع چنین پدیده‌ای، رصد و ثبت آن یكی از فعالیت‌های مهم و جالب توجه در تاریخ ستاره‌شناسی به شمار می‌رود. آخرین بار گذر زهره در سال 2004 رخ داد كه در ایران هم قابل رویت بود و بار دیگر در سال 2012 رخ می‌دهد،


اما پیش از آن و آخرین باری كه مردم توانسته بودند گذر زهره را ببینند، در زمان سلطنت ناصرالدین‌شاه در ایران بود.


ویکی پدیا

ابن سینا و گذر زهره

باتوجه به این‌كه قرص سیاره زهره قطر ظاهری اندكی دارد و در آستانه توان تشخیص چشم غیرمسلح قرار دارد و همچنین شدت نور بالای خورشید در مقایسه با لكه كوچك سیاهرنگی كه سیاره زهره می‌سازد باعث شده امكان رویت آن پیش از زمان ابداع تلسكوپ‌ها مورد بحث و چالش جدی پژوهشگران تاریخ علم باشد. براساس تاریخ رسمی گذر زهره، كسی كه برای نخستین بار این پدیده را رصد كرد، جرمیا هوركس انگلیسی بود. او سال 1639 میلادی و اندكی پیش از آن كه گذر زهره رخ دهد، با مرور محاسبات كپلر متوجه شد او در پیش‌بینی وقوع زمان‌ گذر بعدی دچار اشتباه شده، و برخلاف پیش‌بینی كپلر، گرفت تنها چند هفته بعد رخ خواهد داد. او تلسكوپ كوچكی را در طبقه بالای كلیسایی نزدیك محل سكونتش نصب كرد و با كمك آن توانست زمان تعیین شده گذر سیاره زهره از مقابل قرص خورشید را رصد كند اما آیا او اولین كسی بود كه به چنین موفقیتی دست یافت؟

در تاریخ نجوم اسلامی، گزارش‌هایی از منجمان مختلف درباره رصد و ثبت این پدیده وجود دارد. بررسی تطبیقی بسیاری از این گزارش‌ها با دیگر واقعیت‌ها نشان از اشتباه گزارش دهندگان دارد اما گزارشی كه ابن‌سینا درباره این پدیده دارد بسیار متفاوت و قابل توجه است و اگر قابل اثبات نباشد، قابل رد كردن هم نیست.

ابن‌سینا در فصل هیات كتاب شفای خود به نجوم می‌پردازد و در خلال یكی از بحث‌های خود به بحثی قدیمی اشاره می‌كند كه در آن درباره جایگاه فلك زهره و عطارد بحث شده است. ابن‌سینا در دفاع از نظر گروهی از این افراد استدلال می‌كند كه فلك زهره باید میان فلك خورشید و زمین قرار داشته باشد و سپس در پاسخ به نظر مخالفانی كه معتقد بودند در صورت این ادعا باید به طور منظم شاهد گذر زهره از مقابل قرص خورشید باشیم می‌نویسد دلیل بر این امر وجود ندارد چرا كه اگر این دو فلك زاویه‌ای با هم داشته باشند این رویداد هر بار تكرار نخواهد شد و در مواقع خاصی رخ خواهد داد ضمن آن كه من زهره را چون قطره سیاهی در مقابل قرص خورشید دیده‌ام.

این ادعا شاید به تنهایی هیچ چیز را اثبات نكند اما زمانی كه تاریخ گذرهای زهره را مرور می‌كنیم متوجه می‌شویم كه 5 سال پیش از وفات ابن‌سینا گذر زهره در ایران و هنگام غروب رخ داده یعنی در 30 ماه می 1032 میلادی. این گذر از نیمه غربی ایران قابل رویت بوده و با توجه به این كه زمان آن نزدیك غروب بوده امكان رویت این پدیده بدون هیچ ابراز اپتیكی وجود داشته است.

جمع شدن این واقعیت در كنار دقت علمی ابن‌سینا و از سوی دیگر، این واقعیت كه او بخش هیات شفا را در آخرین سال‌های عمرش نگاشته و در آن سال‌ها در نیمه غربی ایران حضور داشته، این احتمال را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد. به این ترتیب، شاید نخستین بار در تاریخ، این ابن‌سینا بوده كه شاهد و ثبت‌كننده پدیده گذر زهره بوده و این اتفاق تا 1000 سال بعد كه جرمیا هوركس آن را تكرار كرد، بی‌رقیب بوده است.

پوریا ناظمی

 یاداونشب زیبا به خیر....

باتشکر...

خودنمایی دنباله دار هیل باپ در فروردین 1376

«هیل‌باپ» (Hale–Bopp) یکی از درخشان‌ترین دنباله‌‌دارهای دیده شده در قرن بیستم بود که حتی از داخل شهرهای بزرگ و دارای آلودگی نور زیاد نیز دیده می‌شد. بسیاری از منجمان توانستند 2 دنباله درخشان یونی و غباری آن را مشاهده کنند. این دنباله‌دار که فروردین 1376 (1 آوریل 1997) به اوج درخشندگی رسید، دوره تناوبی معادل 2 هزار و 533 سال دارد و «آلن هیل» و «ژول باپ» کاشفان آن بودند.

این دنباله‌دار به طور مستقل توسط دو ستاره‌شناس آلن هیل (در نیو مکزیکو) و توماس باپ (در آریزونا) در ۲۳ جولای ۱۹۹۵ کشف شد. این جرم آسمانی به مدت ۱۸ ماه حتی با چشم غیر مسلح نیز قابل رویت بود.این دنباله دار به وضوح وجود سه دم غبارى، یونى و گازى را به نمایش گذاشت.




منابع:
ویکی پدیا
فصلنامه زمین شناسی رشد

دستتون درد نکنه. فکرتون درست ه.
خیلی مطالب خوبی قرار دادید.
ایشالا ادامه داشته باشه.

برخورد دنباله‌دار ‎شومیکر-لوی ۹ با سیاره مشتری در سال ۱۹۹۴

دنباله‌دار ‎شومیکر-لوی ۹، دنباله داری بود که در سال ۱۹۹۴ با سیاره مشتری برخورد کرد. این برخورد، نخستین مشاهدهٔ مستقیم یک برخورد خارج از سیارهٔ زمین در سامانه خورشیدی بود. این رویداد تحت پوشش رسانه‌ای گسترده‌ای قرار گرفت و ستاره شناسان سراسر دنیا توانستند آن را مستقیما مشاهده کنند.برخورد دنباله دار شومیکر- لوی ۹ با مشتری، آگاهی‌های تازه‌ای از سیارهٔ مشتری و نقش آن در کاهش زباله‌های فضایی در فضای داخلی منظومهٔ خورشیدی ارائه کرد.دنباله دار شومیکر- لوی ۹، توسط ۳ ستاره شناس به نام‌های کارولین و ایوجین م. شومیکر و دیدید لوی کشف شد.

در ژوئیهٔ ۱۹۹۲، مدار شومیکر - لوی۹ وارد حد روش مشتری شد و نیروی کشندی مشتری موجب تکه تکه شدن این دنباله دار گشت. از این پس، شومیکر لوی ۹ به صورت رشته‌ای از قطعات جدا از هم که قطر بزرگترین آن‌ها ۲ کیلومتر بود دیده می‌شد.

این قطعات در طی روزهای ۱۶ تا ۲۲ ژوئیه، با سرعتی نزدیک به ۶۰ کیلومتر بر ثانیه، به نیمکرهٔ جنوبی مشتری برخورد کردند. اثرات روشن این برخوردهااز لکهٔ بزرگ مشتری هم آسانتر دیده می‌شد و تا چند ماه پس از برخورد نیز دیده می‌شد.

تصویر گرفته شده از سیاره مشتری توسط تلسکوپ هابل در طول موج فرابنفش

در این تصویر مناطق برخورد به خوبی نشان داده شده است

نقاط قهوه ای رنگ محل برخورد دنباله دار است

nasa.gov

wikipedia

سلام دوستان
روز 30 این ماه (جمعه ) ساعت 20:45 اوج درخشش دنباله دار لوی است.کسی مختصات اونو میدونه؟