تبیان، دستیار زندگی

با سلام

موضعی که سوال بسیاری از دختران و پسران امروزی است این است که ما قبل از ازدواج با فلان شخص دوست بودیم و رابطه داشتیم آیا باید این موضوع را به طرف مقابل مطرح کنیم یا خیر؟

نظرات روان شناسان در این زمینه مختلف است. عده ای از روانشناسان معتقد هستند که باید در یک محیط صمیمی باید گفته شود. عده ای دیگر از جمله برنامه گلبرگ حاج آقا دهنوی میگوید نباید گفته شود چون باعث یک سری مشکلات در آینده میشود . حتی من از یک حاج آقایی پرسیدم که اگر طرف قسم داد چکار کنیم ؟ گفت قسم بخور ولی تو دلت یک نیت دیگه کن.

من این تاپیک را ایجاد کردم چون سوال بسیاری از دختران و پسران است.نظر شما چیست؟ آیا به نظر شما این روابط چه روابط ساده و چه روابط گسترده تر باید گفته شود یا خیر؟

خوب شاید هم مسکوک بمونه پس گفته نشود فکر کنم بهتر است چون احتمال فاش شدنش کمتر است تا فاش نشدنش . تازه اگر فاش شد باید طرف را قانع کرد که این موضوع قبل ازدواج بوده است و من برای این نگتم که بعد ازدواج فقط به تو فکر میکنم و هدفم از نگفتن این بوده است که زندگی مان به بی اعتمادی کشیده نشود.

سلام

وقتی فاش شد که باید طرف اعتماد سازی کنه و با اعمال و رفتارش نشون بده که تغییر کرده و دیگه در فکر روابط قبلیش نیست

سلام
راه بدرد بخور و عملی هستش ولی خیلی سخته.
چون اعتماد اون طرف تقریبا از بین رفته و برای برگردوندنش راه زیادی رو در پیش خواهد داشت.
اما به نظر این تنها راه هم هست.

سلام

وقتی فاش شد که باید طرف اعتماد سازی کنه و با اعمال و رفتارش نشون بده که تغییر کرده و دیگه در فکر روابط قبلیش نیست

سلام. منم موافقم.

علیه عزیز، به نظر من هم تنها راه همینه چون اگه قبل ازدواج گفته بشه که بیخودی ایجاد شک و تردید شده(درحالیکه طرف تصمیم گرفته به کلی خودشو عوض کنه). در طول زندگی، این شخص باید طوری رفتار کنه که اتماد همسرشو جلب کنه و اگ هم همسرش از جایی متوجه این روابط شد که باید دوباره اعتمادسازی کنه و چون در طول زندگی با این شخص، دچار خطایی نشده زیاد هم جای نگرانی نیس

حق یارتون

بله منم كاملا موافقم.
بالاخره هر اشتباهی تاوانی داره و این هم تاوان ندونم كاری بعضی از افراده كه نصایح افراد بزرگتر و تجارب كسانی كه این راه رفته اند را نشنیده می گیرن.
چون قبول دارین كه این دوره دیگه دوره سادگی و نادانی نیست؟!
اینهمه منبع اطلاع رسانی.
اینهمه منجلاب فرار و داستانهایی كه عواقب ارتباطات نا صحیح رو نشون میدن. خب همه اینها برای اینه كه ازش درس گرفته بشه.

سلام
درسته که سوال شما مربوط به بعد از بروز این طور روابطه و توی این بحث باید راه حل ارائه بشه . اما ((علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد)) اگه هر جوونی از دوران مجردی طوری زندگی کنه که موضوع پنهانی برای آینده اش نداشته باشه هم نسبت به خودش خیالش راحتتره هم همسرش به نظر من کسی که خودش چیزی رو پنهان میکنه همیشه این نگرانی رو داره که مبادا طرفش هم داره پنهان کاری کنه .
من فکر میکنم حتی اگه اون موضوع هیچ وقت هم فاش نشه ترس از فاش شدنش همیشه باعثه آزاره.
ببینید به نظر من مثل گناه کردن میمونه خیلی از ما میگیم مثلا برم مکه بر گردم دیگه گناه نمیکنم صاحبدلی میگفت تو که میخوای گناهتو ترک کنی همین الان ترک کن چرا تا موقع مکه رفتن (که معلوم نیست قسمت بشه یا نه )به تاخیر میندازیش!
کسی که واقعا میخواد بعد از ازدواج به هیچ کس جز همسرش دل نبنده چرا نباید همین الان خودش رو از شر دلبستگی هایی که میدونه نتیجه ای نداره خلاص کنه؟
البته میدونم که خیلی وقتا روابط دوران مجردی به قصد ازدواج بوده و به طور غیر قابل پیش بینی ای بهم خورده ولی من اون روابطی رو میگم که دو طرف میدونن آینده ای در انتظارش نیست.

با سلام
به هر حال این موقعیت شاید به طور اتفاقی برای هر دختر و پسری به وجود بیاید یا در دانشگاه یا در خیابان به طور اتفاقی. به هر حال راه بازگشت برای همه وجود دارد و نباید به خاطر یک اشتباه تا آخر عمر عذاب بکشد. البته اگر مرد وزن درک قوی داشته باشند باید گذشته طرف را فراموش کنند اگر طرف مقابل واقعا" پشیمان شده است باید به او فرصت داد و البته از همه مهمتر به بد دلی دچار نشد.
شاید به طرف مقابل بگوید من گذشته تو را فراموش میکنم ولی یکسره کنترل میکند و این طوری بد تر طرف را آزار میدهد.

به نظرم نباید بگن و نباید بذارن که بعد از ازدواج هم بفهمه طرف
بنده خدا یکی از دوستان من یه خواستگاری از همکلاسی هاش داشت و تقریبا قطعی بود که با هم ازدواج کنن
اما بعد از چند سال رفت و امد نشد
و شوهر فعلی اش که اومد خواستگاری با هزار خواهانی
ایشون برای اینکه عذاب وجدان نداشته باشه و صادق باشه
جریان رو راست و حسینی به ایشون گفت
و با هم ازدواج کردند
اما این پیش زمینه ی ذهنی شده برای شوهر ایشون
همش سرکوفت میزنه سر ایشون سر هر مسئله ای که تو زندگی شون اتفاق می افته
تازه بنده خدا رابطه اش هم کاملا رسمی بود و با جریان دو تا خانواده بود
و این شده یه معضل برای زندگی شون
و سالهاست داره عذاب میکشه

دقیقا" همینطور است. خود همین فهمیدن این موضوع باعث میشود که انسان همش در شک و تردید باشد که نکند همسرش با کسی در ارتباط است. البته بستگی به درک طرف هم دارد با توجه به اینکه این دوست داشتن رسمی بوده نباید زیاد حساسیت نشان بده ولی کلا" اکثرا" این شک را دارند.

به نام خدا
سلام
برخی دوستان گفتن اگه طرف میگه ازدواج کنم دیگه دور این کارها رو خط می‌کشم، خب چرا از همین الان اینکار رو نکنه.
بله این درست.
اما تا اونجایی که فهمیدم، موضوع در مورد کسی هست که مدتی در اشتباه و گناه بوده و تو اون مدت به زندگی سالم پس از ازدواج فکر نمی‌کرده.
بعد از مدتی این فرد پی به اشتباه خودش میبره و واقعاً توبه می‌کنه. و دیگه دور این ارتباطات گناه آلود رو خط می‌کشه.
خب در این صورت من هم معتقدم که نباید اصلاً این ارتباطات گناه آلود دوران جهالت مطرح بشه. نه تو خواستگاری و نه بعد از ازدواج.
این مورد چیزی شبیه توبه از غیبت کردن هست. در مورد غیبت کردن هم گفته شده که نباید به اون کسی که ازش غیب کردید موضوع رو بگید و طلب استغفار کافی هست.
اینجا هم همون استغفار کافی هستش و نباید چیزی گفته بشه.