تبیان، دستیار زندگی

«کهکشان» به مجموعه ستارگان، گاز و غبار گفته می شود که با نیروی جاذبه کنار هم نگاه داشته شده اند.

کوچک ترین کهکشان ها دارای عرضی برابر با چند صد سال نوری، شامل حدود یکصد هزار میلیارد سال ستاره هستند.

بزرگ ترین کهکشان ها تا ۳میلیون سال نوری عرض دارند و شامل بیش از هزارمیلیارد ستاره هستند.در مورد تکامل کهکشان ها اطلاعات قطعی کمی در دست است.

تنها مطلب مورد اطمینان این است که کهکشان ها میلیاردها سال پیش به شکل توده ای از ابرهای گازی و غباری بوجود آمده اند.

من که هیچ پیامی مبنی بر تکراری بودن ننوشتم

نیما هم که میگه چنین پیامی ننوشته

حالا واقعا چی شده است من بی اطلاع هستم!!

یاسی جان از توضیحت ممنون.

ققنوس عزیز مگه میشه شما مطلب نزاری؟
تازه میخواستیم باهم مطالب آموزشی بزاریم. پس رفیق نیمه راه نشین لطفا. باید بزارین مگه دست خودتونه؟;)
به امید همکاریهای بیشتر
:)
از مدیرم ممنون که مطلب و برگردوندن

سلام soha89 نظر لطفتونه ولی من کجا شما کجا ماشاالله همیشه جز فعالترین افراد انجمن هستین
در ضمن اسم جدیدتونم مبارک :)

ممنون. مرسی از محبتت.
نه بابا این خبرام نیست شما دوستان عزیز زیادی به من لطف دارین. ولی باید همه کمک کنیم واسه پیشرفت همدیگه. یه جورایی فکر کنیم زکات چیزی رو که یاد گرفتیم داریم میدیم دیگه. مگه نه؟
پس همراهی کنین. :)

● کوازارها(شبه ستاره ها)
به نظر می رسد که «کوازارها»(شبه ستاره ها) هسته فعال کهکشان های دور دست باشند. آن ها درخشان ترین، سریع ترین و دورترین اجرام شناخته شده در جهان هستند. کوازارها همانند ستارگان از سطح زمین به مثابه یک نقطه نورانی خیلی ریز دیده می شوند. اگرچه کوازارها فقط به اندازه منظومه شمسی هستند، نور برخی از آن ها مسافتی در حدود ۱۰میلیارد سال نوری را طی می کند تا به ما برسد. ما برای اینکه بتوانیم چنین اجرام دوری را شناسایی کنیم نیاز به تابش زیاد نور آن ها داریم. تشعشع انرژی بعضی از کوازارها حدود ۱۰۰برابر تشعشع کهکشان های عظیم است. با گسترش جهان کوازارها که در لبه خارجی آن قرار دارند به سرعت از زمین فاصله می گیرند. دورترین کوازارهایی قابل رویت حدود ۱۲میلیارد سال نوری در جهت انتهای قابل مشاهده جهان قرار دارند. به خاطر زمان زیادی که طول می کشد تا نور کوازارها به زمین برسد، این کهکشان ها ستاره شناسان را قادر می سازند تا جهان را در اولین مراحل شکل گیری، مورد مطالعه قرار دهند. کوازارها فوق العاده درخشان و در عین حال بسیار مهم فشرده می باشند. در مقایسه با گستره کهکشان راه شیری که یک صدهزار سال نوری می باشد، کوازارها قطری معادل چند روز یا هفته نوری را تشکیل می دهند.

● کهکشان های رادیویی
تمامی کهکشان ها، موج رادیویی، نور قابل رویت و انواع تشعشع از خودشان تولید می کنند. انرژی رادیویی یک «کهکشان رادیویی»، خیلی متراکم تر از انرژی کهکشان های معمولی است. این انرژی از دو قطعه خیلی بزرگ، یا ابرهای عظیم الجثه متشکل از ذرات در حال دور شدن از کهکشان ها تشتشع می یابند. این ابرهای عظیم از فوران های گازی که از مرکز کهکشان با سرعتی معادل یک پنجم سرعت نور خارج می شوند، در آسمان شکل می گیرند. به نظر می رسد که فوران این انرژی عظیم توسط یک حلقه پیوستگی صورت می گیرد که یک حفره سیاه خیلی متراکم را دربرمی گیرد و در مرکز کهکشان واقع است. از هر یک میلیون کهکشان فقط یکی از آن ها یک کهکشان رادیویی است.

ممنون ققنوس عزیز
میشه راجع به این دو نوع کهکشان توضیح مفصلتری بدین. یه خورده توضیح کوتاهه. من متوجه عملکرد و شکلگیریش نشدم

کهکشانهای رادیویی نوعی کهکشان فعال هستند.آنها کهکشانهای بیضوی ای هستند که از مرکزشان فواره های گازی بیرون می زند.
این فواره ها تحت تاثیر فرایند شدید مغناطیسی امواج رادیویی از خود پراکنده میکند.در حدود یک صدم درصد از کل کهکشانها رادیویی هستند.
روشنایی یک کهکشان رادیویی در طول موجهای رادیویی تا ده برابر روشنایی کهکشان راه شیری ست.
نمونه ای از یک کهکشان قوی رادیویی کهکشان دجاجه –A است.
دجاجه یکی از قویترین منابع رادیویی در آسمان و یکی از اولین کشف شده ها می باشد.