در گرماگرم عملیات «الی بیت المقدس» بودیم. بچه ها با چنگ و دندان خود را به دروازه های خرمشهر نزدیک می کردند. در اطراف من آفتاب گرم اردیبهشت بر  بدن های تکه تکه شده چند تا از بچه ها می تابید .

گلوله مستقیم تانک های عراقی از چهار بسیجی که کنار هم بودند، تقریبا چیز سالمی باقی نگذاشته بود.

به فاصله ی دو متر آن طرف تر...فرهاد ،آن بچه محل باوقارم را دیدم که دو زانو روی به زمین زده و از کمر خم شده و صدای ناله ی نحیفی از حلقش بیرون می آمد.احساس کردم که آخرین نفسهایش است.

گلوله مستقیم دوشکا یا چهار لول پهلویش را پاره کرده بود. دوشکا و چهارلول برای زدن هلی کوپتر است و هواپیما ، نه آدمی زاد. خون زیادی از او می رفت.به پشت روی زمین خواباندمش،گل های صورتش رابا باقیمانده ی شربت آبلیمویی که درقمقمه ام داشتم،شستم که خاک های کنار سرش را به گل نشاند. صدایش کردم:

- فرهاد! فرهاد!.......

دو پلک خسته و ناتوانش را باز کرد. خجالت می کشیدم به چشمانش نگاه کنم. آنقدر خودم راباخته بودم که زبانم بند آمده بود. به خاطرم آمدکه داخل کوله پشتی فرهاد که کنارش افتاده دوربین عکاسی هست.

چندتا عکس قبل از آمدن، بابچه ها دسته جمعی گرفته بودیم.دوربین را فوری بیرون کشیدم و رو به فرهاد گفتم:«فرهاد جان اگر می توانی یکبار دیگر چشمانت را باز کن و لبخندی بزن که من با دوربین خودت یک عکس یادگاری قبل از شهید شدنت بگیرم وبرای پدرمادرت و دوستانت یادگاری باشد.»
فرهاد خواهش مرا پذیرفت و برای آخرین بار چشمان نازنینش را باز کرد.لبخندی پر معنی بردوغنچه ی لبش نقش بست.

وقتی لبخندش را از دریچه ی دوربین دیدم،فوری عکس گرفتم به محض اینکه دریچه ی دوربین را ازروی چشم کنار زدم،فرهاد بدنش لخت و گردنش به طرف زمین چرخید و لبخند شیرینش بسته شد،نگاهش ثابت ماند و...و به لقاء الله پیوست.

با صلوات های پی در پی و خواندن آیه های کوچک قرآن که از حفظ داشتم چشمان باز مانده ی فرهاد را بستم. به یاد تمامی بر و بچه های مسجد محله ،مخصوصا بچه های کتابخانه و شاگردان فرهاد پیشانی بلندش را بوسیدم و برای آخرین بار نگاهم را باتمامی وجود به او انداختم و چفیه ی سیاه رنگش را روی صورتش پهن کردم.

عکس پایین ، همان چیزی است که روی نگاتیو ثبت شد. مطمئنا در همان لحظه خیلی اتفاق ها در حال وقوع بود که روی نگاتیو ثبت نشد

سلام.
برادرم باید با اینترنت وصل باشید.

ممنون خیلی خوب بود سری به ما هم بزن موفق باشی

واقعا" جرات داشتند که زیر توپ و تانک رفتند اگر جوانان امروز باشند فکر نکنم اون جرات را داشته باشند.

سلام ایثار جان.
مطالبی که انتخب می کنید عالی هست.
رضای عزیز ... جرات چیز خوبی هست ... ولی یه رفیق جون جونی داشتم می گفت ما اگر ایمان نبود هیچ بسیجی زیر تانک نمی رفت.
این ایمان به خدای مهربون بود که اونا رو بی پروا کرده بود ....

سلام

یادش بخیر...این مطلبو چندماه پیش دم غروب خونده بودم....نماز بعدش رو هم قشنگ یادم.....نماز مغرب رو خیلی دوست دارم...

توی سایت تبیان یه مطلب زدن....مثل همین....

یه عكس هم داره...ببینین چی می گیرید ازش...از شهید...؟

تصویری از لحظه عروج یک بسیجی

لحظه عروج یک بسیجی و شهادت او در آغوش یک امداگر، در هنگامه «عملیات کربلای پنج» بر اثر اصابت ترکش خمپاره جراحت سختی برداشت و علی رغم تلاش های بسیار، به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

مسعود شجاعی طباطبایی در وبلاگش، "وصیت نامه" تصویری از لحظه عروج یک بسیجی منتشر کرده:

لحظه ی عروج یک بسیجی و شهادت او در آغوش یک امداگر:

او در هنگامه ی "عملیات کربلای پنج" بر اثر اصابت ترکش خمپاره جراحت سختی برداشت و علی رغم تلاش های "علی اسلام دوست" که تلاش کرد او را با کمک های اولیه زنده نگه دارد، به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

اما نکته ای که برای من حائز اهمیت است، لطف خدا و اخلاص «علی فریدونی» در ثبت این تصویر فوق العاده است، من هیچگاه در برجسته ترین تابلوهای مذهبی غرب خصوصاً در سبک رمانتیسم صحنه ای به درخشانی این عکس نیافتم. نگاه شهید و امدادگر به آسمان، گویی عوالم روحانی را نشان می دهد که در حقیقت دین، در مسیر رسیدن به زیباترین درجه الهی محقق شده است. علی فریدونی خود را مدیون انقلاب اسلامی، امام و رهبری می داند، بنابر این حقیقتی که او در عکس های درخشانش به ثبت رساند، حقیقتی است که اولاً در وجود او عینیت یافته است و باید نه در عوالم انتزاعی بلکه در وجود انسان هایی جستجو کرد که به خلیفه اللهی مبعوث شده اند.

2- پیامبر اکرم(ص) :از افرادی که وارد بهشت می شوند هیچکس آرزوی بازگشت به دنیا را ندارد گر چه تمام آنچه در زمین است از آنِ وی شود، مگر شهید که او به سبب کرامتی که در شهادت می بیند آرزو می کند به دنیا برگردد و ده ها مرتبه در راه خدا کشته شود.صحیح بخاری - ج 4 - ص 26

3- برادر بسیجی و جانبازم احمد حسینی در صبحی صادق خوابی دیده بود و می گفت: شهید همت را دیده است که می گفت: "اگر بدانی این جا چه جای خوبی شده، پاشو بیا! بچه های بسیج این جا خیلی منتظر هستند. "، چه افتخار بزرگی است برای ما که در آن مکتبی هستم که تو در آن بودی : بسیج...، امام راحل بی دلیل نبود که فرمودند: "بسیج مدرسه عشق است ".

4- اما اشاره ای هم به وضع موجود ضروری است، ببینید شهید آوینی چگونه وضعیت فروپاشی نظام های مبتنی بر اسلام آمریکایی نظیر مصر، اردن، تونس، یمن ، لیبی و ... را پیش بینی کرده بودند، چنانچه فرمودند: " انقلاب اسلامی فجری است که بامدادی در پی خواهد داشت، و از این پس تا آنگاه که شمس ولایت از افق حیثیت کلی وجود انسان سر زند و زمین و آسمان به غایت خلقت خویش واصل شوند، آخرین مقاتله ی ما- به مثابه سپاه عدالت - نه با دموکراسی غرب که با اسلام آمریکایی است، که اسلام آمریکایی از خود آمریکا دیرپا تر است. اگر چه این یکی نیز ولو " هزار ماه " باشد به یک "شب قدر " فرو خواهد ریخت و حق پرستان و مستضعفان وارث زمین خواهند شد.

حالا من از همه التماس دعا دارم....زیاد.

با نام خدا و سلام
دو تا هم کلاسیهای من تو عملیات کربلای 5 پرواز کردن .واقعا از گلهای روستامون بودن.خدا کنه ما رو شفاعت کنن روزی که همه مون گرفتاریم و فریاد رسی نیست.

سلام چرا عکسهاتون بالا نمیاره؟؟

نمیدونم...منتظر بمونید میاد حتما...واسه منكه باز میشه....

سلام
حس خوشحالی و غم
نمیدونم
شایدم گریه!

سلام

سها ۱۹۹۰ گرامی راستش به غیر از مطلب تحت تاثیر امضاتون قرار گرفتم میشه ادامش رو بنویسید
آخه اولین چیزی که از ذهنم خطور کرد بابای شهید بود نمی دونم چرا

============================

با تغییری که ایجاد کردید و عکسی که گذاشتید متوجه شدم چرا تحت تاثیر قرار گرفتم
موفق باشید