تبیان، دستیار زندگی

سامی یوسف خواننده جوانی است که کار خود را از سال 2003 آغاز کرده است.این خواننده ایرانی/انگلیسی در میان مردم عرب زبان و هم چنین دنیا غرب طرفداران زیادی پیدا کرده است و هر روز شاهد ارتقا امکاناتی هستیم که این خواننده به طرفداران خود می دهد. ایران تنها کشوری است که اسسلام در آن به طور کامل اجرا می شود و دارای قوانین اسلامی است.در نتجه از سوژه های اسلامی استقبال کرده و به مشتاقان ارایه می دهد.اما در مورد این خواننده استقبالی به عمل نیامده و حتی او نیز در ترانه و سایتش از ایران حرفی به زبان نمی آورد

.در کشور امریکا که دشمن بزرگ اسلام است برای مسلمانان کنسرت اجرا می کند اما در ایران نه؟!بعضی معتقدند که وی به خاطر آرمان خودش که انتشار اسلام مبین برای جوانان به شیوه ای لذت بخش و نوین است کمتر دم از ملیت ایرانی خود می زند تا بر اثر تخریب فکری کنونی جهانیان از اسلام او را طرد نکنند و بتواند به هدف خویش دست یابد در ضمنی که اگر او چنین خواهان است چرا مکرر بر آذر بایجانی بودن خود تاکید می کند؟خواهشمندم نظرات خود را در مورد این شبهات وارد کنید.

امروز دیدم که سایت تبیان مطلبی در مورد سامی یوسف و آن شعرش که در مورد کودک فلسطینی است گذاشتند. مطلب تحلیلی جالبیه پیشنهاد می کنم به این لینک مراجعه کنید:

http://www.tebyan.net/GodlyPeople/IslamicResistances/2010/9/7/136084.html

البته بخش هایی از مطلب را برای شما می گذارم (چون اکثر دوستان dial up دارند)

سامی یوسف (یا همان سیامك رادمنش( با قبول مسئولیت جهانی كردن صدای خود، حقیقتا دین سنگینی را بر گردن گرفته و این نكته را خوب می‌داند كه در این مسیر، رعایت ادبیات قدرتمند و بیانگر اسلام در دل شعر، موسیقی، لحن، بیان، نماهنگ، تكنیك‌های بصری و و وفادار بودن به هویت برگرفته از دل آمیزه‌های مربوط به عشق به انسانها و محبت به هم كیشان شرط اصلی خدمت کردن و رستگار شدن است. و خوبتر می‌داند كه اگر از این مسیر پای را بیرون نهد، راه بس كج است و بیراهه.

سخن از این سامی یوسف كه با تسلط بر سه ساز اصلی و اصول صحیح ساخت موسیقی و نماهنگ، نه تنها نبض ذائقه‌‌یِ مخاطب مسلمان كه حتی مخاطبان از ادیان دیگر را در دست گرفته، بسیار است و در مقال دیگری باید بگنجد. لذا به سراغ نقد و بررسی یكی از اثرهای ماندگار او موسوم به " تنها آرزوی من" می‌رویم. اثری كه در عین سادگی بغایت معناگرا و عمیق می‌باشد.

تنها آرزوی من (ای کاش فقط ...)

(1)

همه ارتش و همه یغماگرانت

همه تانكها و همه سربازانت

همه با هم در مقابل كودكی كه فقط سنگی در دست دارد.

یكه و تنها در آنجا ایستاده است؛

(2)

در چشمانش خورشید را می‌توان دید

در لبخندش ماه را می‌توان دید

(3)

من در عجبم، در عجبم كه (منظور به كنایه اینست: "حال خودت بگو")

ضعیف كه و قوی كیست؟

چه كسی راست می‌گوید و چه كسی دروغ؟

و ای كاش، ای كاش

حقیقت زبان داشت.



سامی، با قرار دادن واژه Interlude در پرانتزِ مقابل نام اثر، آن را میان پرده آلبوم «بدون تو» معرفی کرده است و به همین علت زمان اثر بسیار کوتاه است. بی شک این میان پرده بودن عمدی بوده و همان زنگ تیز و هوشیارکننده برای مخاطب است. داستان هر چند كوتاه، از زبان كودكی انگلیسی روایت می‌شود تا بدینوسیله نه تنها شعر كه به زبان انگلیسی است درست بیان شود بلكه بانی اثر به این اشاره دارد كه حقیقت مظلومیت برای كودكی حتی در آنسوی دنیا نیز پیدا شده است. انگشت اشاره به سمت اسراییل و حامیان آن می‌باشد. سادگی و بی‌پروایی قدرتمند و عجیبی را می‌توان در لحن و تن صدای كودك حس كرد. دكلمه اثر بی‌نظیر و بیانگر است. 4 عنصر شعر، موسیقی، تنظیم و بیان چنان با هم درآمیخته شده كه دل هر شنونده‌ای را می‌لرزاند. پیداست كه سن كودك بسیار كم است. به چرخش فوق‌العاده صمیمانه و شجاعانه واژه‌ها در دهان پسر بچه كه توجه كنیم، می‌توان این تصویر را در ذهن مجسم كرد: «انتقال سنگ‌ پاره‌های تیز حقیقت از قلب معصوم و ذهن كنجكاو كودك به شاهراه زبان و بیان، و پرتاب آن به سمت تفكر مخرب و پوچ صاحبان تخریب و تجاوز و تجاهل كه سلاح‌های پیشرفته در دست دارند». زنگی است برق آسا این كلمات و اینگونه بیان آن، كه «آی آدمها بیدار شوید و ما را دریابید». زنگی است بیقرار در دل و ذهن خاموش قرن حاضر.

لحن و ادای كلمات كه بی‌شك گوینده آن - به اقتضای سن - دكلمه‌گویی حرفه‌ای نبوده، در كنار شعر قدرتمند شاعر، بطرز صادقانه‌ای بیشتر به فهم اثر موسیقیایی كمك كرده تا جاییكه بار این صمیمیت بیانی آنقدر اثرگذار می‌شود كه گویی تو در صحنه مورد تصویر وی قرار داری، سنگ بدست گرفته‌ای و مقابلت لشگری از تجهیزات و نیرو قرار دارد و تو بزرگ‌ مردی كوچك هستی كه كمترین حق طبیعی خود را طلب می كنی. غریبانه‌ است، نه؟! نبرد نابرابر. كودك و بیان و لحن وی ابزار نیست، خود مظلومیت و طلب حق است كه تو را صدا می كند و از تو در حداقل‌ترین میزان، یادآوری و همدلی می خواهد. آواییست در دل هزارتوی درونت. سامی یوسف به هنرمندانه ‌ترین شكل ممكن، حق مطلب را ادا می‌كند.

در بخش دوم شعر، از ماه و خورشید سخن به میان می‌آید. كودك راوی، خورشید را در چهره شرقی كودك فلسطینی می‌بیند و ماه را در تبسمش. چهره‌ای روشن با هزار تشعشع خاطره و صمیمیت. چهره‌ای گرم كه گرمابخش بی‌پناهی تفكر سرد آدمهای این روزهاست كه امیدیست تا به دل انسان خود بازگردند. لبخندی سرد چونان سردی كره ماه كه ناشی از تلخی روزگار است و غریبی هر لحظه، اما درعین حال زیبا همچون هلال خمیده ماه.

در بخش سوم، تیر به قلب هدف می‌نشیند. از كمان شعر وكلام گسسته، پرتاب شده و متلك‌وار كنایه‌ای عظیم به بدنه دروغ می‌زند. كودك راوی اذعان می كند كه كودك است و ذهنی كنجكاو و در عین حال كودك دارد؛ اما حقیقت را خوب می‌فهمد. در شگفتی و تعجب است اما حقیقت را می‌داند. این شگفتی و تعجب خصیصه كودك است. كودك باید متعجب باشد. اما متعجب از چه؟ از محق بودن كدامیك از طرفین؟ از ضعیف یا قوی بودن كدامیك از طرفین؟ تعجب وی از اینها نیست؛ از دروغی است مارك‌ دار كه در كمال بی‌شرمی بیان می‌شود: رد و انكار حقیقت مظلومیت و محق دانستن ظالمانه ظلم و ستم. كودك رو به مخاطب مجهز به ساز و برگ جنگی خود، به شكلی طعنه‌وار اینچنین می‌گوید: حال خودت بگو كه قوی كه و ضعیف كیست. بگو گرچه می‌دانم شجاعت و شرفش را نداری؛ و این همان ضربه بزرگ است به بدنه تفكر تخریب و اشغال و تجاوز.

موسیقی اثر بسیار عمیق و سوزاننده ساخته شده است. كُر و آوای درهم آمیخته با تدوین حرفه‌ای، سوز عمیقی را در نهان تو به جای می گذارد. نوا، نوای قرنهای متمادی است اندر رثای جانسوز مظلومیت. نوای غریب زن، آدمی را به یاد نوای مادر در غم نبود و هجر پاره‌یِ ‌تن خود می‌اندازد. گویی چندین مادر با نوای خود، ناله غریبانه در غم از دست دادن كودكان خویش سر می‌دهند. اگر خوب موسیقی را گوش كنید، پیدا كردن تعبیری به غیر از این ممكن است اما بی‌انصافی در حق اثر خواهد بود.

در آخر به وجه تسمیه اثر اشاره می كنم. نام اثر تنها آرزوی من انتخاب شده است. یعنی آرزوی پیروزی نهایی حقیقت بر دروغ كه بی شك این مهم اتفاق خواهد افتاد. بشر مظلوم چه در دل آفریقا، چه انگلستان (اشاره به کودک راوی که خود را قربانی دروغ و ظلم می داند)، و چه (بالاخص) فلسطین، همواره جویای رونمایی حقیقت با زبان خود حقیقت بوده است. یگانه آرزوی بزرگ بشر رسیدن به آسایش، وحدت، رستگاری و كمال انسانی بوده است. افسوس و حسرت سردِ انسانِ اسیر در گلوگاه و گردنه دژخیمان بلا و سوداگران مرگ و تجاوز را تنها زبان حقیقت یارای بیان دارد. زبانی قدرتمند و توفنده كه همچون باد از مسیر كویرهای خشك و تهی از عطوفت باران رحمت الهی كه حاصل و تحفه اندیشه ظالمان امروز جهان است، گذشته و سرزمینها را در می‌نوردد و نوید نزول باران رحمت الهی به غریبان مظلوم جهان می‌دهد. نوید تحقق «تنها آرزوی من» را.

دوستان یه سری به این آدرس بزنید و کلیپ تار نوازی و سنتور نوازی سامی یوسف رو ببینید
حتما می دونید که این دو ساز کاملا متعلق به ایرانه و نه هیچ کشور دیگه ای
http://www.samiyusufofficial.com/
این وبسایت رسمی خود سامی یوسفه

که این طور.از نظراتتون ممنونم.این که سامی یوسف در بی بی سی مصاحبه داشته بی شک شک بر انگیزه اما به طور کلی آهنگ های اون ما را از دیگر آهنگ های مبتذل بی نیاز می کنه و این مهم ترین ویژگی اونه اما ... انگلیس یک کشور پر از نیرنگ است و این نیرنگ ها می تواند سامی یوسف را هم احاطه کند.دلم می خواهد کسی بتواند دلایل محکمی بیاورد که اون کاملا تصدیق شده است.شخصا پیشنهاد می کنم که اون رو به عنوانیک اسطوره در نظر نگیرید.

منم آهنگهای سامی یوسف رو خیلی دوست دارم .
واقعا قشنگ می خونه
تاپیک خوبی ایه اگه توضیح بیشتری هم کسی داره بذاره

لازم نیست بیاد تو ایران کنسرت بذاره!
ایران یک کشور اسلامی هستش و کار درستو سامی میکنه که توی کشورهای غیر مسلمان میره تا با اشعار و ترانه و صدای زیباش مردمو جذبه اسلام کنه.
صداش بی نظیره مهارتش عالیه
انشاءالله همیشه موفق باشه