تبیان، دستیار زندگی

سلام دوستان!

سه تن از اعضای انجمن نجوم تبیان بعد از یک شب رصدی طاقت فرسا! به مقصد الموت قزوین برای مشاهده شهاب باران،  بازگشتند.

آنچه در زیر می خوانید گزارش و عکسهای این شب رصدی 76 نفره است.

مرسی جالب بود. ممنون از گزارشهاتون دوستان. ما هم با یکروز تاخیر رفتیم اسلام آباد و شهابهای قشنگ و زیبایی دیدیم شاید حدوداً 20/25 تا. همونطور که تو قسمت گزارشات رصدی نوشتم یکیشون که با فریاد همه مواجه شد و ذوق بچه ها از همش عالی تر بود و به گفته دوستان شهابی بود که سر اون بزرگتر از یک مشت بود و ردش (اثر سوختگیش) رو که خودم دیدم حدودا 35 ثانیه باقی موند اکثرا هم به رنگ سبز و زرد باهم بودن. شما از هلال ماه گفتین منم می خوام از هلال ماه شب دوم بگم که توی شهر و هنگام رفتن به مکان عزیمت دیدیم و خیلی بزرگ و زیبا به رنگ زرد-نارنجی بود و نزدیک سیاره زهره. خیلی زیبا بود و شب به یاد موندنی. خیلی خوش گذشت به همه.
جای اونایی که نتونستن ببینن این شب رو هم خالی کردیم.

سلام........فقط اعلام حضور.......من هم در اسلام آباد به همراه "یاسی" در این رصد بودم ولی متاسفانه نتونستم بشناسمشون. ماشاءالله تعداد دوستان زیاد بود. گزارش من هم بجز رصد "شهابها" و رصد "خوشه پروین با چشم غیر مسلح، با دوربین دوچشمی و با تلسکوپ" چیز اضافه ای نداشت. خوشه پروین با دوربین دو چشمی خیلی زیباست.

واقعا خوش به حال همگی من توی خانه بودم و بنابراین 1 دونه بیشتر ندیدم ولی واقعا زیبا بود

تشکر از برنامه خوبتون
از نمایشگاه هستم

عكس از : ابراهیم حجاریان - طاهر باقری

مربوط به شب رصدی الموت

این هم عکس دسته جمعی

این هم گزارش آقا میرزا خلیل از این شب رصدی برگرفته از http://www.aloodeginoori.blogfa.com/ :
همیشه به دوستان و همکاران مبارزه با آلودگی نوری گفتم که شماها مثل سنگر سازان بی سنگر می مونید. چون سعی می کنید با مبارزه تون سنگر آسمان شب رو برای دوستداران آن حفظ کنید اما به واسطه درگیر شدن با نورهای زمینی کمتر فرصت استفاده از زیبایی آسمان را می برید. و سیل امواج پلید زمینی بر پیکرتون وارد میشه. و متاسفانه و ناخودآگاه توجه مان از آسمان به زمین می آید. و این چیزی نیست که حداقل من به واسطه آن عاشق نجوم شدم.

نجوم را دوست دارم چون منشا زمینی ندارد. مطالعه آن لازمه از زمین کندن است. و چه آرامش بخش. و این انسان عصر جدید است که می تواند در شبهای رصدی خود را از پلیدی های این عصر تطهیر کند.

به هر حال پس از مدتی طولانی دور ماندن از شبهای رصد با خیل مشتاقان آسمان شب آگهی موسسه آواستار و تور دوست خوبم آقای امام را دیدم. برنامه ریزی دقیق. و تعطیلی همه مشغله هام از ملزومات آن شرکت کردن در آن بود. قبل از برنامه میزان آلودگی نوری منطقه را با ایشان چک کردم. با سه دوربین عکاسی و ۱ دوچشمی راهی سفر شدم. اینطوری معلوم بود می خواستم دلی از عذا در بیارم. به روستای گازورخان که رسیدیم دم اذان بود. خانه معلم روستا. گروه های دیگه ای هم بودن. از راضی نشدنشان برای خاموش کردم برخی از لامپ ها متوجه شدیم که نجومی نیستند. بنده خدا آقای امام می دونم چه حسی داشت. بالاخره بردن ۷۰ نفر به همچین برنامه ای آسان نیست.

ساعت ۱۱ بود. دیدم اینجوری فایده نداره. کوله ام را برداشتم و از رودخانه رد شدم به سمت ته جاده و پس از آن کمی کوهپیمایی تن دادم. منظره ای عجیب پیش رویم هویدا شد. هیبت کوه الموت و بر فراز آن قلعه حسن صباح(به قول بچه ها حاج حسن آقا) کمی خوف در دلم انداخت. کمی شبیه به کرکس نشته می ماند. با خودم گفتم این همان کوهیه که توی روز هم دیدی. بالاخره عشق به آسمان غلبه کرد و بر فراز تپه ای سکنی گزیدم. آرام آرام.بدون هیاهو. خودم بودم و بارش شهاب ها. ت‍َله ی دوربین ها را برای به دام انداختن شهاب ها به کار انداختم و خودم دراز کشیدم و با آهنگ هایی که برای این لحظه تدارک دیده بودم دلم را به خالق این زیبایی ها نزدیک تر می کردم.

خدایا ممنون که انقدر به فکر ما بودی.

تا صبح با دوستانی که حالا به من پیوسته بودند نظاره گر تیرهای از کمان در رفته ای بودیم که زیبایی آسمان را دوچندان می کردند. نزدیک سحرگاه نیز چند شهاب و آذرخش با رخنمایی شان سایه مخلوقات را بر زمین انداختند.

بعد از اذان صبح به سمت قلعه حمله ور شدیم. قصد بر گرفتن تصویر طلوع بر فراز قلعه بود که بعدها فهمیدیم بدلیل وجود کوه های مرتفع تر این امکان وجود نداشت. اما واقعا این حاج حسن چه قلعه ای داشت. حتما وقت بگذارید و به آنجا بروید.

از دوستانی که کمی معطل ما شدند در حرکت معذرت می خوام.

قصد داشتم گزارشم را بسیار پربارتر و بهتر بنویسم ولی چون سرگرم جمع آوری عکس های این شب رصدی شدم از گزارش غفلت کردم و با توجه به توضیحات سایر دوستان فکر نمی کنم نیازی به زیاده گویی من باشد.

اما فقط به شرح همین نکته بسنده می کنم که از ساعت 2:30 تا 3:14 من و دوستم روی زمین دراز کشیدیم و شروع کردیم به شمارش شهاب ها، در عرض 44 دقیقه 42 شهاب با قدرهای مختلف و رنگ های متفاوت دیدیم. این در حالیست که ما تنها نیمی از آسمان را پوشش داده بودیم و نیمی دیگر را نظاره گر نبودیم!

با سلام

اینم چندتا راهكار برای عكاسی از این پدیده:

راهکارهایی برای بهترین عکاسی از شهاب باران

نشریه پاپ ساینس در آخرین شب از نمایش آسمانی شهاب باران برساوشی راهکارهایی را برای عکاسی موفق از چنین پدیده های آسمانی منتشر کرده است.به گزارش خبرگزاری مهر، هر سال در ماه آگوست آسمان شب توسط شهاب باران برساوشی بمباران می شود، پدیده ای که برای عکاسی فوق العاده است. اما قبل از اینکه دوربینهای خود را به سوی آسمان نشانه بگیرید، چند راهنمایی ساده برای اطمینان از اینکه عکسهای زیبایی به ثبت خواهید رساند می تواند کارساز باشد:

این هم عکس های من از داخل مینی بوس از طبیعت در راه: