سلام به همه
واقعاً خوشحالم كه اين همه دوست توي تبيان دارم!
دوستايي كه تو هيچ جاي ديگه نميشه پيداشون كرد. همه با محبت، مهربون، با صفا، دوست داشتني و و و . . .
از همه ي شما ممنونم كه توي بحثها شركت مي كنيد و باعث مي شيد كه همه از راه دور همديگه رو عين خواهر و برادر دوست داشته باشيم.
چقدر خوبه؟ نه غلام؟
گذشته از همه ي اين حرفا بريم سر اصل مطلب.
باور كنيد خود من اصلاً يادم نيست كه چه جوري با تبيان آشنا شدم. نمي دونم كسي بهم معرفيش كرد؟ خودم پيداش كردم؟ از طريق لينك اومدم؟
خلاصه نمي دونم!
فقط فكر كنم دو سه سال پيش عضو موقت سايت شدم و يه مدت هم سر ميزدم. اما نميدونستم چه فعاليتهايي داره. به هر حال كم كم مراجعه ي من به سايت روز به روز كمتر شد؛ تا دو ماه پيش كه بالاخره عضو نهايي شدم و فعاليتهامو شروع كردم.
حالا هم يه كم ناراحتم كه چرا اينقدر دير شروع كردم. اما دست ايرانياي عزيز درد نكنه با اين ضرب المثلهاشون! آخه مي گن: ماهي رو هر وقت كه از آب بگيرن تازه است!
چه با حال!
