سلام
مردم، بویژه گرفتاران و دردمندان، نیازمند احوالپرسى، رسیدگى،سركشى و در یك كلمه «تفقد»ند.
گاهى یك احوالپرسى و سلام، شادابى روح و نشاط زندگىفراوانى (براى هر دو طرف) پدید مىآورد.
گاهى نوشتن یك نامه یا تلفن كردن به یك آشنا و فامیل، محبتها وصفاهاى بسیارى ایجاد مىكند.
گاهى سر زدن به همسایه و عیادت یك بیمار و شركت در یكمجلس ختم یا عروسى، مبدا بسیارى از دوستیهاى ماندگار مىشود.
دید و بازدیدهاى خانوادگى، دلها و زندگیها را به هم مربوطمىكند.
پرسیدن از گرفتاریها و مشكلات دیگران و تلاش در حل و رفعآنها، در دلها را به روى انسان مىگشاید.
پس چه باید كرد؟ روشن است: با مردم زیستن، با همسایهها وهمشهریها و همكاران و معاشران و همنوعان، جوش خوردن، انسگرفتن، در رنج و راحت دیگران شریك شدن، فاصلهها را با دیگرانكوتاه كردن، قطع رابطهها را به «آشتى» بدل كردن، اختلافها و كدورتها رازدودن و ...
اینها همه «عمل صالح» است.
و خداوند چنین نیكوكاران را دوست مىدارد.
تا توانى به جهان خدمت محتاجان كن.
به دمى یا درمى یا قلمى یا قدمى.
«مردمدارى»، اخلاق زیبنده مسلمانى است كه مىخواهد ازالگوهاى دینى و ارزشهاى مكتبى الهام بگیرد و «زندگى اسلامى» داشتهباشد.
باید با «عمل»، دیگران را جذب كرد، نه با «حرف»! «گفتار بىعمل،چك بىمحل است». و مردمدارى، اخلاق انبیا و اولیاست ..