تبیان، دستیار زندگی

بسم الله الرحمن الرحیم

با عرض سلام و خسته نباشید خدمت همه دوستان گرامی

هدف از ایجاد این تاپیک بحثی درباره جزیره خضرا است

همانطور که میدانید جزیره خضرا مکانی است سرسبز و خرم و عده ای میگویند امام زمان(عج)در ان زندگی میکند

اما ایا این ادعا صحت دارد؟

ایا این ادعا کذب است؟

شما پاسخ بدهید

به نام خدا
سلام

3 - در متن داستان آمده است:
هذا هو البحر الابیض و تلک الجزیرة الخضراء و هذا الماء مستدیرٌ حولها مثل السور من أی الجهات أتیته وجدته و بحکمة اللَّه ان مراکب اعدائنا اذا دخلته غرقت....
ولی علی بن فاضل به هنگام گزارش از جزیره، آن را دارای هفت حصار می‏داند و از برج‏های محکم دفاعی آن یاد می‏کند. حال اگر این جزیره به وسیله‏ی آب‏های سفید و نیروی غیبی، محافظت می‏شده، به حصارهای محکم چه نیازی داشته است؟
این مطلب وقتی بیشتر اهمیت پیدا می‏کند که توجه داشته باشیم سید شمس الدین و چندین نسل از اجداد او در آن سرزمین زندگی می‏کرده‏اند؟!!

به نام خدا
سلام

4 - در ضمن داستان، به نقل از خادمان قُبه می‏نویسد: «رؤیت امام غیرممکن است»، ولی در گفت وگوی با سید شمس الدین، او سخن دیگری بر زبان می‏راند و می‏گوید: «ای برادرم! هر مؤمن با اخلاصی می‏تواند امام را ببیند، ولی او را نمی‏شناسد». حال چگونه بین غیرممکن بودن رؤیت و دیدن مشروط می‏توان جمع کرد؟

به نام خدا
سلام

5 - در یکی از روزهای جمعه، وقتی علی بن فاضل، سر و صدای زیادی از بیرون مسجد می‏شنود و علت را از سید شمس الدین جویا می‏گردد، وی اظهار می‏دارد که سیصد نفر از فرماندهان، منتظر ظهور حضرت هستند و منتظر 13 نفر دیگرند.
بر این اساس، بایستی این سیصد نفر که از خواص حضرت هستند، نیز دارای عمرهای طولانی باشند و تا اکنون نیز در قید حیات بوده و پس از حال نیز به زندگی ادامه دهند، تا زمان ظهور فرا رسد.
آیا ما بر چنین سخن گزافی، دلیلی داریم؟ دلایل تنها در مورد امام زمان و برخی دیگر از انبیای الهی است، ولی در مورد سیصد نفر که آنان نیز چنین عمرهایی داشته باشند، دلیلی در دست نداریم.
6 - به مقتضای این خبر، خمس بر شیعیان حضرت، حلال است و ادای آن واجب نیست. این مطلب، خلاف نظر فقهای اسلام از آغاز غیبت تاکنون است.

به نام خدا
سلام

7 - علی بن فاضل از سید شمس الدین می‏پرسد: آیا تو امام‏علیه السلام را دیده‏ای؟ گفت: نه، ولی پدرم به من گفت که سخن امام را شنیده، ولی شخص او را ندیده و جدم سخنانش را شنیده و شخص او را دیده است.
ولی سید شمس الدین در جای دیگر همین داستان می‏گوید:
«هر مؤمن با اخلاصی می‏تواند امام را ببیند، ولی او را نشناسد. گفتم: من از جمله‏ی مخلصان هستم، ولی او را ندیده‏ام: گفت: دو بار او را دیده‏ای؛ یک با در راه سامرا و یک بار در سفر مصر....
حال سؤال این است: چگونه کسی که ادعای نیابت خاص دارد و از ملاقات‏های امام‏علیه السلام مطلع است، خود، آن حضرت را ندیده است و اظهار می‏دارد که پدرش، سخن آن حضرت را شنیده است؟
در جای دیگر داستان، ادعا می‏کند که او (امام زمان عج) پدرانش را در مدینه، عراق و طوس، زیارت می‏کند و به سرزمین ما برمی‏گردد.
معنای این سخن آن است که سید شمس الدین از سفرهای امام زمان و ورود و خروج آن حضرت نیز مطلع بوده و آن حضرت خود در جزیره‏ی خضراء ساکن است. حال چگونه است کسی که چنین اطلاعات دقیقی از امام‏علیه السلام دارد، آن حضرت را ندیده است.
برگرفته از کتاب
بررسی افسانه جزیره خضرا
مجتبی کلباسی

با سلام

منون از توضیح تون

با تشکر

به نام خدا                                                                                                                باسلام                                                                                                                                             موضوع مورد بحث طبق نظر من وبا توجه به کتاب آلفبای مهدویت(مجتبی تونه ای )وجود این جزیره صحت شاید صحت داشته باشد اما اگر گاهی از آن به عنوان مثلث برمودا یاد می کنند صحت ندارد.                                      بنده دوست دارم نظر عزیزان را دراین رابطه بدانم

                                         با تشکر                                                   

بهتر است که از فردی مطلع درباره ی این موضوع پرسیده شود

به نام خدا

سلام

سخن به درازا کشید تا آن که دیر وقت شد و ما خواستیم بازگردیم، ولی بارش باران مانع شد و ما نزد وزیر ماندیم.

سخن دربارهی ادیان و مذاهب پیش آمد و به اسلام و مذاهب گوناگون آن منتهی شد. وزیر گفت: «کمترین طایفه، مذهب شیعهاند. در منطقه ما، ممکن نیست که اکثریّت با شیعه باشد.». وزیر، در مذمّت شیعه، سخن گفت و خدا را بر این که آنان در دورترین نقاط نیز کشته میشوند، سپاس گفت.

در این هنگام، شخصی که وزیر، بسیار به او توجّه داشت، به وزیر رو کرد و گفت: «برای شما سخنی بگویم دربارهی آن چه بحث میکردید یا آن که لب فرو بندم؟». وزیر ساکت شد و سپس گفت: «بگو آن چه داری!».

مرد ناشناس گفت: با پدرم در سال پانصد و بیست و دو، از شهر باهیه حرکت کردیم. محل ما، روستاهایی دارد که تاجران آن را میشناسند و هزار و دویست پارچه آبادی است و در هر آبادی، عدّهی زیادی سکونت دارند. آنان، همگی، مسیحی هستند و حتّی جزایری که اطراف آنان است، همه، مسیحیاند. بزرگی سرزمین آنان، دو ماه راه است و میان آنان و خشکی، بیست روز فاصله است و همهی کسانی که در خشکی هستند نیز مسیحیاند.

سرزمین ما، به «حبشه» و «نوبه» متصل میشود و آنان نیز، همگی مسیحیاند.

سرزمین ما به سرزمین بربرها نیز متصل است و آنان، بر دین خودشان هستند... من، روم و افرنج را اضافه نمیکنم (یعنی، آنان نیز مسیحیاند.).

از شما پنهان نیست که شام و عراق نیز مسیحی دارد.