تبیان، دستیار زندگی

با سلام
برای این که مطالب ها از هم جدا نشوند و انجمن کامپیوتر شلوغ نشود ، لطفاً مطالب و مشکلات و مقالات مربوط به سخت افزار در این پست درج کنید و فقط مسائل جدید را در صفحه اصلی انجمن درج کنید.

در صورت امکان از هر یک از پست ها خوشتون اومد + سبز را بزنید .

با تشکر  Reza Godarzi

پردازنده*های سری جدید اینتل بر مبنای سوکت جدید LGA ۱۱۵۶ که با اسامی سری Core i۵ ۷۰۰ و Core ۱۷ ۸۰۰ شناخته می*شوند، این روزها سروصدای زیادی در رسانه*ها به پا کرده*اند. به طور خلاصه باید گفت این پردازنده*ها توان پردازشی ارتقایافته*ای را در قیاس با پردازنده*های سری Core۲ Quad فراهم می*کنند.

هیچ*گونه اتفاق فوق*العاده*ای در این پردازنده*ها رخ نداده، اما اینتل به شدت مدعی است که توانسته مصرف انرژی در این مدل*ها را به طرز چشمگیری کاهش دهد. برای بررسی میزان حقیقت این ادعا تصمیم گرفتیم کمی دقیق*تر این موضوع را بررسی کنیم.

● نوآوری پردازنده*های Core i۵


پلت*فرم جدید P۵۵* اینتل و پردازنده*های خاندان Lynnfield، از دیدگاه توان پردازش به میزان کافی توانمند ظاهر شده*اند، اما قصد ما بررسی این پلت*فرم و پردازنده*ها از زوایای دیگری است. زیرساخت این پلت*فرم همچنان حول محور معماری Nehalem دور می*زند که اول*بار در پردازنده*های سری Core i۷ بر مبنای سوکت LGA ۱۳۶۶ در سال قبل رویت شدند. از این رو بهتر است بگوییم که نوآوری نسل Lynnfield را باید بیشتر تکامل نسل پیشین به حساب آورد نه یک نوآوری انقلابی!

تنظیمات شکل گرفته از سوی اینتل بسیار خوب به نظر می*رسند، از منظر تکنولوژی باید گفت که پردازنده*های Core i۵ یک گام به مفهوم یکپارچگی در دنیای کامپیوتر نزدیک*تر شده*اند، به آینده که از آن سیستم*های SoC (system-on-chip) است، چراکه در این پردازنده*ها کنترل*کننده PCI Express* نیز به داخل پردازنده منتقل شده *است. یک تغییر قابل توجه دیگر در این خاندان قدرت توان اجرای نرم*افزارهای یکپارچه (non-threaded) از طریق فناوری Turbo boost است. انتظار می*رود طبق برنامه*های اعلام شده، در معماری Clarkdale که تا چند ماه دیگر به طور رسمی معرفی خواهد شد، اینتل موتور گرافیکی مجتمع را نیز به داخل پردازنده منتقل کند. اجرای این مسئله اجتناب*ناپذیر است و البته به نوعی معنای کاهش توان مصرفی رایانه*ها را نیز خواهد داشت.

آن*طور که از ظواهر امر به نظر می*رسد،* در نسخه ارتقا یافته تکنولوژی Turbo Boost، توانایی اورکلاک به صورت پویا (Dynamic)* به یکی از خصوصیات حقیقی سیستم*های اینتل تبدیل خواهد شد. در حقیقت انتظار می*رود بخش عمده*ای از سازندگان مادربرد در دنیا نیز امکانات مشابهی را طی سال*های پیش*رو به محصولاتشان بیافزایند.

برای خریداران و کاربران دو مزیت اصلی در پردازنده*های جدید سوکت LGA ۱۱۵۶ به چشم می*آید. ابتدا کاهش و بهبود مصرف انرژی به لطف کنترل*کننده حافظه و رابط PCI Express که به صورت مجتمع در بطن پردازنده جای داده* شده*اند. دومین مزیت کارایی بیشتر است. تکنولوژی Turbo boost* این قابلیت را برای پردازنده*های سوکت LGA ۱۱۵۶ فراهم می*کند تا بتوانند به کمک آن در بسیاری از نرم*افزارها کارایی خود را تا حد پردازنده*های کلاس Core i۷-۹۰۰ ارتقا دهند.

● افزایش کارایی در زمانی که به آن نیاز است…

نسخه موجود تکنولوژی Turbo boost* می*تواند تا چهار مرحله* ۱۳۳ مگاهرتزی شتاب*دهی به فرکانس یک هسته را در پردازنده*های سری Core i۵-۷۰۰ و پنج مرحله در پردازنده*های سری Core i۷-۸۰۰ فراهم کند. این موضوع یعنی ۵۳۳ و ۶۶۷ مگاهرتز افزایش فرکانس. دو هسته می*توانند در مجموع چهار مرحله افزایش فرکانس را تجربه کنند،* در صورتی که سه و چهار هسته ارتقایی معادل ۱۳۳ مگاهرتز را برای هر هسته تجربه خواهند کرد. (البته این میزان برای پردازنده*های مدل Core i۷-۸۶۰ تا مرز ۲۶۶ مگاهرتز خواهد بود).

بدیهی است هر زمان که تکنولوژی Turbo Boost فعال شود مصرف انرژی پردازنده*ها نیز پیرو آن افزایش خواهد یافت، که البته در حال عادی توان مصرفی آن*ها به لطف کنترل*کننده توان مصرفی قرار گرفته در دل پردازنده از مرز ۹۵ وات تجاوز نخواهد کرد.

سوال اساسی که باید به آن پاسخ داد، میزان واقعی کاهش توان مصرفی این پردازنده*ها در مقایسه با پلت*فرمی مانند Cre۲ Quad* است.

روزگاری پلت*فرم اینتل مشتمل بر سه مولفه بود: یک پردازنده، یک چیپ*ست پل*شمالی (north bridge) (به همراه یک رابط گرافیکی و کنترل*کننده حافظه) و یک چیپ*ست پل جنوبی (south bridge) (مرکز کنترل*کننده ورودی خروجی*ها، I/O* که اصطلاحا ICH*نیز خطاب می*شود). توان مصرفی این سه قطعه باید با یکدیگر جمع می*شد. پردازنده*ها بین ۶۵ تا ۱۳۰ وات، یک چیپ*ست مانند P۴۵ تا ۲۵ وات و چیپ*ستی مانند ICH۱۰R تا ۵/۲ وات برق مصرف می*کنند. پلت*فرم جدید بر مبنای سوکت LGA ۱۱۵۶ اینتل شامل پردازنده*های سری Core i۵-۷۰۰ و i۷-۸۰۰ اولین طراحی اینتل به همراه دو قطعه (چیپ*ست) برای رایانه*های معمولی را به بازار معرفی می*کند. با اضافه شدن کنترل*کننده رابط PCI Express به درون پردازنده نیاز به یک چیپ*ست پل*شمالی مجزا در این سیستم*ها از بین رفت.

با وجود این تغییر در دل پردازنده، مصرف انرژی این پردازنده*ها در سطح پردازنده*های قدیمی*تر سری Core۲ Quad باقی مانده* است. یعنی فقط ۹۵ وات که این میزان در مقایسه با پردازنده*های مبتنی بر سوکت LGA ۱۳۶۶ از سری Core i۷ تا ۳۵ وات کم*تر انرژی مصرف می*کنند.

اگر به بالاترین سطوح مصرف انرژی در جدول توجه کنید متوجه می*شوید که پردازنده*های Core i۷ به همراه چیپ*ست X۵۸ با توان مصرفی حدود ۱۶۰ وات در صدر مصرف*کننده*های انرژی در این لیست قرار گرفته*اند، این در حالی است که پلت*فرم و پردازنده*های سری Core ۲ Quad نیز می*توانند تا حدود ۱۲۲ وات انرژی را ببلعند! پردازنده*ها و پلت*فرم جدید با توان مصرفی کم*تر از ۱۰۰ وات، بازدهی انرژی بالاتری را به ما نشان می*دهند که نسبت به دو پلت*فرم اشاره شده تفاوتی معنادار میانشان به چشم می*خورد.

البته نباید فراموش کرد که در این جدول سایر قطعاتی که ممکن است روی مادربرد نصب شده* باشند منظور نشده*اند. *قطعاتی مانند کنترل*کننده یا همان کارت شبکه و کارت صدای آنبرد، که می*تواند میزان مصرف انرژی و بازدهی آن*ها متفاوت باشد و باعث ایجاد تفاوت در میزان توان مصرفی هر یک از این پلت*فرم*ها شود. می*توان با استفاده از قطعاتی مانند درایو*های SSD بر میزان بازدهی سیستم افزود و مصرف را همچنان پایین نگاه داشت. فراموش نکنید که قانع*ترین کارت*های گرافیک حداقل ۲۰ وات انرژی مصرف می*کنند و برخی از انواع میان*قیمت و گران*تر آن*ها نیز می*توانند تا سقف ۶۰ وات انرژی را به راحتی ببلعند

نحوه پیدا کردن مدل درایور ناشناخته سخت افزار

عمولاً هنگامی که شما سخت افزاری را می خرید، درایورهای آن همراه با یک سی دی درون جعبه ی سخت افزار می باشند. اگر شما این سی دی مورد نظر را گم کنید همیشه می توانید براحتی درایورهای مورد نیاز را از شرکت سازنده ی آن درایور دانلود کنید. اما چه می کنید اگر ندانید که درایور ناشناخته متعلق به چه شرکتی است؟ این مشکل یک راه حل بسیار ساده دارد که وبلاگ Vinod Chandramouli راه حلش را بیان می کند.

هر سخت افزاری یک شماره ی شرکت (Vendor ID) و یک شماره ی سخت افزار (Device ID) دارد. اگر شما بتوانید این شماره ها را بیابید، براحتی قادر خواهید بود تا شرکت و سخت افزار مورد نظر را پیدا کنید. حال در این آموزش قصد داریم تا روش یافتن این شماره ها را به شما بیاموزیم، پس با ما همراه باشید….

۱- پنجره ی Device Manager را باز کنید. برای اینکار به کنترل پنل رفته بروی System کلیک کنید، در تب Hardware گزینه ی Device Manager را انتخاب نمایید.

۲- معمولاً درایور های ناشناخته در این پنجره با نام های Other Device یا Unknown Device شناخته می شوند. پس براحتی می توانید آنها را پیدا کنید. یک راه آسان دیگر برای یافتن آنها دقت به علامت سوال کنار آن درایورها می باشد.

۳- بروی درایور نا شناخته راست کلیک کرده و گزینه ی Properties را انتخاب کنید.

۴- در پنجره ی تنظیمات بروی تب Details کلیک کرده و از منوی کشویی درون آن تب، گزینه ی Device Instance ID را انتخاب کنید.

۵- حال شما باید کدی شبیه به کد زیر را داشته باشید:

PCIVEN_8086&DEV_27DC&SUBSYS_30868086
&REV_014&1E46F438&0&40F0

6- در نوشته ی بالا آن قسمت از متن که با رنگ قرمز مشخص شده است شماره ی شرکت (Vendor ID) و آن قسمت از متن که با رنگ سبز مشخص شده است شماره ی سخت افزار (Device ID) است. پس در این مثال:

شماره ی شرکت: ۸۰۸۶
شماره ی سخت افزار: ۲۷DC

7- حال شما در یک عملیات هر دو شماره (ID) را بدست آوردید. مسلماً باید این شماره ها را پردازش کنید. برای اینکار به سایت PCI Database بروید. در این سایت شما می توانید هم بر اساس شماره ی شرکت و هم شماره ی سخت افزار جستجو کنید که در این صورت می توانید اطلاعات بسیار دقیقی در مورد سخت افزار مورد نظر بیابید.

طبق پیش*بینی برخی از سازندگان مادربورد، سال ۲۰۰۹ رشد چشمگیر حافظه*های DDR3 و عبور آنها از سد حافظه*های DDR2 است. قیمت*های بسیار نزدیک حافظه*های DDR3 و DDR2 خود تاییدی بر این ادعا است، هم اکنون برای هر پلتفرم با هر سطح از کارآیی امکان استفاده از حافظه*های DDR3 وجود دارد. اینتل مدت*هاست امکان استفاده از حافظه*های DDR3 را در پلتفرم LGA 775 فراهم کرده است. پلتفرم*های جدید LGA 1366 و LGA 1156 هم تنها قادر به کار با حافظه*های DDR3 هستند اماAMD کمی دیرتر از اینتل وارد تجارت DDR3 شد.
ورود AMD به این تجارت، از زمان عرضه اولین پردازنده*های مبتنی بر سوکت AM3 بود. AM3 نخستین سوکت طراحی شده برای پردازنده*های AMD است که در کنار توانایی کار با حافظه*های DDR2، از حافظه*های DDR3 نیز پشتیبانی می*کند. هم اکنون مادربوردهای سوکت AM3 با تنوع فراوان و بر مبنای هر دو نوع حافظه*های DDR2 و DDR3 (نه به صورت همزمان) در بازار وجود دارند. برای خیلی از کاربران این سوال پیش می*آید که برای پردازنده*های سوکت AM3، استفاده از مادربوردها و حافظه*های DDR3 به کارآیی بالاتری منجر می*شود و یا حافظه*های DDR2 کماکان کارآیی لازم را دارند. جواب این سوال چیزی است که در ادامه به آن پی خواهید برد.



DDR3 در سوکت AM3
مدت*هاست که کنترلر حافظه در پردازنده AMD به درون پردازنده انتقال یافته است. کنترلر حافظه، مسوول خصوصیات مرتبط با حافظه*های مورد استفاده روی سیستم اعم از فرکانس و نوع آنها است. در پلتفرم Core 2 از اینتل، کنترلر حافظه درون تراشه پل شمالی قرار می*گیرد و به همین دلیل خصوصیات حافظه سیستم به تراشه و مادربورد نسبت داده می*شود.
کنترلر حافظه AM3، نخستین کنترلر حافظه در پردازنده*های AMD است که توانایی کار با حافظه*های DDR3 را دارد. این کنترلر حافظه توانایی کار با هر دو نوع حافظه*های DDR2 و DDR3 را دارد. این بدان معناست که یک مادربورد سوکت AM3، پتانسیل طراحی با هر دو نوع حافظه*های DDR2 و DDR3 را دارد به عنوان مثال طراحی مادربوردی با تراشه ۷۸۵Gاز AMD که از سوکت AM3 استفاده می*کند با هر دو نوع شیارهای حافظه DDR2 و DDR3 امکان*پذیر است. در عمل نیز مادربوردهای ۷۸۵G را با هر دو نوع حافظه*های DDR2 و DDR3 می*توانید پیدا کنید.
کنترلر حافظه AM3، از حافظه*های DDR3 با حداکثر فرکانس ۱۳۳۳ مگاهرتز و حافظه*های DDR2 با حداکثر فرکانس ۱۰۶۶ مگاهرتز پشتیبانی می*کند البته این امکان وجود دارد که با اورکلاک به فرکانس*های حافظه بالاتری دست یابید کما اینکه روی بسیاری از مادربوردهای سوکت AM3 فرکانس*های حافظه بالاتر از این اعداد نیز درج شده است.
تنوع درحافظه*های DDR3
برخلاف یکسال پیش که قیمت حافظه*های DDR3 دو برابر و حتی بیشتر از یک کیت هم حجم DDR2 بود، هم اکنون این اختلاف قیمت بسیار کم شده است. به عنوان مثال یک کیت ۴ گیگابایتی DDR3 با فرکانس ۱۰۶۶ مگاهرتز، اکنون با کمتر از ۱۰۰ هزار تومان هم به فروش می*رسد در حالی*که قیمت همین کیت از نوع DDR2 و با فرکانس ۸۰۰ مگاهرتز در حدود ۹۵ هزار تومان است بنابراین چندان عجیب نیست که خیلی از کاربران ترجیح می*دهند که سراغ حافظه*های DDR3 بروند.
سرعت حافظه*های DDR3 در ما*ه*های گذشته پیشرفت زیادی داشته و به ۲۱۳۳ مگاهرتز و حتی بالاتر هم رسیده است. کم*ترین فرکانس برای حافظه*های DDR3، ا۸۰۰ مگاهرتز است ولی هم اکنون مدل*های ۱۰۶۶ مگاهرتزی، کندترین ماژول*های DDR3 محسوب می*شوند.
احتمالا شما بر این نظر هستید که یک کیت حافظه با فرکانس بالا بهترین گزینه برای یک سیستم سریع است ولی در این راه با برندها و محصولات مختلف مواجه می*شوید که البته اختلاف میان آنها بسیار ناچیز است. در حقیقت تفاوت*های باقیمانده به دو فاکتور دیگر شامل ولتاژ عملیاتی و پارامترهای عملیاتی یا همان زمان*بندی*ها باز می*گردد. زمان*بندی*های حافظه مدت زمان دسترسی هر کدام از این پارامترها به حافظه را مشخص می*کند. بدیهی است که بزرگ*تر بودن اعداد مربوط به زمان*بندی به معنای کندتر بودن انجام عملیات خواهد بود.
نمودارهایی که درصفحه مشاهده می*کنید، مربوط به کارآیی پلتفرم AM3 با حافظه*های DDR3 در فرکانس*ها و زمان*بندی*های مختلف است. در این تست*ها از پردازنده* چهار هسته*ای X4 955 BE با فرکانس عملیاتی ۲/۳ گیگاهرتز استفاده شده است این پردازنده*ها به خانواده فنوم ۲ها تعلق داشته و بر مبنای سوکت AM3 طراحی شده است. برای مادربورد نیز از مدل MA790FXT-UD5F ساخت گیگابایت بهره گرفته شده که از تراشه AMD 790FX و حافظه*های DDR3 استفاده می*کند.
کدام فرکانس DDR3 مقرون به صرفه*تر است؟
هر کدام از نرم*افزارهایی که در نمودارهای موجود برای تست استفاده شده*اند روی قدرت جز یا اجزای خاصی از سیستم حساس هستند. این موضوع از امتیازهای به*دست آمده به خوبی مشهود است.
مثلا نرم*افزار فشرده سازی Winrar علاوه بر اینکه برای کار با چند هسته*ای*ها به*خوبی بهینه*سازی شده روی سرعت ماژول حافظه نیز حساس است. توجه داشته باشید که سرعت ماژول حافظه توسط هر دو فاکتور فرکانس و زمان بندی*های آن تحت تاثیر قرار می*گیرد. در نرم*افزار Pinnacle Studio نیز وضعیت مشابه winrar دیده می*شود؛ این نرم*افزار برای ویرایش محتوای ویدیویی کاربرد دارد.
اکثر کیت*های ۱۳۳۳ مگاهرتزی موجود در بازار ما از زمان*بندی ۲۴-۹-۹-۹ یا ۲۸-۹-۹-۹ استفاده می*کنند کارآیی این کیت*ها، تقریبا بین زمان*بندی*های ۲۰-۷-۷-۷ و ۲۶-۱۰-۱۰-۱۰ برای کیت*های ۱۳۳۳ مگاهرتزی که در نمودارها دیده می*شود قرار می*گیرد.
قیمت کیت*های ۴ گیگابایتی ۱۳۳۳ مگاهرتز با زمان تاخیر CL9 هم اکنون در حدود ۱۱۵ تا ۱۳۰ هزار تومان است. در مقابل کیت ۴ گیگابایتی ۱۶۰۰ مگاهرتز با همین زمان تاخیر ۴۰ هزار تومان گران قیمت*تر خواهد بود. مقایسه قیمت وکارآیی میان این دو کیت حافظه در نمودارهای مربوط به Winrar و Studio Pinnacle خود بیانگر این موضوع است که برای اکثر کاربران همین کیت ۱۳۳۳ مگاهرتزی با زمان تاخیر CL9، کارآیی قابل قبول و قیمت بسیار مناسب تری دارد.
امتیازهای به دست آمده در سایر تست**ها، نشان می*دهد که به جز ماژول* ۸۰۰ مگاهرتزی DDR3 سایر ماژول*ها و زمان*بندی*ها کارآیی بسیار نزدیکی دارند. کرایسیس و UT3 دو عنوان بازی هستند که در این تست*ها مورد استفاده قرار گرفته*اند. این دو نمودار برای گیمرها بسیار جالب خواهد بود چرا که اثر بسیار ناچیز فرکانس حافظه روی کارآیی سیستم هنگام اجرای بازی*ها را به خوبی نشان می*دهد. کارت گرافیکی و پردازنده بیشترین اثر را روی کیفیت و سرعت اجرای بازی*ها دارند.
حتی در نمودارهایی که اختلاف امتیازها زیاد نیست باز هم ماژول ۱۳۳۳ مگاهرتزی با زمان تاخیر CL9 مقرون به صرفه*تر از مدل*های دیگر به نظر می*رسد. به دلیل اختلاف قیمت بسیار ناچیز این ماژول*ها با مدل*های ۱۰۶۶ مگاهرتزی رایج با زمان تاخیر بالا، خرید کیت ۱۳۳۳ مگاهرتزی ترکیب مناسب*تری از قیمت و کارآیی را با خود به همراه دارد. در نظر داشته باشید که کیت*های ۱۰۶۶ مگاهرتزی موجود معمولا از زمان تاخیر CL8 استفاده می*کنند و زمان*بندی CL6 که در نمودارها آمده زمان بندی غالب برای کیت*های ۱۰۶۶ مگاهرتزی نیست.
کاربران عادی را که به کنار بگذاریم حرفه*ای*ها و اورکلاکرها، گزینه*ای بهتر از کیت*های DDR3 با فرکانس*های بالا و زمان بندی*های کوتاه*تر نخواهند داشت. ماژول*های حافظه سریع و حرفه*ای برای اورکلاکرها مهم*تر خواهد بود چرا که امکان اورکلاک پردازنده در شرایط پیشرفته*تر و سطوح بالاتر را فراهم می*کند.

در پردازنده*های جدید استفاده از حافظه* اختصاصی پرسرعت برای پردازنده*های چند هسته*ای رواج زیادی یافته که این حافظه به صورت اشتراکی برای تمامی هسته*ها در دسترس است. در این حالت حافظه پرسرعت لایه سوم می*تواند سرعت دسترسی به اطلاعاتی که زیاد مورد استفاده پردازنده قرار می*گیرند را افزایش *دهد و هسته*ها مجبور به تبادل اطلاعات با حافظه*های کندتر (همان حافظه اصلی RAM) نیستند.


تمامی این مطالب حداقل در حد یک تئوری مقبول اعتبار دارند. پردازنده*های جدید Athlon II X۴ تولید AMD که در واقع همان پردازنده*های Phenom II X۴ بدون حافظه L۳ Cache* به شمار می*روند به نوعی دلیلی بر عدم اهمیت حافظه*های لایه سوم در همه موارد هستند.

برای اکتشاف میزان اهمیت حافظه*های لایه سوم تصمیم گرفتیم این دو پردازنده را در موارد مختلف مقایسه کنیم، اما پیش از اینکه بخواهیم در نتایج به دست آمده دقیق شویم لازم است ابتدا نیم*نگاهی به نحوه عملکرد حافظه Cache و برخی نکات ابتدایی داشته باشیم.

عملکرد کلی حافظه Cache بسیار ساده است، این حافظه*ها در حقیقت وظیفه همزمان*سازی دسترسی به اطلاعات را بر عهده دارند و در نقش یک بافر، اطلاعات مورد نیاز را در خود نگهداری می*کنند تا پردازنده نیازی به مراجعه به فواصل دورتر و منابع حافظه کندتر نداشته *باشد. معماری رایانه*های امروزی به شکلی *است که پردازنده شامل سه مرحله حافظه Cache پیش از رسیدن و دسترسی به حافظه اصلی سیستم (RAM) است.

لایه دوم و به ویژه لایه سوم تنها به عنوان بافر ایفای نقش نمی*کنند. آن*ها همچنین وظیفه جلوگیری از توقف عملکرد و تبادل داده پردازنده در زمان افزایش ترافیک تبادل اطلاعات و داده*ها میان هسته*ها را بر عهده دارند.

اثربخشی حافظه Cache در کارکرد سیستم به میزان پاسخگویی*های موفق آن به درخواست*ها بستگی دارد، اگر به اطلاعاتی نیاز باشد که روی Cache وجود دارند این یک موفقیت برای حافظه به حساب می**آید و اگر این داده*ها روی این حافظه موجود نباشند سیستم به حافظه*های ثانویه دیگر مراجعه می*کند. مراجعه به این حافظه*ها و در واقع عدم موفقیت حافظه Cache سبب کندی پردازش می*شود، همانطور که موفقیت حافظه Cache قدرت و توان پردازش را افزایش می*دهد.

میزان بیشتر حافظه Cache می*تواند داده*های بیشتری را آماده پردازش (Buffer) کند، اما ظرفیت بیشتر حافظه با افزایش زمان تاخیر دسترسی به اطلاعات آن نیز همراه خواهد بود. از آنجایی که این حافظه میزان زیادی از ترانزیستورهای پردازنده را درگیر می*کند، بنابراین بسیار مهم است که نسبت مناسبی میان اندازه ترانزیستورها، مصرف انرژی، توان پردازشی و میزان تاخیرها در این مورد برقرار باشد.

● حافظه*های لایه اول، دوم و سوم…

تمامی پردازنده*های امروزی به حافظه*های اختصاصی مجهز هستند. این حافظه*ها اطلاعات و ساختار ضروری آن*ها جهت پردازش را در خود نگهداری می*کنند. ابتدایی*ترین نوع این حافظه*ها که حافظه*های لایه اول یا L۱ Cache نیز خطاب می*شوند اولین*بار در پردازنده*های ۴۸۶DX مشاهده شدند. در حال حاضر میزان حافظه استاندارد L۱ Cache در پردازنده*های AMD، ۶۴ کیلوبایت حافظه L۱ Cache برای هر هسته است در حالی که اینتل فقط از ۳۲ کیلوبایت حافظه L۱ Cache برای هر یک از هسته*ها بهره می*گیرد.

حافظه*های L۱ Cache در پردازنده* ۴۶۸DX اینتل معرفی شدند و تا به امروز جزء لاینفک پردازنده*ها به شمار می*روند.

حافظه*های لایه دوم (L۲ Cache) از زمان پردازنده*های Pentium III به بعد در تمامی پردازنده*ها قابل مشاهده هستند، هرچند که در پردازنده*های Pentium pro نیز به شکل دیگری به *کار گرفته شده بودند. پردازنده*های امروزی تا ۶ مگابایت حافظه L۲ Cache روی ساختار اصلی خود دارند. برای مثال، این میزان را می*توانید در پردازنده*های دوهسته*ای Core۲ Duo اینتل مشاهده می*کنید که به صورت اشتراکی میان دو هسته استفاده می*شود. حافظه*های L۲ Cache به طور معمول بین ۵۱۲ کیلوبایت تا ۱ مگابایت برای هر هسته استفاده می*شوند. پردازنده*هایی با حافظه L۲ Cache کمتر، به طور معمول پردازنده*های کمی ارزان قیمت*تر هستند.

اما پردازنده*های چهارهسته*ای طراحی و معماری کنونی را با خود به ارمغان آوردند. در این میان شرکت AMD توانست با قرار دادن دو هسته به صورت مجتمع، کنترل*کننده حافظه را نیز به درون پردازنده منتقل کند، در حالی که اینتل از قرار دادن دو هسته جداگانه درون یک بسته، اولین دوهسته*ای خود را معرفی کرد.

حافظه Cache اختصاصی برای اولین*بار در پردازنده*های سری Core۲ Duo اینتل استفاده شد که از حافظه L۲ Cache اشتراکی برای دو هسته استفاده می*کرد. اما باز این AMD بود که موفق شد اولین پردازنده چهارهسته*ای واقعی را -که چهار هسته به صورت مجتمع در یک پردازنده مستقر کرده *بود- در پردازنده*های چهارهسته*ای Phenom معرفی کند. اینتل نیز این*بار با ترکیب دو پردازنده دوهسته*ای در کنار یکدیگر اولین پردازنده چهارهسته*ای خود را معرفی کرد.

تاریخچه حافظه*های L۳ Cache به سال ۱۹۹۵ بازمی*گردد، اما پردازنده*های Phenom محصول شرکت AMD اولین پردازنده*های دسکتاپی بودند که از حافظه L۳ Cache* در آن*ها استفاده می*شد. پردازنده*های ۶۵ نانومتری Phenom X۴ به همراه ۲ مگابایت حافظه L۳ Cache اشتراکی همچنین پردازنده*های ۴۵ نانومتری PhenomII X۴ نیز به همراه ۶ مگابایت حافظه L۳ Cache اشتراکی تولید و عرضه شدند. پردازنده*های Core i۷ و Core i۵ نیز به ۸ مگابایت حافظه L۳ Cache اختصاصی تجهیز شده*اند.

● مقایسه پردازنده*های AthlonII X۴* و PhenomII X۴

در این بررسی که میان دو پردازنده متفاوت از AMD شکل گرفته بیشترین دقت متوجه میزان بازدهی حافظه L۳ Cache در پردازنده*های چهارهسته*ای مدرن این شرکت است.

در یک سمت پردازنده Athlon II X۴ ۶۲۰ قرار دارد که به نوعی شاید بتوان آن* را به عنوان ضعیف*ترین پردازنده چهارهسته*ای معرفی کرد، اما این پردازنده اولین پردازنده چهارهسته*ای بود که تا امروز با قیمت زیر ۱۰۰ دلار به بازار عرضه شده *است. این پردازنده از توان خوبی برخوردار است که البته همواره نمی*تواند این کارایی را از خود بروز دهد، زیرا فاقد حافظه L۳ Cache است. برای زورآزمایی با این پردازنده در این رقابت از پردازنده پرقدرت Phenom II X۴ ۹۶۵ استفاده کرده*ایم.

پردازنده Phenom II X۴ ۹۶۵ پرچمدار نسل جدید پردازنده*های AMD* است در حالی*که پردازنده Athlon II X۴ ۶۲۰ در مرز ورودی پردازنده*های چهارهسته*ای جدید AMD قرار دارد. اما باید توجه داشت که بطن هر دو پردازنده از لحاظ معماری و طراحی مشابه هستند به بیان دیگر هسته*های پردازشی حافظه*های L۱ Cache* و L۲ Cache* به طور کامل مشابه یکدیگرند. در واقع باید گفت تنها تفاوت این دو گروه پردازنده این است که در پردازنده*های AthlonII حافظه L۳ Cache پردازنده*های PhenomII* غیرفعال شده *است.

البته برای ملموس*تر شدن آزمایش*های شکل گرفته روی این دو پردازنده فرکانس پردازنده Phenom II X۴ ۹۶۵ را از ۴/۳ به ۶/۲ گیگاهرتز کاهش دادیم تا از این جهت نیز دو پردازنده، فرکانس مشابهی را داشته *باشند.

در حالت کلی باید گفت که توان مصرفی و راندمان پردازنده چهارهسته*ای -که فاقد حافظه L۳ Cache است- به طور قطع بهتر خواهد بود.

در تست*های انجام شده در بنچ*مارک*های PCMark Vantage و SiSoftware Sandra ۲۰۰۹ تنها تفاوت کمی به نفع پردازنده Phenom II X۴ ۹۶۵ مشاهده می*شود که می*توان آن *را به حافظه ۶ مگابایتی L۳ Cache آن نسبت داد. در تست حافظه PCMark، این پردازنده ۱۲ درصد کارایی بهتری دارد در حالی که در مجموع نتایج تست*های بنچ*مارک Sandra، این تفاوت به ۸ درصد کاهش می*یابد.

در آزمایش*های پردازنده بنچ*مارک ۳DMark Vantage نیز فقط ۵ درصد تفاوت کارایی مشاهده می*شد، این در حالی *است که نتایج کارایی GPU* در سیستم*های مجهز به هر دو گونه پردازنده به طور کامل مشابه بود.

در بازی*ها و نرم*افزارهای گرافیکی نیز تفاوت کارایی میان ۸ تا ۲۰ درصد و گاهی اوقات نیز نتایج مشابهی مشاهده می*شود. برای مثال، در تست*های شکل گرفته در نرم*افزار Photoshop CS۴ هیچ*گونه تفاوت کارایی مشاهده نشد!

در مجموع باید گفت که کارایی پردازنده*های AthlonII* در مقابل پردازنده*های PhenomII* ما را به وجد آورد! زیرا با توجه به تفاوت*های میان این دو پردازنده، به خصوص تفاوت قیمت آن*ها استفاده از پردازنده*های AthlonII* -به ویژه برای آن دسته از کاربرانی که نیم*نگاهی نیز به هزینه خرید پردازنده دارند- به شدت توصیه می*شود! اما نباید از کارایی و قابلیت*های بالای پردازنده*های PhenomII نیز به آسانی گذشت. در کل مشخص است که کارایی مناسب پردازنده*های AthlonII* (نسبت مناسب کارایی به قیمت* آن*ها) دلیل خوب نبودن پردازنده*های PhenomII* نیست

گر تا به حال با قطعات سخت افزار كامپیوتر سر و كار داشته اید احتمالاً متوجه شده اید كه بسیاری از قطعات بدون مارك به نظر می رسند. و در بسیاری موارد قطعات بوسیله همان كارخانه ای كه نام آنها روی قطعه حك شده، ساخته نشده است. بلكه در كارخانه ای در تایوان یا چین ساخته شده است. مثلاً كارت صدایی با مارك یاماها فقط چیپ آن توسط این كارخانه ساخته شده است. ولی خود كارت ممكن است در چندین كارخانه دیگر ساخته شود.

اما برای دانلود نرم افزار یك قطعه باید دریافت سازنده واقعی قطعه كیست تا درایور آن را بدست آورد.

آنچه در این مقاله می خواهیم در مورد آن صحبت كنیم كد FCC است كه روی بسیاری قطعات سخت افزاری قابل مشاهده است. هر قطعه سخت افزاری یا الكترونیكی یك كد FCC دارد. این كد یك كد شناسایی ثبت شده در FCC ( مخفف Federal Communication Commission ) است، در محلی قابل دید روی قطعه پرینت می شود. با استفاده از این كد می توانید اطلاعات زیادی در مورد قطعه مورد نظر خود بدست آورید.

دقت كنید كه ممكن است بعضی از قطعات دارای 2 كد FCC باشند یكی را FCC ID و یكی را FCC REG گویند. و برای جستجوی اطلاعات در مورد قطعه مورد نظر باید كد FCC ID مد نظر قرار گیرد.

فرض كنید كد FCC یك قطعه HBQDM336P_DFV1 باشد در این كد سه حرف اول یعنی HBQ اطلاعات مربوط به نام تجاری كارخانه سازنده را می دهد ولی اگر كد را به صورت كامل وارد كنید اطلاعات دقیق تری بدست می آورید. مثلاً متوجه خواهید شد كه كد بالا مربوط به یك مودم است و ...

کاربر گرامی تا انجایی که زحمت می کشی این همه مطلب ثبت کنی ممنون.
سعی کن یک تاپیک ایجادکن و اخبار و امکانات را در اونجا ثبت کن تا قاطی نشه.
با تشکر دوست گرامی به امید فعالیت چشمگیر در انجمن رایانه

 حافظه Ram چیست و چگونه کار میکند؟

حافظه RAM، یک تراشه مدار مجتمع (IC) بوده که از میلیون‌ها ترانزیستور و خازن تشکیل شده است. در اغلب حافظه‌ها با استفاده و بکارگیری یک خازن و یک ترانزیستور می‌توان یک سلول را ایجاد کرد. سلول فوق قادر به نگهداری یک بیت داده خواهد بود. خازن اطلاعات مربوط به بیت را که یک و یا صفر است، در خود نگهداری خواهد کرد. حافظه (RAM(Random Access Memory شناخته ترین نوع حافظه در دنیای کامپیوتر است . روش دستیابی به این نوع از حافظه ها تصادفی است . چون می توان به هر سلول حافظه مستقیما" دستیابی پیدا کرد . در مقابل حافظه های RAM ، حافظه های(SAM(Serial Access Memory وجود دارند. حافظه های SAM اطلاعات را در مجموعه ای از سلول های حافظه ذخیره و صرفا" امکان دستیابی به آنها بصورت ترتیبی وجود خواهد داشت. (نظیر نوار کاست) در صورتیکه داده مورد نظر در محل جاری نباشد هر یک از سلول های حافظه به ترتیب بررسی شده تا داده مورد نظر پیدا گردد. حافظه های SAM در مواردیکه پردازش داده ها الزاما" بصورت ترتیبی خواهد بود مفید می باشند ( نظیر حافظه موجود بر روی کارت های گرافیک). داده های ذخیره شده در حافظه RAM با هر اولویت دلخواه قابل دستیابی خواهند بود. ● مبانی حافظه های RAM حافظه RAM، یک تراشه مدار مجتمع (IC) بوده که از میلیون‌ها ترانزیستور و خازن تشکیل شده است. در اغلب حافظه‌ها با استفاده و بکارگیری یک خازن و یک ترانزیستور می‌توان یک سلول را ایجاد کرد. سلول فوق قادر به نگهداری یک بیت داده خواهد بود. خازن اطلاعات مربوط به بیت را که یک و یا صفر است، در خود نگهداری خواهد کرد. عملکرد ترانزیستور مشابه یک سوییچ بوده که امکان کنترل مدارات موجود بر روی تراشه حافظه را بمنظور خواندن مقدار ذخیره شده در خازن و یا تغییر وضعیت مربوط به آن، فراهم می نماید. خازن مشابه یک ظرف (سطل) بوده که قادر به نگهداری الکترون‌ها است. بمنظور ذخیره سازی مقدار "یک" در حافظه، ظرف فوق می‌بایست از الکترونها پر گردد. برای ذخیره سازی مقدار صفر، می بایست ظرف فوق خالی گردد. مسئله مهم در رابطه با خازن، نشت اطلاعات است (وجود سوراخ در ظرف) بدین ترتیب پس از گذشت چندین میلی‌ثانیه یک ظرف مملو از الکترون تخلیه می گردد. بنابراین بمنظور اینکه حافظه بصورت پویا اطلاعات خود را نگهداری نماید، می بایست پردازنده و یا "کنترل کننده حافظه" قبل از تخلیه شدن خازن، مکلف به شارژ مجدد آن بمنظور نگهداری مقدار "یک" باشند. بدین منظور کنترل کننده حافظه اطلاعات حافظه را خوانده و مجددا" اطلاعات را بازنویسی می نماید. عملیات فوق (Refresh)، هزاران مرتبه در یک ثانیه تکرار خواهد شد. علت نامگذاری DRAM بدین دلیل است که این نوع حافظه ها مجبور به بازخوانی اطلاعات بصورت پویا خواهند بود. فرآیند تکراری " بازخوانی / بازنویسی اطلاعات" در این نوع حافظه ها باعث می شود که زمان تلف و سرعت حافظه کند گردد. سلول‌های حافظه بر روی یک تراشه سیلیکون و بصورت آرائه ای مشتمل از ستون ها (خطوط بیت) و سطرها (خطوط کلمات) تشکیل می گردند. نقطه تلاقی یک سطر و ستون بیانگر آدرس سلول حافظه است. حافظه های DRAM با ارسال یک شارژ به ستون مورد نظر باعث فعال شدن ترانزیستور در هر بیت ستون، خواهند شد.در زمان نوشتن خطوط سطر شامل وضعیتی خواهند شد که خازن می بایست به آن وضغیت تبدیل گردد. در زمان خواندن Sense-amplifier ، سطح شارژ موجود در خازن را اندازه گیری می نماید. در صورتیکه سطح فوق بیش از پنجاه درصد باشد مقدار "یک" خوانده شده و در غیراینصورت مقدار "صفر" خوانده خواهد شد. مدت زمان انجام عملیات فوق بسیار کوتاه بوده و بر حسب نانوثانیه ( یک میلیاردم ثانیه ) اندازه گیری می گردد. تراشه حافظه ای که دارای سرعت ۷۰ نانوثانیه است ، ۷۰ نانو ثانیه طول خواهد کشید تا عملیات خواندن و بازنویسی هر سلول را انجام دهد. سلول‌های حافظه در صورتیکه از روش هائی بمنظور اخذ اطلاعات موجود در سلول ها استفاده ننمایند، بتنهائی فاقد ارزش خواهند بود. بنابراین لازم است سلول های حافظه دارای یک زیرساخت کامل حمایتی از مدارات خاص دیگر باشند. مدارات فوق عملیات زیر را انجام خواهند داد: ▪ مشخص نمودن هر سطر و ستون (انتخاب آدرس سطر و انتخاب آدرس ستون) ▪ نگهداری وضعیت بازخوانی و باز نویسی داده‌ها (شمارنده) ▪ خواندن و برگرداندن سیگنال از یک سلول ( Sense amplifier) ▪ اعلام خبر به یک سلول که می بایست شارژ گردد و یا ضرورتی به شارژ وجود ندارد (Write enable) ▪ سایر عملیات مربوط به "کنترل کننده حافظه" شامل مواردی نظیر : مشخص نمودن نوع سرعت ، میزان حافظه و بررسی خطاء است . حافظه های SRAM دارای یک تکنولوژی کاملا" متفاوت می باشند. در این نوع از حافظه ها از فلیپ فلاپ برای ذخیره سازی هر بیت حافظه استفاده می گردد. یک فلیپ فلاپ برای یک سلول حافظه، از چهار تا شش ترانزیستور استفاده می کند . حافظه های SRAM نیازمند بازخوانی / بازنویسی اطلاعات نخواهند بود، بنابراین سرعت این نوع از حافظه ها بمراتب از حافظه های DRAM بیشتر است .با توجه به اینکه حافظه های SRAM از بخش های متعددی تشکیل می گردد، فضای استفاده شده آنها بر روی یک تراشه بمراتب بیشتر از یک سلول حافظه از نوع DRAM خواهد بود. در چنین مواردی میزان حافظه بر روی یک تراشه کاهش پیدا کرده و همین امر می تواند باعث افزایش قیمت این نوع از حافظه ها گردد. بنابراین حافظه های SRAM سریع و گران و حافظه های DRAM ارزان و کند می باشند . با توجه به موضوع فوق ، از حافظه های SRAM بمنظور افزایش سرعت پردازنده ( استفاده از Cache) و از حافظه های DRAM برای فضای حافظه RAM در کامپیوتر استفاده می گردد. ● ماژول‌های حافظه تراشه‌های حافظه در کامییوترهای شخصی در آغاز از یک پیکربندی مبتنی بر Pin با نام (DIP(Dual line Package استفاده می کردند. این پیکربندی مبتنی بر پین، می توانست لحیم کاری درون حفره هائی برروی برداصلی کامپیوتر و یا اتصال به یک سوکت بوده که خود به برد اصلی لحیم شده است .همزمان با افزایش حافظه ، تعداد تراشه های مورد نیاز، فضای زیادی از برد اصلی را اشغال می‌کردند.از روش فوق تا زمانیکه میزان حافظه حداکثر دو مگابایت بود ، استقاده می‌گردید. راه حل مشکل فوق، استقرار تراشه های حافظه بهمراه تمام عناصر و اجزای حمایتی در یک برد مدار چاپی مجزا (Printed circut Board) بود. برد فوق در ادامه با استفاده از یک نوع خاص از کانکنور ( بانک حافظه ) به برد اصلی متصل می گردید. این نوع تراشه ها اغلب از یک پیکربندی pin با نام Small Outline J-lead ) soj ) استفاده می کردند . برخی از تولیدکنندگان دیگر که تعداد آنها اندک است از پیکربندی دیگری با نام Thin Small Outline Package )tsop) استفاده می نمایند. تفاوت اساسی بین این نوع پین های جدید و پیکربندی DIP اولیه در این است که تراشه های SOJ و TSOR بصورت surface-mounted در PCB هستند. به عبارت دیگر پین ها مستقیما" به سطح برد لحیم خواهند شد . ( نه داخل حفره ها و یا سوکت ) . تراشه‌های حافظه از طریق کارتهائی که "ماژول" نامیده می شوند قابل دستیابی و استفاده می باشند. شاید تاکنون با مشخصات یک سیستم که میزان حافظه خود را بصورت ۳۲ * ۸ , یا ۱۶ * ۴ اعلام می نماید، برخورده کرده باشید. اعداد فوق تعداد تراشه‌ها ضربدر ظرفیت هر یک از تراشه‌ها را که بر حسب مگابیت اندازه گیری می‌گردند، نشان می دهد. بمنظور محاسبه ظرفیت، می توان با تقسیم نمودن آن بر هشت میزان مگابایت را بر روی هر ماژول مشخص کرد. مثلا" یک ماژول ۳۲ * ۴، بدین معنی است که ماژول دارای چهار تراشه ۳۲ مگابیتی است. با ضرب ۴ در ۳۲ عدد ۱۲۸ (مگابیت) بدست می آید. اگر عدد فوق را بر هشت تقسیم نمائیم به ظرفیت ۱۶ مگابایت خواهیم رسید. نوع برد و کانکتور استفاده شده در حافظه های RAM، طی پنج سال اخیر تفاوت کرده است. نمونه‌های اولیه اغلب بصورت اختصاصی تولید می گردیدند. تولید کنندگان متفاوت کامپیوتر بردهای حافظه را بگونه‌ای طراحی می‌کردند که صرفا" امکان استفاده از آنان در سیستم های خاصی وجود داشت. در ادامه (SIMM (Single in-line memory مطرح گردید. این نوع از بردهای حافظه از ۳۰ پین کانکتور استفاده کرده و طول آن حدود ۳/۵ اینچ و عرض آن یک اینچ بود ( یازده سانتیمتر در ۲/۵ سانتیمتر ). در اغلب کامپیوترها می‌بایست بردهای SIMM بصورت زوج هائی که دارای ظرفیت و سرعت یکسان باشند، استفاده گردد. علت این است که پهنای گذرگاه داده بیشتر از یک SIMM است. مثلا" از دو SIMM هشت مگابایتی برای داشتن ۱۶ مگابایت حافظه بر روی سیستم استفاده می‌گردد. هر SIMM قادر به ارسال هشت بیت داده در هر لحظه خواهد بود با توجه به این موضوع که گذرگاه داده شانزده بیتی است از نصف پهنای باند استفاده شده و این امر منطقی بنظر نمی آید. در ادامه بردهای SIMM بزرگتر شده و دارای ابعاد ۲۵ / ۴ * ۱ شدند (۱۱ سانتیمتر در ۲/۵ سانتیمتر) و از ۷۲ پین برای افزایش پهنای باند و امکان افزایش حافظه تا میزان ۲۵۶ مگابایت بدست آمد. بموازات افزایش سرعت و ظرفیت پهنای باند پردازنده‌ها، تولیدکنندگان از استاندارد جدید دیگری با نام dual in-line memory module) DIMM) استفاده کردند. این نوع بردهای حافظه دارای ۱۶۸ پین و ابعاد ۱ * ۵/۴ اینچ (تقریبا" ۱۴ سانتیمتر در ۲/۵ سانتیمتر) بودند. ظرفیت بردهای فوق در هر ماژول از هشت تا ۱۲۸ مگابایت را شامل و می توان آنها را بصورت تک (زوج الزامی نیست) استفاده کرد. اغلب ماژول‌های حافظه با ۳/۳ ولت کار می‌کنند. در سیستم های مکینتاش از ۵ ولت استفاده می‌نمایند. یک استاندارد جدید دیگر با نام Rambus in-line memory module ، RIMM از نظر اندازه و پین با DIMM قابل مقایسه است ولی بردهای فوق ، از یک نوع خاص گذرگاه داده حافظه برای افزایش سرعت استفاده می نمایند. اغلب بردهای حافظه در کامپیوترهای دستی (notebook) از ماژول های حافظه کاملا" اختصاصی استفاده می نمایند ولی برخی از تولیدکنندگان حافظه از استاندارد small outline dual in-line memory module) SODIMM استفاده می نمایند. بردهای حافظه SODIMM دارای ابعاد ۱* ۲ اینچ ( ۵ سانتیمنتر در ۵ /۲ سانتیمنتر ) بوده و از ۱۴۴ پین استفاده می نمایند. ظرفیت این نوع بردها ی حافظه در هر ماژول از ۱۶ مگابایت تا ۲۵۶ مگابایت می تواند باشد. ● بررسی خطاء اکثر حافظه هائی که امروزه در کامپیوتر استفاده می گردند دارای ضریب اعتماد بالائی می باشند.در اکثر سیستم ها ،" کنترل کننده حافظه " درزمان روشن کردن سیستم عملیات بررسی صحت عملکرد حافظه را انجام می دهد. تراشه های حافظه با استفاده از روشی با نام Parity ، عملیات بررسی خطاء را انحام می دهند. تراشه های Parity دارای یک بیت اضافه برای هشت بیت داده می باشند.روشی که Parity بر اساس آن کار می کند بسیار ساده است . در ابتداParity زوج بررسی می گردد. زمانیکه هشت بیت ( یک بایت) داده ئی را دریافت می دارند، تراشه تعداد یک های موجود در آن را محاسبه می نماید.در صورتیکه تعداد یک های موجود فرد باشد مقدار بیت Parity یک خواهد شد. در صورتیکه تعداد یک های موجود زوج باشد مقدار بیت parity صفر خواهد شد. زمانیکه داده از بیت های مورد نظر خوانده می شود ، مجددا" تعداد یک های موجود محاسبه و با بیت parity مقایسه می گردد.درصورتیکه مجموع فرد و بیت Parity مقدار یک باشد داده مورد نظر درست بوده و برای پردازنده ارسال می گردد. اما در صورتیکه مجموع فرد بوده و بیت parity صفر باشد تراشه متوجه بروز یک خطاء در بیت ها شده و داده مورد نظر کنار گذاشته می شود. parity فرد نیز به همین روش کار می کند در روش فوق زمانی بیت parity یک خواهد شد که تعداد یک های موجود در بایت زوج باشد. مسئله مهم در رابطه با Parity عدم تصحیح خطاء پس از تشخیص است . در صورتیکه یک بایت از داده ها با بیت Parity خود مطابقت ننماید داده دور انداخته شده سیستم مجددا" سعی خود را انجام خواهد داد. کامپیوترها نیازمند یک سطح بالاتربرای برخورد با خطاء می باشند.برخی از سیستم ها از روشی با نام به error correction code)ECC) استفاده می نمایند. در روش فوق از بیت های اضافه برای کنترل داده در هر یک از بایت ها استفاده می گردد. اختلاف روش فوق با روش Parity در این است که از چندین بیت برای بررسی خطاء استفاده می گردد. ( تعداد بیت های استفاده شده بستگی به پهنای گذرگاه دارد ) حافظه های مبتنی بر روش فوق با استفاده از الگوریتم مورد نظر نه تنها قادر به تشخیص خطا بوده بلکه امکان تصحیح خطاهای بوجود آمده نیز فراهم می گردد. ECCهمچنین قادر به تشخیص خطاها در مواردی است که یک یا چندین بیت در یک بایت با مشکل مواجه گردند . ● انواع حافظه RAM ▪ Static random access memory)SRAM) . این نوع حافظه ها از چندین ترانزیستور ( چهار تا شش ) برای هر سلول حافظه استفاده می نمایند. برای هر سلول از خازن استفاده نمی گردد. این نوع حافظه در ابتدا بمنظور cache استفاده می شدند. ▪ Dynamic random access memory)DRAM) . در این نوع حافظه ها برای سلول های حافظه از یک زوج ترانزیستورو خازن استفاده می گردد . ▪ Fast page mode dynamic random access memory)FPM DRAM) . شکل اولیه ای از حافظه‌های DRAM می باشند.در تراشه ای فوق تا زمان تکمیل فرآیند استقرار یک بیت داده توسط سطر و ستون مورد نظر، می بایست منتظر و در ادامه بیت خوانده خواهد شد.( قبل از اینکه عملیات مربوط به بیت بعدی آغاز گردد) .حداکثر سرعت ارسال داده به L۲ cache معادل ۱۷۶ مگابایت در هر ثانیه است . ▪ Extended data-out dynamic random access memory)EDO DRAM) . این نوع حافظه ها در انتظار تکمیل و اتمام پردازش های لازم برای اولین بیت نشده و عملیات مورد نظر خود را در رابطه با بیت بعد بلافاصله آغاز خواهند کرد. پس از اینکه آدرس اولین بیت مشخص گردید EDO DRAM عملیات مربوط به جستجو برای بیت بعدی را آغاز خواهد کرد. سرعت عملیات فوق پنج برابر سریعتر نسبت به حافظه های FPM است . حداکثر سرعت ارسال داده به L۲ cache معادل ۱۷۶ مگابایت در هر ثانیه است . ▪ Synchronous dynamic random access memory)SDRM) از ویژگی "حالت پیوسته " بمنظور افزایش و بهبود کارائی استفاده می نماید .بدین منظور زمانیکه سطر شامل داده مورد نظر باشد ، بسرعت در بین ستون ها حرکت و بلافاصله پس از تامین داده ،آن را خواهد خواند. SDRAM دارای سرعتی معادل پنج برابر سرعت حافظه های EDO بوده و امروزه در اکثر کامپیوترها استفاده می گردد.حداکثر سرعت ارسال داده به L۲ cache معادل ۵۲۸ مگابایت در ثانیه است . ▪ Rambus dynamic random access memory )RDRAM) یک رویکرد کاملا" جدید نسبت به معماری قبلی DRAM است. این نوع حافظه ها از Rambus in-line memory module)RIMM) استفاده کرده که از لحاظ اندازه و پیکربندی مشابه یک DIMM استاندارد است. وجه تمایز این نوع حافظه ها استفاده از یک گذرگاه داده با سرعت بالا با نام "کانال Rambus " است . تراشه های حافظه RDRAM بصورت موازی کار کرده تا بتوانند به سرعت ۸۰۰ مگاهرتز دست پیدا نمایند. ▪ Credit card memory یک نمونه کاملا" اختصاصی از تولیدکنندگان خاص بوده و شامل ماژول‌های DRAM بوده که دریک نوع خاص اسلات ، در کامپیوترهای noteBook استفاده می‌گردد. ▪ PCMCIA memory card .نوع دیگر از حافظه شامل ماژول های DRAM بوده که در notebook استفاده می شود. ▪ FlashRam نوع خاصی از حافظه با ظرفیت کم برای استفاده در دستگاههائی نظیر تلویزیون، VCR بوده و از آن به منظور نگهداری اطلاعات خاص مربوط به هر دستگاه استفاده می گردد. زمانیکه این نوع دستگاهها خاموش باشند همچنان به میزان اندکی برق مصرف خواهند کرد. در کامپیوتر نیز از این نوع حافظه ها برای نگهداری اطلاعاتی در رابطه با تنظیمات هارد دیسک و ... استفاده می گردد. ▪ VideoRam)VRAM) یک نوع خاص از حافظه های RAM بوده که برای موارد خاص نظیر : آداپتورهای ویدئو و یا شتا ب دهندگان سه بعدی استفاده می شود. به این نوع از حافظه ها multiport dynamic random access memory) MPDRAM) نیز گفته می شود.علت نامگذاری فوق بدین دلیل است که این نوع از حافظه ها دارای امکان دستیابی به اطلاعات، بصورت تصادفی و سریال می باشند . VRAM بر روی کارت گرافیک قرار داشته و دارای فرمت های متفاوتی است. میزان حافظه فوق به عوامل متفاوتی نظیر : " وضوح تصویر " و " وضعیت رنگ ها " بستگی دارد. ● به چه میزان حافظه نیاز است؟ حافظه RAM یکی از مهمترین فاکتورهای موجود در زمینه ارتقاء کارآئی یک کامپیوتر است. افزایش حافظه بر روی یک کامپیوتر با توجه به نوع استفاده می‌تواند در مقاطع زمانی متفاوتی انجام گیرد. در صورتیکه از سیستم‌های عامل ویندوز ۹۵ و یا ۹۸ استفاده می‌گردد حداقل به ۳۲ مگابایت حافظه نیاز خواهد بود. (۶۴ مگابایت توصیه می‌گردد). اگر از سیستم عامل ویندوز ۲۰۰۰ استفاده می‌گردد حداقل به ۶۴ مگابایت حافظه نیاز خواهد بود. (۱۲۸ مگابایت توصیه می‌گردد) سیستم عامل لینوکس صرفا" به ۴ مگابایت حافظه نیاز دارد. در صورتیکه از سیستم عامل اپل استفاده می گردد به ۱۶ مگابایت حافظه نیاز خواهد بود.( ۶۴ مگابایت توصیه می گردد) میزان حافظه اشاره شده برای هر یک از سیستم های فوق بر اساس کاربردهای معمولی ارائه شده است. دستیابی به اینترنت، استفاده از برنامه‌های کاربردی خاص و سرگرم کننده، نرم‌افزارهای خاص طراحی، انیمیشن سه بعدی و ... مستلزم استفاده از حافظه بمراتب بیشتری خواهد بود.

اگر چه تعداد كاربرانی كه از ارتباطات سریع DSL و كابلی برای اینترنت بهره می برند در حال گسترش است ، اما هنوز بسیاری از كاربران به این ارتباطات سریع اینترنت دسترسی ندارند و تمام امكاناتشان همین مودم های آنالوگی هستند كه برای شماره گیری خدمات دهنده سرویس اینترنت از خط تلفن بهره می گیرند.

مهم ترین نیازمندی های بیشتر كاربران كامپیوتر ، ارتباط هر چه سریع تر اینترنت است ، زیرا صفحات گسترده جهانی روز به روز در حال گسترش هستند و گرافیك ، كلیپ های ویدیویی و سایر فایل ها و برنامه های فراخوانی به كمك مودم ها در كامپیوتر ها ذخیره می شوند و بدین ترتیب مردم سراسر جهان به مودم وابسته هستند .
اگر چه تعداد كاربرانی كه از ارتباطات سریع DSL و كابلی برای اینترنت بهره می برند در حال گسترش است ، اما هنوز بسیاری از كاربران به این ارتباطات سریع اینترنت دسترسی ندارند و تمام امكاناتشان همین مودم های آنالوگی هستند كه برای شماره گیری خدمات دهنده سرویس اینترنت از خط تلفن بهره می گیرند .
حال آیا سری مودم های تازه برای افزایش سرعت اینترنت كمكی به شما می كند ؟ اگر سری به بازار كامپیوتر بزنید متوجه عرضه تجهیزاتی می شوید كه برای افزایش سرعت اینترنت ساخته شده اند . یكی از این تجهیزات سری تازه « Connection Protocol » معرف به V.۹۲ است . استاندارد مودم V.۹۲ توسط اتحادیه بین المللی مخابرات (ITU) معرفی شده است . مكان این اتحادیه كه در سوییس است بر استانداردهای مخابراتی دولتی و خصوصی سراسر جهان نظارت دارد . اگر چه ITU ، استاندارد V.۹۲ را پذیرفته ، اما هنوز برخی از كاربران نمی دانند كه مودم های V.۹۰ را بخرند یا V.۹۲ .
استاندارد V.۹۲ به خاطر الگوها و الگوریتم فشرده سازی تازه اش سرعت فراخوانی را تا حدی افزایش می دهد ، اما سرعت قابل توجه آن در فرستادن اطلاعات به اینترنت نهفته است . مودم های V.۹۲ برای انتقال اطلاعات از تمام ذرات كابل های مسی تلفن كاربران استفاده می كنند . مودم های V.۹۰ خوب امروزی می توانند اطلاعات را تا سرعت نهایی ۵۶ كیلوبایت در ثانیه انتقال دهند و این سرعت نهایی ، برای فراخوانی اطلاعات با استفاده از مودم های آنالوگ قراردادی خط تلفن است .
مودم های V.۹۲ سرعت فرستادن اطلاعات به اینترنت را از ۶/۳۳ كیلو بایت به ۴۸ كیلوبایت در ثانیه افزایش داده اند . این افزایش سرعت باعث بهبود سرعت كنفرانس تصویری و ارتباطات معمولی می شود كه عملكرد دستگاه را تا حدودی بهبود می بخشد . موارد زیر نیز از قابلیت های مهم مودم های V.۹۲ محسوب می شوند . نخست این كه زمان ایجاد ارتباط مودم های V.۹۲ با اینترنت كاهش می یابد .
برخی كاربران مودم های V.۹۲ اطلاع داده اند كه زمان لازم برای ایجاد ارتباط با اینترنت و سایت مورد نظر به نصف كاهش یافته است . از دیگر ویژگی های جالب مودم های V.۹۲ توانایی نگهداری ارتباط اینترنتی در حالت انتظار یا « On Hold » به مدت پانزده دقیقه است تا به تلفن رسیده و در همان خط پاسخ گویید .
همان گونه كه می دانید مودم های موجود در گذشته قادر به این كار نبودند و در صورت تماس گرفتن با خط شما در حالی كه به اینترنت متصل بودید طرف مقابل بوق اشغال می شنید و همچنین ارتباط اینترنتی شما ناگهان قطع می شد ، در حالی كه مودم های V.۹۲ ویژگی های خوبی دارند .
البته این مودم ها در كنار مزایای خود دارای نقص هایی نیز هستند . نخست این كه خدمات دهنده سرویس اینترنت شما (ISP) باید توانایی پشتیبانی از پروتكل V.۹۲ را داشته باشد ـ كه بیشتر آنها این توانایی را ندارند ـ و روش پی بردن به این مسأله این است كه از كسی بخواهید در هنگام ارتباط تان با اینترنت به شما تلفن كند . مشكل دوم این است كه سرعت استاندارد V.۹۲ تنها كمی بیش از مودم های ۵۶K با استاندارد V.۹۰ است . با این حال اگر شما به طور مرتب به اینترنت وصل می شوید و مودم ۵۶K هم ندارید ، بهتر است كه از مودم های V.۹۲ استفاده كنید . مودم های V.۹۲ از استاندارد V.۹۰ پشتیبانی می كنند و بهای مناسبی هم دارند .
به بازار آمدن این مودم ها به این معناست كه كارآیی بهتری نسبت به مودم های V.۹۰ دارند و از این رو تعجبی ندارد كه مشاهده كنید بهای مودم های V.۹۰ به نصف این مودم ها كاهش یافته است .
هنگام خرید مودم با یك دسته مودم بر می خورید كه برای استفاده نیاز به سیستم عامل ویندوز دارند . مانند «Win Modems » بسیاری از این دسته مودم ها ، یك چیپ كنترل گر داخلی كه به آنها امكان استفاده خارج از محیط ویندوز را بدهند ندارند ، از این رو این مودم ها از منابع ریز پردازنده كامپیوتر استفاده می كنند ، در نتیجه روی عملكرد كلی كامپیوتر تاثیر منفی می گذارند . این مودم ها را «Controlless» نیز می نامند كه در تقابل با «Control_Based» است .
مودم های Control_based می توانند در هر سیستم عاملی مانند Dos ، یونیكس و ویندوز كار كنند . حتی اگر سیستم عامل شما ویندوز باشد ، برای بهبود علمكرد سیستم بهتر است از مودم های Control_based استفاده كنید . همچنین می توانید مودم خارجی ، داخلی ، PCI ، ISO یا USB بخرید . اما تصمیم شما باید تا حد زیادی بر مبنای سیستم كامپیوتر و علاقه مندیتان باشد .
برای خریداری مودم داخلی نخست باید ببینید كه آیا درون جعبه كامپیوتر شكاف PCI یا ISO خالی دارید . البته بیشتر كامپیوترهای تازه یك شكاف PCI اضافی دارند . اگر قصد انتخاب یك مودم داخلی را دارید بهتر است مدل PCI را انتخاب كنید ، زیرا شكاف PCI كامپیوتر توانایی انتقال سریع تر اطلاعات را دارد . اگر هم مودم خارجی می خواهید باید تصمیم بگیرید كه آن را به صورت Serial یا USB نصب كنید در هر صورت تصمیم نهایی با شماست .
اگر كاكپیوتر شما پورت USB آزاد دارد ، بهتر است كه از آن استفاده كنید زیرا كار كردن با آن بهتر و ساده تر است . اگر قصد اتصال مودم خارجی به پورت سریال را دارید ، دیگر نمی توانید از آن پورت برای وسیله دیگری استفاده كنید ، زیرا مودم نصب شده آن را تنها برای خود نگه می دارد . در مورد سرعت نیز بسیاری از كاربران گفته اند كه سرعت مودم های USB بالاتر از مودم های وصل شده به روش سریال هستند .
البته این قضیه به تعداد تجهیزات متصل شده به پورتهای USB در كامپیوتر نیز بستگی دارد . هر چه تعداد وسایل وصل شده به پورت های USB بیشتر باشد ، سرعت آن نیز به نسبت كند می شود ، زیرا آنها به طور استاندارد در سرعت USB شریك می شوند . به این نكته توجه داشته باشید كه برای استفاده از پورت USB باید از سیستم عامل ویندوز ۹۸ یا تازه تر استفاده كنید .

سامسونگ چندی است که علاوه بر حوزه‌های مرسوم خود مانند لوازم خانگی و گوشی‌های تلفن همراه در ایران در حوزه ارائه محصولات مرتبط با کامپیوتر نیز بسیار فعال شده است. در دو شماره قبل یکی از پرینترهای این شرکت را که به تازگی به بازار عرضه شده و کیفیت بسیار خوبی نیز داشت را بررسی کردیم. در این شماره قصد داریم یکی از قدرتمندترین درایوهای نوری این شرکت را با SH-S243D بررسی کنیم.


SH-S243D درایو نوری دوستدار طبیعت سامسونگ

سامسونگ چندی است که علاوه بر حوزه‌های مرسوم خود مانند لوازم خانگی و گوشی‌های تلفن همراه در ایران در حوزه ارائه محصولات مرتبط با کامپیوتر نیز بسیار فعال شده است. در دو شماره قبل یکی از پرینترهای این شرکت را که به تازگی به بازار عرضه شده و کیفیت بسیار خوبی نیز داشت را بررسی کردیم. در این شماره قصد داریم یکی از قدرتمندترین درایوهای نوری این شرکت را با SH-S243D بررسی کنیم.

این درایو نوری یک DVD رایتر قدرتمند است که از رابط SATA برای ارتباط با مادربرد بهره می‌برد. رابط‌های SATA نسبت به رابط‌های IDE قدیمی از سرعت قابل توجهی برخوردار هستند به شکلی که قبل از درایوهای نوری در هارددیسک‌ها جایگزین رابط‌های IDE شدند. این رابط هم در عمل Write و هم در عمل Read روی CD و DVDها موجب افزایش کارایی این درایو نوری شده است. این رابط می‌تواند در هر ثانیه 1.5Gb را منتقل نماید که رقم قابل توجهی است.

همواره یکی از مشکلات نصب درایوهای نوری نبود کابل رابط در پکیج آنها بود به شکلی که مثلاً پس از خرید یک درایو نوری و نداشتن پورت خالی روی کابل IDE قبلی سیستم، باید یک کابل جدید هم ابتیاع می‌کردید! سامسونگ در این مدل یک کابل SATA هم به شما عرضه کرده که شما را از این گرفتاری نجات می‌دهد. این درایو نوری به با انواع فرمت‌های CD و DVD چه از نوع Writeable و چه از نوع ReWriteable سازگار است. بافر دو مگابایتی این درایو موجب افزایش کارایی آن به خصوص در هنگام Write اطلاعات روی CD و DVDها شده است.

این درایو می‌توان تا سرعت 24X روی دیسک‌های DVD-R رایت کند که سرعت بسیار بسیار خوبی است. این درایو به گونه‌ای طراحی شده که می‌توانید آن را در هر دو حالت عمودی و افقی روی سیستم نصب کنید. این امر به خصوص برای کاربرانی که کیس آنها کوچک است و درایو نوری به صورت عمودی در آن جای می‌گیرد بسیار مفید خواهد بود. SH-S243D از تکنولوژی‌های مختلفی جهت سازگاری با طبیعت بهره می‌برد که موجب استفاده بهینه از انرژی و حرارت پایین‌تر هنگام کار شده است.

همچنین فناوری Speed Plus در این مدل موجب سرعت بیشتر از انتظار در هنگام رایت اطلاعات و نویز پایین‌تر درایو شده است. در پایان لازم به ذکر است که این مدل با ویندوز 7 کاملاً سازگار می‌باشد.

تكنولوژی Dual Channel كه احتمالا بسیاری از شما این نام رو در مشخصات مادربوردهای یه مقدار مدل بالاتر شنیده یا دیده اید.
افزایش سرعت وبهرهگیری از حداكثر نوان پردازنده ها،یكی از مهمترین اهداف طراحان سیستم های كامپیوتری است و تكنولوژی های DDR و Dual Channel یكی از راه های افزایش سرعت هستن.

اما برسیم به Dual Channel :
برای بهتر فهمیدن این موضوع یك مثال براتون میزنم:
شما یك پردازنده پنتیوم 4 با FSB800 مگاهرتز همراه یك RAM DDR400 رو در نظر بگیرین.

نكته:FSB چیه؟
FSB مخفف Front Side Bus است.منظور از FSB همون گذرگاهی است كه CPU از طریق آن با پل شمالی مادربورد ارتباط برقرار میكنه.و همچنین نمایانگرسرعت انتقالاطلاعات بین پردازنده و چیپ اصلی مادربورد یعنی MCH (Memory Controler Hub ) است. تا پیش از سال 1995 و اومدن پنتیوم پرو ها،Host Bus این وظیفه رو بر عهده داشت و بعد از اون FSB پا به عرصه گذاشت.فركانس FSB از نظر كارایی سیستم بسیار دارای اهمیت است،چون تنها راهیه كه پردازنده از طریق آن داده رو از حافظه و دستگاهای دیگر كسب میكنه و در واقع میشه گفت كه FSB پایه اصلی سرعت مادربورده چون تعیین كننده سرعت ارتباط پردازنده با گذر گاهای PCI و AGP نیز هست.

در حالت FSB800 مگاهرتز سرعت انتقال اطلاعات در حدود 6/4 گیگابایت در ثانیه است و حداكثر سرعت انتقال در رم های DDR400 در حدود 3/2 مگابایت در ثانیه است با یك حساب دودوتا چارتا معلوم میشه كه نیمی از پهنای باند پردازنده و MCH تقریبا بلا استفاده میمونه و این یعنی 50% كارائی سیستم.
با استفاده از این تكنولوژی به جای استفاده از یك مسیر انتقال اطلاعات،بین رم و كنترلر حافظه،از 2 مسیر استفاده میشه.كه با توجه به پهنای باند هر یك از كانال ها(3/2 Gb/s )مجموع نرخ انتقال اطلاعات در هر 2 تا كانال با نرخ انتقال اطلاعات بین CPU و MCH برابر میشه.

چند نكته همه در این باب:

1- رم هایی كه در این تكنولوژی استفاده میشن تفاوتی با رم های معمولیDDR ندارن.

2- تعداد رم های نصب شده بروی مادربورد حتما باید زوج باشن.

3- رم ها حتما میباست با در اسلات های 1 و 3 و یا در اسلات های 2 و 4 به صورت جفت نصب بشن.اصولا برای راحتی كار این بانك های رم بروی مادربورد با 2 رنگ مجزا مشخص میشن.

4- رم هایی كه به صورت جفت نصب میشن هر 2 تا شون باید از نظر فركانس و ظرفیت یكسان باشن،مثلا اگر یكی از رم ها 256 و DDR333 است اون یكی هم باید مشابه همین باشه.

5- نیازی نیست كه رم ها در اسلات های 1و3 با رم های اسلات 2و4 مشابه باشن.