تبیان، دستیار زندگی

به نام الله

به اطلاع کلیه برادران و خواهران اهل سنت عضو سایت تبیان می رساند که وبلاگ اهل سنت ایجاد گردید است که شما می توانید از بخش های مختلف ان دیدن نمایید.

http://ahlesonat.tebyan.net//index.aspx

با تشکر

به نام خدا
سلام


اتحاد مسلمانان‏

اتحاد مسلمانان از بزرگترین آمال و آرزوهای امام (ع) بود. او به خوبی می‏دانست که این اتحاد در زمان پیامبر گرامی (ص) سبب شده بود که رعب عجیبی در دل امپراتوران جهان و قدرت‏های بزرگ رخنه کند و اسلام به سرعت رشد و نمو کرده، گسترش یابد. ولی اگر این وحدت به جهت مسئله‏ی رهبری از بین می‏رفت مسلمانان دچار انواع گرفتاریها و اختلافات می‏شدند و بالاخص گروهی از قریش که به کسوت اسلام در آمده بودند دنبال بهانه بودند تا ضربت اساسی خود را بر پیکر اسلام وارد سازند.
در میان مهاجران، ماجراجویانی به نام سهیل بن عمرو، حارث بن هشام، عکرمة بن ابی جهل و... بودند که مدتها از دشمنان سرسخت مسلمانان و به ویژه انصار به شمار می‏رفتند، ولی سپس، به عللی و در ظاهر، کفر و بت پرستی را ترک کردند و اسلام آوردند. وقتی انصار، پس از شکست در سقیفه، به هواداری امام (ع) برخاستند و مردم را به پیروی از او دعوت کردند، این افراد ماجراجو بی اندازه ناراحت شدند و از دستگاه خلافت خواستند که تیره‏ی خزرج از انصار را باید برای بیعت دعوت کند و اگر از بیعت سرباز زدند با آنها به نبرد برخیزد.
هر یک از سه نفر مذکور در اجتماع بزرگی سخنرانی کرد. ابوسفیان نیز به آنان پیوست! در برابر آنان، خطیب انصار به نام ثابت بن قیس به انتقاد از مهاجران برخاست و به سخنان آنان پاسخ داد.

به نام خدا
سلام


جنگ میان مهاجرین و انصار، به صورت ایراد خطابه و شعر، تا مدتی ادامه داشت. متن سخنان و اشعار طرفین را ابن ابی‏الحدید در شرح خود آورده است.
با در نظر گرفتن این اوضاع روشن می‏شود که چرا امام (ع) سکوت را بر قیام مسلحانه ترجیح داد و چگونه با حزم و تدبیر، کشتی طوفان زده‏ی اسلام را به ساحل نجات رهبری کرد. و اگر علاقه به اتحاد مسلمانان نداشت و عواقب وخیم اختلاف و دو دستگی را پیش‏بینی نمی‏کرد، هرگز اجازه نمی‏داد مقام رهبری از آن دیگران باشد.
در همان روزهای سقیفه، یک نفر از بستگان حضرت علی (ع) اشعاری در مدح او سرود که ترجمه‏ی آنها چنین است:
من هرگز فکر نمی‏کردم که رهبری امت را از خاندان هاشم و از امام ابوالحسن سلب کنند.
آیا حضرت علی نخستین کسی نیست که بر قبله‏ی شما نماز گزارد؟ آیا داناترین شما به قرآن و سنت پیامبر او نیست؟
آیا وی نزدیکترین فرد به پیامبر نبود؟ آیا او کسی نیست که جبرئیل او را تجهیز پیامبر یاری کرد؟

به نام خدا
سلام



هنگامی که امام (ع) از اشعار او آگاه شد قاصدی فرستاد که او را از خواندن اشعار خویش باز دارد و فرمود:
«سلامة الدین احب الینا من غیره».
سلامت اسلام از گزند اختلاف، برای ما از هر چیز خوشتر است.
در جنگ صفین مردی از قبیله‏ی بنی‏اسد از امام (ع) سؤال کرد: چگونه قریش شما را از مقام خلافت کنار زدند؟ حضرت علی (ع) از سؤال بی موقع او


ناراحت شد، زیرا گروهی از سربازان امام به خلفا اعتقاد داشتند و طرح این مسائل در آن هنگام موجب دو دستگی در میان صفوف آنان می‏شد. لذا امام (ع) پس از ابراز ناراحتی چنین فرمود:
به احترام پیوندی که با پیامبر (ص) داری و به سبب اینکه هر مسلمانی حق پرسش دارد، پاسخ تو را به اجمال می‏گویم. رهبری امت از آن ما بود و پیوند ما با پیامبر از دیگران استوارتر بود، اما گروهی بر آن بخل ورزیدند و گروهی از آن چشم پوشیدند. داور میان ما و آنها خداست و بازگشت همه به سوی اوست.
اینها بعضی از علل سکوت امیر مؤمنان حضرت علی (ع) بود که به سبب حفظ اساس اسلام، دست از حق خود کشید و بیست و پنج سال جرعه‏های تلختر از زهر نوشید.
کتاب فروغ ولاین ص 170

به نام خدا
سلام

چگونه می توان اختلاف های شیعه و سنی را از بین برد؟

برای ایجاد وحدت اسلامی راهکارهای متعددی وجود دارد که به بعضی اشاره می شود:
1) گفتگو (دیالوگ)
اولین و مهم ترین راهکار جهت همگرایی مسلمانان، گفتمان علمی است، بدین معنا که نظریه پردازان و عالمان دینی، فرقه های اسلامی در کنار هم قرار گرفته، گفتگوهای علمی انجام دهند. در این گفتگوها بر مسایل مشترک تأکید شده و عالمان اسلامی از مبانی یکدیگر آشنا شوند؛ زیرا خیلی از مسایل اختلافی بین مسلمانان ناشی از آن است که فرقه های اسلامی از بعضی اصول و مبانی یکدیگر آشنایی کامل ندارند . عدم آشنایی کامل آنها از اصول یکدیگر موجب شده که مسلمانان برداشت های نادرستی از هم داشته و نسبت به یکدیگر بدبین گردند، حتی حکم تکفیر یکدیگر را صادر نموده و زمینه های برخوردهای فیزیکی فراهم گردد. بیشتر تعصبات مذهبی و قومی نیز ریشه در عدم آگاهی از مبانی گروه های اسلامی دارد.
عدم آشنایی مذاهب از عقاید یکدیگر موجب می شود، دشمنان اسلام و آنها که از تفرقه میان فرقه های اسلامی سود می برند موارد اختلاف برانگیز را پررنگ تر کرده و مواردی را که موجب اتحاد بین مسلمانان می شود، نادیده گیرند.
علامه شرف الدین یکی از اندیشمندان شیعی است که به گفتمان علمی پرداخته و بین او و شیخ سلیم بشری (از علمای اهل سنت) سؤال و جواب هایی مطرح شده است که نتیجه آن کتاب "المراجعات" است که نقش بنیادی در زمینه و فرهنگ سازی برای وحدت اسلامی دارد.
2 - توجه به نقاط مشترک و دشمن مشترک:
یکی از عوامل مهمی که در جهان معاصر می تواند موجب وحدت بین دو گروه بزرگ اسلام شود، توجه به نقاط مشترک بین این دو مذهب است. مطمئناً مسائل مورد اتفاق میان این دو مذهب بسیار فراتر از موارد اختلاف می باشداما غالباً مسائل مورد اختلاف مورد توجه قرار گرفته و مسائل و اعتقادات مشترک نادیده نگاشته می شود، که یکی از عوامل ایجاد اختلاف و دوری هر چه بیشتر مسلمانان از نقاط مشترک مسلمانان است.
هم چنین توجه به دشمن مشترکی که اصل اسلام و کشورهای اسلامی و مردم جهان اسلام را نشانه رفته اند، یکی از عوامل مهم اتفاق نظر و وحدت میان کشورهای اسلامی می تواند می باشد. اگر به صدر اسلام نیز نگاه کنیم، علت اساسی سکوت امیرمؤمنان و ائمه معصومین (ع) و همراهی با مخالفان فکری و عقیدتی ، توجه به دشمن مشترک و مورد تهدید قرار گرفتن مرزهای اسلامی به وسیله دشمنان اسلام بوده است.
3 - تدوین آثار وبرگذاری همایش های علمی
یکی از شیوه های کاربردی در ایجاد وحدت اسلامی، تدوین اثار علمی در قالب کتاب ، مجله و روزنامه ، نیز برگزاری نشست های علمی و تبادل افکار و نظریات است . در آثار علمی باید به عوامل وحدت و عوامل اختلاف پرداخته شده و مشکلات جهان اسلام بررسی گردد. تدوین فقه مقارن و عقاید تطبیقی و مقایسه ای نیز باید از محورهای مهم آثار علمی باشند . کتاب هایی مانند "الفصول المهمه" تألیف علامه شرف الدین و انتشار مجله ای مانند "رسالةالتقریب" نقش بنیادی در زمینه سازی وحدت اسلامی داشتند. از سوی دیگر با تدوین سریال ها و نمایش نامه ها نیز می توان جهت ایجاد وحدت اسلامی زمینه سازی نمود. بهتر است این دست از آثار به زبان های مختلف ترجمه شوند و در اختیار مسلمانان قرار گیرند.
4 - صدور فتواهای همگرایی
بی تردید صدور فتوای مجتهدان فرقه های اسلامی نقش بنیادی در وحدت اسلامی دارد، همان گونه که نقش اساسی در اختلافات مسلمانان دارد. اگر مجتهدان فتاوایی مانند جواز شرکت نمودن مسلمانان در مراسم عبادی همدیگر را صادر نمایند، زمینه های همسویی مسلمانان را فراهم می کند. بعضی از مجتهدان و عالمان اهل سنت و تشیع در این خصوص پیشگام بوده اند.
شیخ محمود شلتوت ، رئیس دانشگاه الازهر مصر در زمان جمال عبدالناصر یکی از کسانی است که در فتوای معروف خود، مذهب جعفری و فقه شیعه را به عنوان یک مذهب رسمی و فقهی تأیید کرد.(1) فتوای معروف او در زمان خود در نزدیکی اهل سنت به شیعه تأثیر به سزایی داشت.
5 - آشنایی با معارف اسلامی
یکی از راهکارهای وحدت اسلامی، آشنایی مسلمانان با آموزه های دینی است. در آیات متعدد مسلمانان به همگرایی دعوت شده اند.(2) در برخی از آیات همه مسلمانان برادران دینی خوانده شده و مرزهای جغرافیایی و ملی نادیده گرفته شده است :"انما المؤمنون اخوة..."(3)
"واعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرّقوا...".(4) در روایات اسلامی نیز همه مسلمانان به همبستگی و اتحاد اسلامی سفارش شده است. (5)
یکی از عوامل مهم اختلاف فاصله گیری از معارف و آموزه های دینی است. شخصیت هایی مانند امام راحل و علامه شرف الدین بر این باور بودند که جهت" ایجاد وحدت اسلامی" آشنایی کامل مسلمانان با معارف اسلامی لازم است. نکتة قابل دقت آن است که یکی از موارد قانون اساسی "جماعة التقریب بین المذاهب الاسلامیة" که در قاهره تشکیل شده ، آن بود که مسلمانان با معارف اسلامی آشنایی پیدا کنند.
6 - شناسایی عوامل اختلاف
برای ایجاد وحدت اسلامی، همان گونه که شناخت عوامل و زمینه های همگرایی ضرورت دارد، شناخت عوامل و زمینه های اختلاف نیز بایسته است. بر این اساس برای ایجاد وحدت اسلامی، باید عوامل اختلاف همانند تعصبات قومی، قدرت گرایی و پیروی از هواهای نفسانی، شناسایی و با آنها مبارزه گردد. دشمنان خارجی نیز نقش بنیادی در ایجاد اختلاف داشته و دارند.
استعمارگران با شعار "اختلاف بینداز و حکومت کن" بین مسلمانان اختلاف ایجاد کرده اند. داده های تاریخی نشان از آن دارد که استعمارگران در حوادث ناگواری که در جهان اسلام به وجود آمدند، نقش اساسی داشتند. آنان با ایجاد اختلاف جنگ های داخلی را به وجود آوردند. حتی می توان عامل اساسی و ریشه ای ایجاد و پیدایش بعضی از فرقه ها میان اهل سنت و شیعه را استعمارگران دانست و دست های مرموز آنها را پیدا کرد.
بر این اساس برای ایجاد وحدت اسلامی ، شناخت عوامل داخلی و خارجی اختلاف ضرورت دارد.
مرحوم آیت الله بروجردی در آخرین لحظات عمر خویش یکی از راه های ایجاد وحدت اسلامی را شناسایی عوامل اختلاف دانست: "من برای ایجاد حسن تفاهم میان مسلمانان آرزوهای بسیار داشتم و درصدد بودم در نامه ای به شیخ محمود شلتوت بنویسم و به ایشان یادآور شوم که موجبات رفع اختلاف را فراهم سازند".(6)
7 - اتخاذ سیاست های مشترک
یکی از شیوه های ایجاد وحدت اسلامی ، اتخاذ سیاست مشترک توسط کشورهای اسلامی است. این سیاست ها می توانند در روابط بین المللی و سیاست های اقتصادی و تشکیل بازارهای مشترک اقتصادی شکل گیرد هم چنین می توان در صحنه های سیاسی در برابر دشمنان مسلمانان سیاست های راهبردی اتخاذ نموده و به حمایت از مظلومان و آسیب دیدگان جهان اسلام پرداخت.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
پی نوشت ها :
1 - عبدالکریم بی آزار شیرازی، همبستگی مذاهب اسلامی . ص 310 - 311.
2 - آل عمران، آیه 103؛ تفسیر نمونه، ج3، ص 43.
3 - حجرات، (49) آیه 10.
4 - آل عمران، آیه 13.
5 - تفسیر نمونه، ج3، ص 46.
6 - عبدالکریم شیرازی، پیشین، 115.

بسم رب المهدی


سلام علیکم .

از محبت دوستان به بنده ممنونم .

خدمت خانوم گلهای محترم یه نکته ای رو عرض کنم !!!

ما اینجا دعوایی نداریم که بخواهیم اتحادی شکل بدیم هر چند خود این اتحاد باید حول محور "امیرالمومنین علی ع " شکل بگیره که جای بحث زیاد داره واردش نمیشم .

حرفم اینه که تبیان نباید محلی رو برای وبلاگ اهل سنت درخودش جای بده چون عقلی و منطقی نخواهد بود .

طبعا مطالبی که در اون ثبت میشه یک جور تبلیغ اهل سنت به حساب میاد که من شدیدا با این موضوع مخالفم و به هیچ عنوان چنین موردی رو صلاح نمی بینم!

اگر دوستان مایل و مشتاق مباحثه و گفتگویی علمی هستند چه لزومی داره که در تبیان وبلاگ داشته باشند ؟

ضمن اینکه میتونند در سایتهای مختلف سرویس دهی برای خود وب داشته باشند امثال ما نیز با کمال رغبت مشتاقیم تا در انجمن معارف به بحث و گفتگو بپردازیم .

هر چند مدتهاست که به انجمنهای تبیان فکر نمیکنم اما در صورت لزوم انشاالله به یاری حضرت مهدی ارواحنا فداه در خدمت مباحثه های اینشکلی خواهیم بود .


یا ع ل ی مدد

سلام/بعضی ها وقتی کلمه اتحادرو میخونن تعجب میکنن واقعا جالبه!!....دشمن اسلام با استفاده از یه عده سنی نما و شیعه نمای متعصب مسلمونا رو به جون هم انداخته و اتحاد لازمه دنیای امروز مسلمونهاست...واعتصموا بحبل الله جمیعا ولا تفرقوا....من بهتون تبریک میگم ایشالله موفق باشید به نظر من کار پسندیده و ارزشمندی هست من به وبلاگ سر زدم و دیدم که دارین مشترکاتمون که همون قران و رسول خدا (ص) باشه رو معرفی میکنین....ضمنا برادر تو آدرس وبلاگwww رو بردار !

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیكم

vahidmiladiگرامی،به نكته ی خوبی اشاره كردن .

مسلمان های جهان(چه شیعه و چه سنی)باید مشتركات زیادشون را روز به روز تقویت كنند ولی متاسفانه روز به روز دارن با هم مقابله میكنند و این وسط هم كشورهایی مانند آمریكا و اسرائیل به منافع خودشون می رسند.

در ضمن همه ما باید به نظر مراجع تقلید احترام بگذاریم و بكوشیم تا بین شیعه ها و سنی ها وحدت ایجاد شود.

یا حق

یا حق

از دید مثبتتون نسبت به این موضوع تشکر می کنم

دعاگر دعاهایتان هستیم

هدف فقط اتحاد بین شیعه و سنی می باشد که با یاری شما میسر می گردد ممنون

بله برادران اهل سنت به بهونه آزادی بیان همین یک سایتی را که اختصاص به شیعیان داشت را تحت الشعاع خود قرار داده اند

یکی از مسائل قطعی میان مسلمین که دارای مدارک و اسناد بیشماری در قرآن و سنت می باشد ، مساله ی وجود نفاق و منافقین در میان صحابه است . در این مقاله نفاق یکی از صحابه ی معروف رسول اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) بر اساس رفتار خود صحابه ، اثبات می شود !



حذیفه بن یمان ، صاحب سرّ پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) بود و نام منافقین را می دانست .امیرالمومنین علی ( علیه السلام ) در مورد وی می فرماید :

"علم المنافقین ، و سال عن المعضلات ، فان تسالوه تجدوه بها عالما "

" او منافقان را می شناسد . در مورد مشکلات از وی سوال نمایید زیرا اگر از وی بپرسید ، وی را عالم بر آنها خواهید یافت" (  سیر اعلام النبلاء ج 2 ص 363 )

حاکم نیشابوری در " المستدرک " ج 3 ص 381 نیز از قول امیرالمومنین ( علیه السلام ) در مورد حذیفه نقل می کند:"کان اعلم الناس بالمنافقین "" وی داناترین مردم به ( نامهای ) منافقین بود"



سیره ی حذیفه چنین بود که بر جنازه های منافقین نماز نمی خواند . لذا نماز نخواندن وی بر جنازه کسی ، به معنی این بود که آن شخص از منافقان بوده است.

عمر بن خطاب نیز در این مساله به حذیفه اقتدا می کرد ؛ یعنی بر جنازه ای که حذیفه بر آن نماز نمی خواند ، نماز نمی گزاردو آن میّت را منافق می دانست !

ابن اثیر در " اسد الغابه " ج 1 ص 391 چنین می گوید :

" وكان عمر إذا مات میت یسأل عن حذیفة، فإن حضر الصلاة علیه صلى علیه عمر، وإن لم یحضر حذیفة الصلاة علیه لم یحضر عمر"

" هر وقت کسی فوت می کرد ، عمر بن خطاب از حذیفه درخواست می کرد . پس اگر حذیفه بر آن میّت نماز می خواند ، عمر بن خطاب هم بر وی نماز می خواند . و اگر حذیفه بر سر جنازه آن شخص حاضر نمی شد ؛ عمر بن خطاب نیز بر وی نماز نمی خواند و بر سر جنازه اش حاضر نمی شد"

مشابه این مطالب را عینی در " عمده القاری " ج 2 ص 12 و ابن عبدالبر در " الاستیعاب " ج 1 ص 335 نیز بیان کرده اند .



اکنون ببینیم آیا این دو تن ، یعنی جناب حذیفه و عمر بن خطاب بر جنازه ابوبکر نماز خواندند یا نه !

بنابر وصیت ابو بکر ( و شاید هم عثمان ! ) عمر بن خطاب به عنوان جانشین وی انتخاب شد .بعد از مرگ ابوبکر ، عاقلانه به نظر می رسید که عمر بن خطاب که جانشین وی بود ، بر جنازه اش نماز بگزارد و مراسم تشییع را انجام دهد .ولی نکته جالب در این است که عمر بن خطاب بر جنازه ی ابوبکر نماز نخواند !!!

ابن سعد در " الطبقات الکبری " ج 3 ص 206 ( ذکر وصیه ابی بکر - روایه شبابه بن سوار ) چنین می گوید :

" صلى عمرو على أبی بكر فكبر علیه أربعا "

" عمرو بن عاص بر ابی بکر نماز خواند و 4 تکبیر بر وی گفت"

عدم حضور عمر بن خطاب در نماز ابی بکر ، نشان دهنده ی آن است که وی در این مورد از حذیفه تبعیت کرده است . در این باره روایتی نیز موجود است :

ابن عساکر در " تاریخ دمشق " ج 12 ص 276 و ابن منظور در " مختصر تاریخ دمشق " ج 6 ص 253چنین می نویسند :

" عن حذیفة قال: مر بی عمر بن الخطاب وأنا جالس فی المسجد فقال لی: یا حذیفة، إن فلاناً قد مات فاشهده. قال: ثم مضى حتى إذا كاد أن یخرج من المسجد التفت إلی فرآنی وأنا جالس فعرف، فرجع إلیّ فقال: یا حذیفة، أنشدك الله أمن القوم أنا؟ قال: قلت: اللهم لا، ولن أبرئ أحداً بعدك. قال: فرأیت عینی عمر جاءتا. "

حذیفه می گوید : عمر به نزد من آمد ، در حالی که من در مسجد بود .پس به من گفت : فلانی (!) مرده است . بر جنازه وی حاضر شو  !حذیفه می گوید : مدتی گذشت تا اینکه عمر خواست از مسجد خارج شود که مرا دید در حالیکه هنوز نشسته بودم . پس فهمید ( که برای نماز خواندن بر میت نرفته ام ) .به سوی من آمد و گفت : ای حذیفه ! تو را به خدا قسم می دهم که آیا من از آن قوم ( منافقین ) هستم ؟ حذیفه می گوید : گفتم : به خدا نه ! و بعد از تو نیز هرگز کسی را مطلع نخواهم کرد  .

چنان که ملاحظه می شود جهت حفظ آبروی ابی بکر ، نام وی حذف شده و با عنوان " فلانی " از وی یاد شده است !!!

حال خواننده ی محترم ، این نماز نخواندن جناب حذیفه بن یمان ( منافق شناس عصر نبوی )بر جنازه ابی بکر را خود تحلیل کند !

البته چنان که از انتهای روایت بالا معلوم است ، عمر بن خطاب نیز از ایمان خویش چندان مطمئن نبوده است ! چنان که در جریان مشابه دیگری ، برائت از نفاق را از قول ام المومنین ام سلمه ( علیها السلام ) ، طلب می کند !

( تاریخ ابن عساکر ج 44 ص 307)به راستی این همه نگرانی عمر بن خطاب برای چه بوده است ؟؟؟؟ آیا وی از خود مطمئن نبوده که مومن است یا منافق ؟؟!!!!!