تبیان، دستیار زندگی

نتیجه مسخره و استهزا
روزی در مجلس امام سجاد(ع)جمعی بودند گفتند ما آمده ایم شما حدیثی بفرمایید.
حضرت می دانست در مجلس از منافقین هستند از آن جمله ضمره بن ضرار ،که ایمان و خشوع قلب نداشت.حضرت گفت چه کنیم اگر ساکت شویم نگوییم میگویند بخل کرده و علمش را آشکار نکرد و اگر بگوییم استهزا می کنند... ولی می گوییم.
آنگاه فرمود:جدم خاتم انبیاء محمد(ص) فرموده است:هرکس می میرد روحش بالای نعش اوست(در غسالخانه بالای بدن است و در تابوت بالای تابوت است) رو به اهلش می کند و می گوید: ای اهل من گول دنیا را نخورید، دیدید من این همه جان کندم حالا می خواهم به سوراخ گور بروم...این هوس ها فایده ندارد از حلال و حرام جمع کردم ،آنجا باید حساب پس دهم.شما حرص نزنید و از حرام فرار کنید.
این را فرمود.ضمره جاهل استهزا کرد و از روی مسخره گفت: اگر حرف می زند خوب است از دوش آنهایی که او را می برند فرار کند.
حضرت ساکت شد.ضمره بلند شد و رفت.
چند روز گذشت.روزی ابوحمزه ثمالی از خانه در آمد که نزد امام سجاد (ع)بیاید.در اثنای راه یکی از دوستانش به او خبر داد که ضمره مرد.
خودش نقل می کند که :برم ببینم چه می شود .وقتی رسیدم جنازه اش را می خواستند به خاک بسپارند.گفتم بروم جلو ببینم چه می بینم. به بهانه اینکه می خواهم من صورتش را به خاک بگذارم داخل گورش شدم.به خدای واحد قسم ،دیدم لبهایش می جنبد و می گوید:" ویل لک ویل لک" : وای بر تو ضمره دیدی به آنچه امام می گفت رسیدی.!
لرزیدم.نتوانستم قرار بگیرم زود از گورش بیرون آمدم.خدمت امام سجاد (ع) رسیدم و گفتم:آقا آن کسی که آن روز مسخره میکرد مرد و خودم شنیدم : که می گفت: ای بدبخت!وای بر تو! دیدی آنچه امام می گفت حق و صدق بود و به آن رسیدی ؟

(داستانهای پراکنده ،ص 61)

درود
از شما هم ممنونم كه ادامه میدید مطالب رو
خواندنی بود مثه همیشه
موفق باشید.

عذاب عاق والدین

در روایت آمده:روزی پیامبر(ص)در مسجد نشسته بود ناگاه جبرئیل نازل شد و گفت:"السلام علیک یا رسول الله"به بقیع قدم گذار تا قدمت به آن غریبان و محبوسان زندان تنگ و تاریک رسد و نسیم رحمت تو بر ایشان وزد.
حضرت چون به قبرستان رسیدند آواز شخصی به گوش آن حضرت رسید که می گفت:"الامان یا رسول الله"
حضرت گوش به آن قبر نهادند و فرمودند:مرا از کیفر خود خبر ده و علت آن را بگو؟
صدا آمد:ای شفیع عاصیان و ای پیشوای اهل ایمان!نفرین مادر،مرا به این کیفر مبتلا کرده که او را آزردم"الامان یا رسول الله"
آن حضرت فرمود:بلال در مدینه ندا کند.بلال به آواز جلی ندا کرد:"یا ایها الناس اجتمعو علی القبور الاباء و الامهات و الاقربا بامر رسول الله(ص)"
صدای بلند بلال به گوش اهل مدینه رسید شهر به جوش آمد و در قبرستان بقیع جمع شدند و پیر زنی که به عصا تکیه نموده بود برابر آن قبر ایستاد و بر آن حضرت سلام نموده و خاک پای حضرت را بوسید و عرض کرد:یا رسول الله(ص)!فرمان چیست؟
گفت:ای پیرزن این فرزند تو است؟
گفت:بلی یا رسول الله.
حضرت فرمود:فرزند تو در میان بلا گرفتار است او را حلال کن.
گفت:یا رسول الله حلال نمیکنم.
فرمود:چرا؟
عرض کرد:او را با شیره ی جان پروردم و خون جگر خوردم تا روزی پشت و پناه من باشد و بر من احسان کند ولی چون بزرگ شد به آزارم پرداخت.
حضرت دست به دعا برداشت گفت:الهی به حرمت پنج تن ال عبا صدای این فرزند را به گوش مادرش برسان تا شاید دلش بسوزد و بر فرزندش رحم کند.
سپس به پیرزن فرمود:گوش بر قبر نه تا ناله فرزندت را بشنوی.
پیرزن چون گوش بر قبر نهاد ناله جانسوزی شنید،بی اختیار گریست و شنید که می گوید:
ای مادر.از من درگذر وگرنه تا قیامت همچنین در بلا خواهم ماند و بی شک در دوزخ مخلد خواهم بود.
پیرزن به حال پسر رقت کرد و گفت:خداوندا!از تقصیر فرزندم گذشتم.
در همان حال خداوند لباس رحمت بر وی پوشاند و او را بخشید و فرزند ندا داد ای مادر!خدای تعالی از تو راضی باشد که از من راضی شدی و بخشیدی.

(حقوق والدین/ص315)

به نام خدا

سلام

زنان دوزخی

عَنْ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ (علیها السلام) قالَتْ: قالَ رَسُولُ اللّه (صلی الله علیه وآله وسلم)... یا بِنْتی أَمَّا الْمُعَلَّقَةُ بِشَعْرِها فَإِنَّها کانَتْ لا تُغَطّی شَعْرَها مِنَ الرِّجالِ، وَ أَمـَّا الْمُعَلَّقَةُ بِلِسانِها فَإِنَّها کانَتْ تُؤْذی زَوْجَها،... وَ أَمَّا الَّتی کانَ رَأْسُها رَأْسَ خِنْزیر، وَ بَدَنُها بَدَنَ الْحِمارِ فَإِنَّها کانَتْ نَمّامَةً کَذّابَةً.

وَ أَمَّا الَّتی کانَتْ عَلی صُورَةِ الکَلْبِ فَإِنَّها کانَتْ قینَةً نَوّاحَةً حاسِدَةً.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) (درباره مشاهدات خود از عذاب دوزخیان در شب معراج) فرمود: دخترم! امّا زنی که به مویش آویخته شده بود، کسی بود که مویش را از مردان نمی پوشانید، و آن که به زبانش آویزان بود، زنی بود که شوهرش را آزار می داد... و آن که سرش سرِ خوک و بدنش بدنِ الاغ بود، زنی بود که سخنچین و دروغگو بود، و آن که صورتش به شکل سگ بود، زنی بود که آواز می خواند و نوحه سرایی می کرد و حسد می ورزید.

با سلام
بسیار زیبا بود دو داستانی كه گذاشته بودند دوستان
اولی واقعا تحسین برانگیز و تامل برانگیز بود
ممنون
بازم بذاریدد استفاده میكنیم
موفق باشید.