به نام خدا
سلام
دوست من، به این سخن خداوند توجه کن که میفرماید:
«بلکه به مردم برای آنچه خدا به آنان از فزونی و دهش خویش ارزانی داشته رشک میبرند. همانا ما به خاندان ابراهیم کتاب و حکمت دادیم و ایشان را فرمانروایی بزرگ بخشیدیم. [26] .
و درباره حضرت خضر نبی میفرماید: «ما او را از نزد خویش بخشایشی داده بودیم و او را از نزد خویش دانشی آموخته بودیم.» [27] .
ولی آیا به نظر تو آنچه خداوند تعالی به خضر و آل ابراهیم بخشیده استبیش از آن چیزی بوده است که به محمد و آل محمد بخشیده است؟ قطعا اینطور نیست. اما خداوند تعالی در قرآن به این موضوع تصریح نکرده است. زیرا برای امت پیامبر و سایر امتها این موضوع که محمد و خاندان او تا روز قیامت تا به این حد از برتری برخوردارند قابل پذیرش نبود.
و ما ملاحظه میکنیم که گروهی حتی نتوانستند چیزی بسیار کمتر از این حد از برتری را تحمل کنند و رفتار آنها با اهل بیت پیامبر بسیار بالاتر از رفتار یک حکومتبا گروههای مخالف و رقبای خود بود.
دوست من! خضر به آنچه از علم باطنی به او امر میشد مکلف بود و موسی به آنچه از علم ظاهری به او امر میشد اما پیامبر و پیشوایان ما به آنچه از علم باطنی و ظاهری بدانها امر میشد مکلف بودند.
- آیا قابل تصور است که انسانی در یک زمان هم مکلف به علم باطنی و هم مکلف به علم ظاهری باشد؟ با اینکه در قصه موسی و خضر ملاحظه میکنیم که علم ظاهری و باطنی نتوانستند در مدت کوتاهی با هم همراه باشند، تا آنجا که خضر به موسی گفت: «اینک جدایی میان من و توست.» [28] .
