تبیان، دستیار زندگی

مردم، تصویری که از جای ناودان بر روی دیوار افتاده بود را به شمایل حضرت عباس تشبیه کرده وبرای زیارت آن سر ودست میشکنند: 

 تاسف بر انگیزه واسه ما ایرانیا!! اسممون ایرانیه فقط

سلام جناب نظری...دقیقا منظور بنده هم همینه که "به خاطر توجه به بخشی از دین از بقیه آن غافل شویم"....اشک و آه تنها هم کارساز مشکلات مروز ما نیست البته باز هم تاکید می کنم اشک و آه و ناله تنها بدون پایه اعتقادی مستحکم و درست.........به کلمه اصول دین هم که توجه کنیم همینه اصول مهمترند و تا اونا نباشند بقیه دین ول معطله ...درسته؟

امامزاده دیجیتال هم به بازار آمد

تا وقتی احکام دین تعبدیه و اجازه دلیل و پرسش ندارین . خرافه هم همراهتونه !

به نام خدا

پاسخ اجمالی: احکام دین خدا تعبدی صرف نیست بلکه تقسیم بندیهایی هست که در پاسخ مفصل می گذرد

و اینکه اجازه پرسش و دلیل ندارید با واقع دو تا هست

چون در واقع عملا مکلفین می پرسند

واینکه از این موارد خرافه را نتیجه گیری کردید

وقتی صغری و کبری بحث رو خلط کردید قاعدتا نتیجه گیری هم غلط می شود

اما پاسخ مفصل در پست بعدی 

پاسخ مفصل : در مورد احکام دین مبین
- در یک تقسیم کلی، احکام دینی را به دودسته تقسیم کرده اند :
الف- احکام تکلیفی
ب- احکام وضعی
الف- احکام تکلیفی: احکامی است که وظیفه ی انسان را نسبت به اعمال و رفتار وی مشخص می کند، مانند واجب بودن نماز و حرام بودن دروغ.
اقسام احکام تکلیفی عبارتند از:
1- واجب: عملی است که انجامش لازم است و ترک آن عذاب دارد، مانند نماز.
2- حرام: عملی است که ترک آن لازم و انجامش عذاب دارد مانند: دروغ.
3- مستحب: عملی است که انجامش مطلوب است و ثواب دارد ولی ترک آن عذاب ندارد، مانند: نماز شب.
4- مکروه: عملی است که ترک آن مطلوب است و ثواب دارد و انجامش عذاب ندارد، مانند پوشیدن لباس سیاه در نماز.
5- مباح: عملی است که انجام و ترک آن مساوی است، نه عذابی دارد و نه ثوابی، مانند: بسیاری از اعمال.
ب- احکام وضعی: احکامی است که وضعیت اشیاء را در ارتباط با اعمال انسان مشخص می کند، مانند: حلال بودن گوشت کبوتر، حرام بودن مال غصبی، طهارت برخی از اشیاء و نجاست برخی دیگر.
2- تقسیم دیگر برای احکام :
الف- (حکم واقعی) و آن حکمی است که بر اساس مصالح و مفاسد واقعی بر موضوع خاصی وارد شده است، که بسیاری از احکام شرعی از این دسته اند.
ب- (حکم ظاهری) و آن حکمی است که بر موضوع خاصی به جهت جهل به حکم واقعی وارد شده است، مانند: آبی که قبلا کر بوده و الان معلوم نیست کر است یا قلیل، که حکم آب کر را دارد.
3- تقسیم سوم برای احکام :
الف- (حکم اولی) حکمی که بر چیزی بنا به مصلحت ذاتی آن وضع شده بدون در نظر گرفتن حالتهای اضطراری و استثنایی مکلفین، مانند: وجوب نماز و روزه و حرمت دروغ.
ب- (حکم ثانوی) حکمی است که بنا به ضرورت، با توجه به شرایط خاصی که مکلف گرفتار آن است وضع شده، مانند: خوف و اکراه، حرج و مشقت و تقیه، مثلا ترک روزه در صورتی که برای بدن ضرر داشته باشد.

منبع: آموزش فقه، حسین فلاح زاده

حال سوالی در اینجا:
در مبسوط بحث احکام وتقسیم بندی این چنینی آیا حکم به تعبدی صرف کل احکام
غلط نیست؟؟؟
اینکه نسبت به احکام تعبدی اعتراضی در کار نیست چون تلقی همگان از آن، صرفاً عبادی است.

در ضمن در احكام، ملاكِ به هدف رسیدن، عمل است و این امر، ما را ملزم می‌كند كه سخن خداوند را اطاعت كنیم، زیرا پیش‌تر پذیرفته‌ایم كه خداوند، دانا به اسرار وجود انسان و مصالح و مفاسد واقعی است و این تعبد و پذیرش از روی اعتماد است.

با این حال دانستن برخی از فلسفه‌های احكام، نه تنها ممنوع نیست، بلكه مفید و كارگشا بوده و موجب قدرتمندی ایمان است. اما باید دانست كه ورود در پرده اسرار الهی، برای ما ممكن نیست، زیرا ما در حجاب زمان و مكان و محدودیت‌هایی از جمله در ذهن و عقل هستیم و اگر توان فهم همه را داشتیم، نیازی به نبوت و بیان احكام وجود نداشت.

وچون راه تكامل باز و اسرار الهی بی‌انتها است؛ با گذشت زمان و تكمیل عقل و اندیشه، بیش‌تر به آن پی خواهیم برد.

در ضمن خود عقل از منابع احكام است و با آن مخالف نیست؛ اگر چه نمی‌تواند همه احكام را كشف و فهم كند، به بیان دیگر، احكام، خلاف عقل نیست. 

به هر صورت علمِ بخشی از این اسرار به ما داده نشده‌است و چه بسا امتحان الهی در باب بندگی و قبول و اطاعت و محدودیت عقل بشر و دلایلی دیگر، فلسفه این پرده‌پوشی‌ها باشد. اما به هر حال، دریای مجهولات بشر در زمینه‌های دیگر نیز كم عمق نیست.

در باب فلسفه احكام در روایات و آیات، موارد متعددی وجود دارد كه به بیان برخی از دلایل تشریع احكام، اشاره شد‌ه‌است،

در این منابع بیش‌تر اشاره به برخی از این اسرار است تا تمام آن؛ مثل این كه روزه موجب به وجود آمدن تقوا است (183/ بقره) و نیز در روایت است كه موجب صحت مزاج و تندرستی است (بحار ج 96)، یا حرمت شراب و قمار به نوعی با ایجاد اختلاف و دعوا و دوری از نماز، مرتبط است (91 / مائده) و نماز تكبر را از بین می‌برد. (خطبه حضرت زهرا (س)) و نیز بازدارندگی نماز از فحشا و منكر (45 / عنكبوت) و مثال‌هایی از این دست. 

حتی در باب فلسفه احكام در روایات، شیخ صدوق(ره) كتابی به نام «علل الشرایع» تألیف كرده كه به بخش‌هایی از فلسفه احكام پرداخته است.
برخی از اسرار احكام با علم روز، قابل كشف و دست‌یابی است و البته بیش‌تر به‌صورت احتمالاتی كه خاصیت علم تجربی است و به‌عنوان جزئی از فلسفه احكام نه همه آن؛ مانند حرمت طلا برای مردان یا حرمت گوشت خوك و اثرات وضو و تأثیر ذكر در حال ركوع، حرمت شراب. از سویی برخی از این آثار نیز ممكن است به تجربه شخصی خود ما كشف و روشن شود. بخشی نیز در سخنان بزرگان و اولیای الهی بیان شده كه كشف شخصی یا استفاده از كتاب خدا و كلمات و سیره معصومین(ع) است.
البته این مطلب فراموش نشود که منكر وجود فلسفه‌های بهداشتی و پزشكی نیستیم، اما محدود كردن تمام فلسفه احكام در این موارد خاص و محدود، موجب خروج از عالم پر رمز و راز اسرار احكام و فلسفه خلقت و كمال نهایی انسان و پرورش روح او كه فراتر از مسائل بهداشتی و مانند آن است؛ خواهد بود.
در هر حال، ندانستن فلسفه یك حكم، دلیلی برای ترك عمل به آن نیست و اصولاً پس از قبول دین با منطق و عقل، تعبد به دستورات الهی در تربیت انسان، كاری عقلانی و بسیار مؤثر و كارساز خواهد بود. در عین حال، جست‌وجو و كنجكاوی در فلسفه احكام نیز ممنوع نبوده و امری فطری است.