تبیان، دستیار زندگی

خدمتتان عرض کنم وقتی که شناخت و محبت پروردگار یا اولیاء، علیهمالسلام، در دل انسان آمد، دید انسان این شد که با خدا و ولی زندگی کند، دریادل میشود. دیدش باز میشود. نعمتهای سراسر عالم را از خدا میبیند. از حجت خدا میبیند. هر علمی که در عالم میبیند، از خدا میبیند. ادیسون که یک علم فهمیده است شما همه را از او میبینید. خدای علیم است که فهمی را برای او آوردهاند. ثانیا زندگی زیبا میشود. هر جایی که یک عنایتی است یک دلربایی است واقعاً از ناحیه احدیّت، جلجلاله، است. زندگی صفا میگیرد یک چیزی که حضرتشان خیلی دنبال آنند اعتدال نفس است که انسان نه افراط بکند نه تفریط، منصف بشود. همان که همیشه میگوئیم «یملاء اللّه الأرض قسطاً و عدلاً.» خوب حالا این عدل و انصاف چیست؟ آنچه برای خودت میپسندی برای دیگران هم بپسند که مولا، صلواتاللّه و سلامهعلیه، میفرمود. خوب حالا اگر واقعاً انسان اینگونه بشود دیگر دعوا میتواند در زندگی داشته باشد؟ میتواند خیرخواه دیگران نباشد!؟ شما نگاه بکنید یکی از مشکلات بزرگی که مبلغین ما دارند این است که مبلغ باید طبق اسوهاش آقا رسولاللّه، صلّیاللّهعلیهوآله، دوست دارد که طرف هدایت بشود من که نمیتوانم با یکی دشمنی بکنم بعد هم بگویم باید حرف حق را بپذیری! نمیشود به این صورت ولیکن حجتاللّه چون یک دلی دارند که محو و فنای محبت خداست دوست دارد یک انسان هر که است، حتی اگر لامذهب است یا گنهکار است، حق را پیدا کند و اصلاح بشود. خیلی فرق میکند. شما الان نگاه بکنید در جامعه که ما چقدر در جامعه نیاز داریم که ما جامعه مذهبی خیرخواه هم بشویم حالا ما بیشتر مشکلاتی که در جامعه داریم این است که خیرخواه هم نیستیم. چقدر ما نیاز داریم که دید اصلاحگری داشته باشیم. شما اگر عیبی در من دیدید درصدد اصلاح باشید نه درصدد عیبگیری و غیبت و اینها چقدر فرق است؟ اگر ما در جامعهمان بحث انصاف پیش بیاید و واقعاً دوست بداریم آنچه را که برای خودمان دوست میداریم آن وقت آیا من میآیم چراغ خطر را رد بکنم!؟ میآیم حریم دیگران را به هم بزنم!؟ حق انسانها را پایمال کنم!؟ لذا بیخدا نمیشود زندگی کرد. بینور حجت خدا نمیشود زندگی کرد. آنجا که همهاش حسادت و همهاش چشم تنگی و همهاش دشمنی و همهاش دعوا و ناراحتی است آنجا جهنم است. فراق است. «وهبنی صبرت علی عذابک فکیف اصبر علی فراقک» جهنم یکی از مکانهای خداست. دلی که در آن نور خدا نباشد «وقودها الناس» خودم میشوم آتش خودم وقتی که نور خدا، نور پاکیها نباشد آن چیست دیگر؟ آشوب درونی، جهنم درونی.

به کار انداختن و وسعت دادن آن نعمتهای فکری است. من وقتی فکر کردم یک نعمتی را فهمیدم، یک خوبی را فهمیدم باید با عمل صالح وسعتش بدهم و به اجرا دربیاورم. به عمل کار برآید به سخندانی نیست. باید به اجرا بیائیم یعنی من و شما با هم حرف رفاقت را بزنیم، خیلی رفاقت خوب است، بیائید با هم رفیق باشیم، خالص باشیم حالا در اجرا چطور؟ یعنی حالا وقتی میآئیم با هم یک کار بکنیم، یک خانه بسازیم با هم آیا در اجرا هم واقعاً رفیقوار میرویم جلو یا نه؟ بحث اجراست. اجرائیات خیلی دقیق است. خدا کند که انسان واقعاً در مقام عمل و اجرا سربلند بیرون بیاید از حرف زدن که این پیش نمیآید. در مقام اجرا وجود مقدس حضرتشان دست انسان را میگیرند، «اهدنا الصراط المستقیم» برخلاف همه مفسرین که میفرمایند این تکرار است اصلاً تکرار نیست. انسان در لحظه لحظه زندگیش نیاز دارد که خدا نظر هدایتیاش را برساند. شما میخواهید یک زمین بگیرید، یک خانه بسازید کجا؟ در چه محلهای؟ با چه مقدار مصالح و مساحتی؟ چطوری؟ با قرضالحسنه؟ اگر خدا یا اولیاء، علیهمالسلام، در لحظه لحظههای زندگی دست انسان را نگیرند هدایتش نکنند، کمکش ندهند درمیماند واقعاً هم درمیماند. در همان نمک آشمان هم درمیمانیم. لذا خداوند یادمان دادهاند که همیشه «اهدنا الصراط المستقیم» را بخوانیم. کمکمان هم میکنند. تمام بزرگان را شما نگاه کنید، شیخ مفید، رحمةاللّهعلیه، مرحوم مقدس اردبیلی، خیلیها که اصلاً ما نمیدانیم. مثلاً پریروز یک شخصی آمده بود که هیچکس نمیشناسدش کاسب است به شیوههای خیلی قشنگی امام زمان، علیهالسلام، کمکش کرده بودند و هدایتش کرده بودند. در سفر مکه خدمت آقا رسیده بود. مثلاً یکیشان که اصلاً به قیافه ظاهریاش نمیآید همین امسال میگفت در مکه من خیلی سعی کردم و رو به خدا کردم که دلم میخواهد در این شلوغی که امسال هم خیلی شلوغ بود، یکطور بشود که من این حجرت را ببوسم. بالاسر حجر یکی از این پاسبانهای عربستان هستند. میگفت دیدم که یک آقایی بغل او ایستادهاند و مرتب صدا میزنند که فلانی بیا، راه باز شد پشت گردنم را گرفتند و سرم را کردند داخل حجر و گفتند حالا هرچه دلت میخواهد دعا کن بعد آمدم بیرون، دیدم هیچکس نیست یعنی خیلی انسانها در کوچه پسکوچهها دارند میگیرند. این نیست که طرف حتماً مسجد سهله برود یا به مسجد جمکران. نه اینکه، نستعیذ باللّه، آنها بیخود باشند آنجا هم یک گنبدی است پرچم و علمی است الهی برافراشته شده که انسانها گم نکنند ولیکن اینقدر افراد دارند میگیرند الحمدللّه اجرا خیلی دامنهاش گسترده است. من نشستهام تنها دلم میگیرد؛ یا حجتاللّه من دلم گرفته است حال نماز ندارم، حال درس ندارم، حال هیچی ندارم، ناگهان دلم باز میشود، مگر اینها چیست؟ میلیارد میلیارد از این چیزها هست. برنامهریزی میخواهیم بکنیم در زندگی، مدیریت میخواهیم بکنیم، وسیلهها را میخواهیم، راهها را میخواهیم، همهاش را عنایت میکنند میفهمانند البته فهم باید به کار بیفتد. بحث این بشود که حضرت طوطیوار به آدم میدهند. نه آقا تربیتشان با فهم و شعور است. میگویند تفکر کن به اذن خدا ما مجهول را برایت معلوم میکنیم. اما اگر تفکر نکنی و دقت نکنی و تحقیق نکنی، نه!

شما اگر توانستید بگوئید نفس کشیدنتان از خودتان است جواب هم میتوانید بدهید. اصلاً هدف غیبت این بوده است که این صرف مادیت را بچسبانید به حقیقت. همین دو و دو میشود چهار، از کجا آمده است؟ مگر قرارداد بشر نیست؟ از کجا آوردهاند؟ چطور فهمیدهاند که دو و دو را بگذارند کنار هم؟ طبیعت ما هم نفس کشیدن است. من هم قبول دارم ولیکن این از کجاست این حقیقتش کجاست؟ آیا خداوند ما را مثل یک ساعت کوکی کوک کرده و ما را رها کرده است. اگر به من فرمودید شما نفس نفستان حقیقتاً طبیعت است خودش میرود جلو یا نه واقعاً لحظه به لحظه لطف خداست و از رگ حیات که میگوئیم خدا نزدیکتر است همین است. کجا دست آقا نیست تا من بگویم که آنجا هست. اگر بخواهم برایتان روایت بخوانم «بیمنه رزق الوری» یعنی تمام رزقهای مادی و ظاهری ما هم به یُمن حضرت است. حالا چطور میخواهیم این را بفهمیم این سؤال دیگری است. اینهایی که ما داریم میگوئیم به خاطر این است که آقا را قبولشان داریم تا ما آن حرکت اولیه و فکر اولیه را آغاز نکنیم نمیتوانیم به اینجا برسیم. من باید اول حس کنم این عالم یک حقیقتی دارد، جویایش بشوم، حق را بشناسم، خدا را بشناسم «عرّفنی نفسک»، او بیاید بعد بگویم خوب حالا خدا چه میگویی رسالتش را بیاور رسالت حجتش را بیاورد تا بعد اینها بیاید. اگر شما دنبال این هستید بله ما این سیر را نمیتوانیم حالا اینجوری مطرح کنیم. از نظر تربیتی هم عرض کردم حضرتشان هیچوقت نمیآیند بگویند من حجتاللهم و شما حرفم را باید گوش بدهید! اصلاً آقا این کار را نمیکنند. بلکه در من ایجاد میکنند که یک چیزی هست و حقیقتی دارد. دنبالش میروم جرقه به من میزنند، مبدأ را پیدا میکنم معرفت پیدا میکنم انگار دستگاه خدا سیستم دارد! این سیستم اسمش حجتاللّه است. وگرنه بخواهیم ابتدا به ساکن مطرح کنیم به قول معروف این حرفها شعر است. مقبولیت ندارد. بخواهیم هم به آیات و روایات استناد بکنیم قانع کننده برای افراد نیست.

من پرتو حضرت را خیال نکنید در خوبان و خوبیها میبینم وگرنه من پرتو حضرت را در سگ هم میبینم این سگی که پاسبان است و میفهمد این هم از عظمت الهی است. لذا امام صادق، علیهالسلام، میفرمایند هشت یا شش صفت است که از حیوانات یاد بگیرید یعنی آن نور حجتاللهی در این ذرات عالم آمده است. لذا شما در قرآن میبینید زنبور عسل را خدا مطرح میکند. مورچه را مطرح میکند و هرکدام از اینها هم یک دریایی است. جایی نداریم که نباشد.

آقا زندهاند، خدا هم زندهاند و نیازی هم به ما ندارند و کارهایشان را دارند میکنند و انجام میدهند فقط یک بحث هست و آن اینکه ما دلمان میخواهد ما هم یک کاری بکنیم. ما را هم خدایا خودت خلق کردی یک کاری هم دست ما بده که ما هم انجام بدهیم. همانکه حضرتشان به شیخ مفید فرمودند بهترین مطلب است شیخ تو اگر از در خانه خداوند نروی من همه جا کمکت میکنم اگر هم دلت و فکرت جای دیگری رفت دیگر خودت میدانی. «إنّا غیر مهملین لمراعاتکم و لا ناسین لذکرکم» دنبال همین است قبلش را مطالعه کنید همین را حضرت فرمودهاند. شیخ ترسیده است چون در مرکز سنیهاست که شیخ نترس اگر خدا را فراموشش نکنی او خوب حفظت میکند. من هم حفظت میکنم مناجاتی هم که با خدا کردی خدا به گوش من رساند خیلی قشنگ است. مهمل هم نمیگذارم کارهایت را میدانم هم دلت میخواهد شاد شوی زندگی میخواهی، خنده میخواهی، گریه میخواهی همهاش را به شما میدهیم اما خدایادت نرود .