تبیان، دستیار زندگی

این روزها هر كسی برای رسیدن به اون چیزی كه بهش عشق دارد تلاش می كنه ولی امان از اونروزی كه هیچ عشقی نداشته باشی تا تورو به زندگی كردن امیدوار كنه  من خودم  دارم از این درد رنج می برم

دوست عزیزم sqwert منم با شما کاملا موافقم و ورودت رو به انجمن اجتماعی خیر مقدم می گم. انشالله که شاهد فعالیت هر چه بیشترتون تو این انجمن باشیم .

*هُو المَعشوق*

با سلام

واقعاً که همینطوره.

آدم تا زمانی که عاشق نباشه،انسان افسرده و به قول حافظ مُرده ای هستش.امّا از وقتی که خدا نعمت عشق رو به آدمی عطامی کنه،زندگی انسان رو به تغئیر و تحوّل مثبت میره.

هرچند،به قول عرفا و شعرای ما،همین عشق شیرین و حیات بخش؛سختی ها ،تلخی ها و محنت های زیادی هم داره،امّا در کل، آدمای عاشق-با همه ی غم هایی که دارن-شاداب تر و زنده تر از آدمای غیر عاشقن.

دلیلش هم اینه که:عاشقا از مرحله ی "خودخواهی"میگذرن و به جایی می رسن که "دیگرخواه"میشن و این صفت عاشقه که بهش انرژی و شادابی زیادی میده.

 یکی از عرفای قدیمی میگه:"حتّی اگر می تونید عاشق یه گربه بشید"!!!(نقل به مضمون)

چرا که عشق-حتّی اگر عشقی خنده دار و کوچک باشه-آدمی رو از "خودخواهی"و"در لاک خود بودن"در میاره وشاید همین عشق کوچک و مَجازی سرآغازی برای رسیدن به عشقی والا و بزرگتر(عشق حقیقی)بشه.(المجاز قنطرة الحقیقة:مَجاز پُل رسیدن به حقیقت است)

خدا همه ی عاشقا رو عاشق تر کنه و همه ی کسانی که هنوز عاشق نشدن عاشق کنه،که:

عشق،واقعاً نیرو محرّکه ی یه انسانه،و اگر نباشه زندگی خییییییلی  سخت و غیرقابل تحمّله!

إن شاء الله خدای مهربون به شما دوست خوبمون هم(نویسنده ی این مبحث)این نعمت بزرگ رو عطاکنه.

با سپاس

لاهوت عزیز از فعالیتت تو انجمن اجتماعی خوشحالم ................ منتظر فعالیت بیشترت هستیم...........