تبیان، دستیار زندگی

به نام خدا

سلام

درسته اعراب عصر پیامبر ص جاهل بودند اما همین جاهلین هم اخلاقیات مختص به خودشون داشتند یک نمونه اش رو براتون قرار میدم

محیط زندگی عرب جاهلی سبب رشد خصلتهای ویژهای در اعراب شده و آنان را به گونهای خاص تربیت کرده بود. زندگی دشوار قبیلهای بر افراد قبیله فشارهای خاصی را اعمال کرده و الزامات جغرافیایی و اقتصادی، نیازها و شرایطی ویژه را بوجود میآورد. اعراب در این شرایط تربیت شده و در داشتن برخی خصلتها و ویژگیها برجستگی پیدا میکردند. اگر چه در جاهلیت از این خصلتها و توانمندیها برای مفاسد و مقاصد مطابق با معیارهای جاهلی بهرهگیری میشد، اما اصل و اساس آن خصال این توان را داشت که در مسیرهای دیگری نیز بکار گرفته شود. کما این که برخی خصلتها در اصل در شمار ارزشهای اخلاقی مثبت بود.

رسول خدا(ص) با تلاشهای پیگیر خود، توانست آن هدف والایی را که اسلام انسان را به سوی آن فرا میخواند، در صحابه جایگزین سازد، خصال موجود را در ارتباط با آن هدف والا بکار گیرد و بدین ترتیب، همان خصلتهاتوانسته است زمینهای برای رشد اسلام گردد.

این ویژگی در ساختن یک قوم و آماده کردن او برای مقابله با دشواریها و مشکلات، کاربرد جدی و عملی دارد. رسول خدا(ص) در مواجهه با مشرکان و اشراف و قبایل بدوی عرب و نیز جنگهای طولانی با آنها در مدینه، از این ویژگی موجود در اصحاب خود بهره کافی برد؛ زیرا در آن شرایط مسلمانان گرفتار مشکلات فراوانی شدند؛ اما از آنجا که عرب جاهلی در محیط گرم و سوزان عربستان در شرایط سخت و بدون آب و گیاه زندگی کرده و با سختیها خو گرفته بود، توانست همراه پیامبر(ص) در محرومیتها مقاومت نماید و در مقابل فشارها تحمّل لازم را نشان دهد. زندگی بدون رفاه در جاهلیت، که بیش از نود درصد مردم با آن درگیر بودند، به اعراب صلابت خاصی داده و این آمادگی را در آنان بوجود آوررده بود که حتّی در برابر بیآبی بتوانند مقاومت کنند. مطالعه سیره، نشان میدهد که علیرغم وجود مشکلات فراوان، کمتر اعتراضی از ناحیه صحابه بر رسولخدا(ص) شده است.

در اصل، عربها بویژه یاران پیامبر(ص) مردمان اشرافی نبودند بلکه بیشتر آنان از طایفه محروم و زیردست بودند.

در جاهلیت، جنگهای مداوم قبایل بر سرآب، مرتع و جز آن، روحیه خاصی، خصوصاً در اعراب بادیه بوجود آورده بود. جنگهای بیست ساله و چهل ساله، آن هم در میان دو قبیله، که احتمالاً کل جمعیت آن از چند هزار تجاوز نمیکرد، نشانگر لجاجت شدید جنگی آنان است. طبیعی است که نه تنها مردان بلکه حتی زنان و کودکانی که در طی این جنگها پرورش یافته و با آن خو گرفته بودند سلحشورانی میشدند که به راحتی میتوانستند رو در روی دشمن ایستاده و مصیبتهای جنگ را تحمّل نمایند. بعدها وقتی رسول خدا(ص) برای سرنگونی حاکمیتهای ظالمانه و دفاع از کیان اسلام به جهاد بر ضد دشمنان پرداخته و مجبور شد تا در طی ده سال در مدینه، بیش از هشتاد «غزوه» و «سریه» داشته باشد، از این روحیه سلحشوری اعراب استفاده برد؛ زیرا روشن است که مردمی ترسو که تاب تحمل زخم کوچکی را هم ندارند، نمیتوانستند چنین حرکتهای نظامی گستردهای را پیدرپی در فاصلههای کوتاه انجام دهند، امّا از آنجا که اعراب، در دوره جاهلیت، با جنگ و ستیز پرورش یافته بودند، در جریان ظهور اسلام توانستند برای گسترش و نفوذ هر چه بیشتر اسلام در مناطق مختلف جزیرةالعرب، کمک شایانی بنمایند.

عرب جاهلی با آنکه برای بدست آوردن منابع زیستی، دائماً در تلاش بوده و برای رسیدن به آن به جنگ با رقبا میپرداخت، در عین حال، در برخورد با مهمان و پذیرایی و حمایت او روحیهای کاملاً مساعد داشت. این مسأله در مواردی توانست مسلمین را یاری نماید و آنان را از رنج غریبی و تنهایی نجات بخشد.

پس هرگز نمیشه درباره ایرانی یا اعراب کلی چیزی رو گفت هر قوم وقبله ای علاوه بر بدیها خوبیهایی هم داشته ....پس بهتر درباره ایران واسلام بیشتر بدانیم .

به نام خدا

سلام

شما گفتید ما ایرانیها هفت هزار سال تمدن داریم درست ...ایا اعراب تمدن نداشتند ؟؟؟

ببینید در هر عصری انسانهای خوب وبد وجود داشتند اگر اعراب بعضیهاشون جاهل بودند وافکار غیر قابل قبولی داشتن اما نمیشه گفت همه اعراب جاهلند ....

یا اگر ایرانی ها تمدن چند هزار ساله دارند نمیشه گفت همشون خوب بودند بلکه در هر عصری خوب وبد ها یی هم بودند حتی در همین ایران خودمون اگرچه بقول شما به زنان باردار مرخصی میدادن ..خیلی هاشون هم زن رو بی ارزش میدونستد

به نام خدا

سلام

شما در قسمتی از صحبت هاتون چنین بیان کردید

درصورتیکه کسی که چنین بگه بدونید این عرب جاهله وشناختی از اسلام وایران وپیامبر ص نداره اگر چه پادشاه ایران دعوت اسلام را رد کرد ولی ایرانیان اسلام پذیر بودند وخیلی جاها به یاری پسامبر ص شتافتند نمونه بارزش سلمان فارسی

همانطوریکه اعراب جاهل داشتیم ایرانی جاهل هم کم نداشیتم ...همانطوریکه اعراب زیادی پیامبر ص را شناختند ویاریش کردند ایرانیان زیادی هم در پیشرفت اسلام بودند سلمان فارسی وخیلی های دیگر .....

پس انچه به انسانیت درتمام نقاط دنیا ارزش میدهد مسلمانیست ومسلمانان از هر کجای دنیا که باشند یکی اند ....

به نام خدا

سلام

منظورم من از این گفته

این بود که مسلمانان همه یکی اند حالا از هر کجای دنیا میخوان باشند ...قبول دارم هرکس یک هویتی داره ایرانی ،هندی،مصری،مالزیایی،امریکایی،....اما انچه ارزش میده به ادمی وهمه را یک امت واحد معرفی میکنه اسلامه

اگر من میگم مهم نیست ایرانی مسلمان باشیم یا مسلمان ایرانی این بمعنی این نیست که ایرانی با اعراب یکی هست معلومه ایرانی ،ایرانیه وعرب هم عرب با خصوصیات وویژگیهای خودش ....

به نام خدا

سلام

ودر اخر صحبت هاتون به نکته ای اشاره کردید که چرا بیشتر پیامبران در کشورهای عربی ظهور کردند این دلیلش چیه؟؟؟

من این طور برداشت کردم از حرفهای شما چون اینا درجه جاهلیتشون بیشتر بوده پیامبران در انجا ظهور کردند ....

شایدم برداشتم درست نباشه اما لازمه بدونید دلیل اینکه اسلام در جزیره العرب ظهور کرد دلایل خاص خودش داره ....

اینم دلایل لازم از کتابهای مرجع

رسالت پیامبر(ص) در شهر مکّه آغاز شد؛ شهر مکّه، برای ابلاغ و گسترش اسلام از زمینهای برخوردار بود که مناطق دیگر جهان از آن بیبهره یا کمبهره بودند.

ویژگیهای این منطقه از جهات مختلفی میتوانست در تکامل و رشد اسلام در میان مردم مؤثر باشد.

کعبهای که حضرت ابراهیم(ع) بنا کرد، از قرنها قبل از بعثت، به عنوان خانه و معبدی محترم مورد توجه همگان قرار داشته و تقدّس خاصی به مکّه میبخشید، این تقدّس تا جایی بود که در پناه و پرتو کعبه، مکّه شهر امن و امان تلقّی میشد.

از کتب تاریخی به دست میآید که کعبه نزد اکثر ملل جهان از قدیم الایّام مورد احترام بوده است؛ ایرانیان صابئی مذهب و آشوریان، کعبه را یکی از خانههای هفتگانه و معظم جهان میپنداشتند و چون کعبه بسیار قدیمی بود برخی آن را خانه «زُحَل» میدانستند.

ایرانیان معتقد بودند روح «هرمز» در کعبه حلول کرده و گاه برخی به زیارت آن میآمدند. یهودیان برای کعبه احترام قائل بودند و خدای را در آنجا براساس دین ابراهیم عبادت میکردند.

در کعبه تصویر ابراهیم و اسماعیل (ع) وجود داشت در حالی که در دست آنها تیرهایی (ازلام) دیده میشد، همچنین تصویر مریم و حضرت مسیح(ع) در آنجا بوده و این نشان دهنده آن است که مسیحیان نیز همچون یهودیان به کعبه احترام میگذاشتند.

اعراب نیز که کعبه را خانه خدا و ساخته دست حضرت ابراهیم(ع) میدانستند، برای آن احترام خاصّی قائل بودند و از هر سو برای حج به مکّه میآمدند. این سنّت از دین ابراهیم(ع) در میان آنان باقی مانده بود. احترام هندیان نسبت به کعبه، بویژه «حجرالاسود» نیز نقل شده است.

و افزون بر آن که مکّیان اهل تجارت بودند، و هر سال دو مرتبه راهی مناطق شامات و یمن و حبشه برای تجارت میشدند، خود مکه نیز محلّ رفت و آمد کاروانهایی بود که از شمال به جنوب یا از غرب به شرق میرفتند، از این رو مکّه محلّ رفت و آمد بسیاری از تجار آن روزگار بود.

وقتی ابراهیم(ع) به این منطقه لم یزرع آمد، اقدام به بنای خانهای نمود[5] که «بیتالله الحرام» نام گرفت. ابراهیم(ع) پس از ساختن کعبه دعا کرد تا خدا مکه را شهری امن قرار دهد؛ خداوند دعای او را مستجاب فرمود و آنجا را «حرم امن» قرار داد[ چنان که خود نیز به این شهر قسم یاد میکند. علاوه بر حرمت مکه، ماههای حرام عاملی بود تا قبایل در ماههای مزبور به راحتی و با اطمینان از عدم حمله قبایل دیگر، بتوانند به مکه و بازارهای اطراف آن بروند.

این شهر در میان ایران و روم در شرق و غرب، وضعیت میانهای داشت و بویژه بعدها در گسترش دعوت اسلامی در هر دو سوی جهان نقش مهمی داشت.

از آنجا که اعراب در ایّام حج، از سراسر جزیرةالعرب به مکّه میآمدند، رسول خدا(ص) از این فرصت استفاده میکرد، با رؤسای قبایل مختلف تماس میگرفت و آنان را به اسلام دعوت میفرمود؛ او در میان قبایل رفته و اسلام را به آنان عرضه میداشت، ابولهب نیز بدنبال او حرکت میکرد و میکوشید تلاش پیامبر(ص) را خنثی سازد.

بازم از بحث خوبتون ممنون کاش دوستان دیگه هم همراهی میکردند !!!!!ببخشید زیاد صحبت کردم برای روشنتر شدن گفته ام لازم دونستم بیان کنم اگر دیدید از بحث خارج شدیم حتما بگید تا حذفشون کنم ....

موفق باشید

برگرفته از کتاب سیره رسول خدا از رسول جعفریان