تبیان، دستیار زندگی

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

بی تردید اساسی‏ترین پایه عبودیت و بندگی خدا تسلیم و تواضع در برابر حق است و به عكس هرگونه تعصب و لجاجت مایه دوری از حق و محروم شدن از سعادت است.

اما چرا آدمها نسبت به یکسری از موارد تعصب دارن و حتی اگه بدونند آن مورد بد است آن را انجام میدهند؟

لجبازی یعنی چی؟

چه کسی لجبازه؟

چه کسی متعصبه؟

**چرا این عمل از رذایل اخلاقیه؟

در قرآن و احادیث چه سفارشاتی شده؟

تجربه شما از لجبازی چیه؟

آیه براتون درس عبرت شده؟!

اصلن شما لجبازی؟

:)

سلام

1- در حدیثی از رسول خدا - صلی الله علیه و آله - می‏خوانیم:

«من كان فی قلبه حبه من خردل من عصبیه بعثه الله یوم القیامه مع اعراب الجاهلیه;

هر كسی در دلش به اندازه دانه خردلی عصبیت‏باشد خداوند روز قیامت او را با اعراب جاهلیت محشور می‏كند». [1]
این تعبیر نشان می‏دهد كه این رذیله اخلاقی به قدری خطرناك است كه پایین‏ترین درجات آن نیز با ایمان خالص سازگار نیست.

2- در حدیثی از امیرمؤمنان علی- علیه السلام - می‏خوانیم:

«ان الله یعذب السته بالسته، العرب بالعصبیه، و الدهاقین بالكبر، و الامراء بالجور، والفقهاء بالحسد، و التجار بالخیانه، و اهل الرساتیق بالجهل;

خداوند شش گروه را به خاطر شش چیز عذاب می‏كند:

عرب را به خاطر تعصب، و اربابان را به خاطر تكبر، و حاكمان را به خاطر ستم، و فقیهان را به خاطر حسد، و تجار را به خاطر خیانت، و اهل روستاها را به خاطر جهل و نادانی‏»! [2]

1. اصول كافی، ج 2، ص 308(باب العصبیه).
[8] . كافی، ج 8، ص 162، ح‏17.