سلام
خسته نباشی گلهای عزیز...دست و پنجت درد نکنه :)
با زیركی و هوشمندی برخورد نمودن:
در حكمت شماره 1 می‌خوانیم، «كُنْ فی الفِتْنَة كابْنِ اللَّبُونِ، لا ظَهْرٌ فیركب، وَ لا ضَرْعٌ فیُحْلَبْ؛(1)
در فتنهها، چونان شتر دوساله باش، نه پشتی دارد كه سواری دهد، و نه پستانی تا او را بدوشند.»
این تشبیه در واقع به این معنی است كه در فتنهها انسان به گونه ای زیركانه برخورد كند كه هیچ یک از دو طرف از او نتواند بهره برداری كند، نه وسیله‌ای برای تاخت و تاز فتنه‌انگیزان باشد و نه چون شتر شیرده باعث تقویت مالی و روحی آنها گردد.
ابن ابی‌الحدید در توضیح این بخش می‌گوید:
«ایّام فتنه كه همان ایام خصومت و جنگ و درگیری است، بین دو رهبر گمراه كه هردو مردم را به گمراهی دعوت می‌كند، مانند فتنه عبدالملك و ابن زبیر و فتنه مروان و ضحاك و فتنه حجاج و ابن اشعث»؛(2)
در این موارد باید به گونه‌ای حركت كرد كه هیچ یک از دو طرف را تقویت نكند، نه به صورت مستقیم در منازعه و درگیری آن ها شركت داشته باشد و نه به صورت تداركاتی و غیرمستقیم
«وگاه یكی از دو طرف برحق است این را نمی‌شود گفت ایام فتنه است مانند جنگ جمل و صفین (كه علی ـ علیه السلام ـ طرف حق بود) و مانند آن كه در این صورت جهاد همراه طرفداران حق (و علیه رهبران گمراه و فتنه‌انگیز) واجب است و كشیدن شمشیر و نهی از منكر و بذل جان در اثبات و عزت بخشیدن دین و اظهار حق لازم و ضروری است.» (3)
1- حكمت 1،ص624.
2- ابن ابي‌الحديد، شرح نهج‌البلاغه، بيروت، داراحياءالتراث العربي، چاپ دوم، 1387 ه ، ج17-18، ص82.
3-. همان.
