می رسیم به یک اندامک پرکار به نام واکوئل.
واکوئل با تمام سادگی ساختار خود نسبت به دیگر اندامک ها خیلی پر کار و مفید ه. مخصوصا در گیاهان نقش های عمده ای بر عهده داره.
در ظاهر واکوئل ها مانند کیسه های پر آبی هستند که با کم و زیاد شدن آب درونشان به تغییر شکل سلول کمک می کنند اما تنها این چنین نیست.
اگر به عنوان کیسه های آب به واکوئل نگاه کنیم در گیاهان در بازو بسته شدن روزنه ها، تاشدن برگ ها، باز شدن غنچه ها و .. نقش دارند.
اما واکوئل ها به عنوان انبار سلول ایفای نقش می کنند:
1. پروتئین : لایه خارجی اندوسپرم میوه گیاه چاودار ،
پروتیین بی شکلی به نام الورون (aleuron) دارد .
در پارانشیم حاشیه غده سیب زمینی و میوه فلفل سبز پروتئین به شکل شبه
متبلور مکعبی وجود دارد . در الورون موجود در آندوسپرم و جنین برخی دانه ها
، پروتئین بی شکل و بلوری وجود دارد( آنزیم آمیلاز).
فریوسلینگ
(1988) جزئیات تشکیل دانه الورون را در دانه های کرچک شرح داد . دانه های
الورون از پروتوئینهای محلول با وزن کم و گلبولی تشکیل شده اند . این دانه
ها در واکوئل سلول انباشته و ذخیره می گردند و همانجا به حالت متبلور در می
آیند .
واکوئل با
از دست دادن آب دهیدراته شده و این مسئله باعث می شود که محلول داخل واکوئل
بسته به حلالیت خود ته نشین شوند .
فیتین (Phytin) ترکیبی نامحلول شامل نمک منیزیوم ، پتاسیم و
اینوزیتول فسفریک اسید است که در تشکیل گلوبوئید (globoid)
نقش دارند . سپس پرتوئینهای گویچه ذخیره ای به طور پراکنده ته نشین شده و
بقیه فضای واکوئل را پر می کنند که قسمت کریستالوئید را شکل می دهند .
همانطور که در پست قبل تر اشاره شد ، مواد پروتوئینی به صورت دانه های
الورون در دانه ذخیره می شوند که خود این دانه های الورون واجد دو بخش
گلوبوئید و کرسیتالوئید شکل گرفته اند که این دو شاختمان را ساختمان بی
شکلی به نام ماده اصلی احاطه می کند.
برای انتقال
این دانه های الورون باید عمل هضم صورت گیرد که عکس عمل تشکیل دانه آلورون
است .