بسم الله الرّحمن الرّحیم
السّلام عَلی مَهدیِّ الاُمم و جامع الکَلِم
******************************************
با سلام
با جناب Buffun گرامی موافقم و در اهمیّت « وحدت» روایتی تاریخی را از کتاب «خواسته های بشر» ذکر می کنم:
در اواخر قرن نوزدهم در عهد سلطنت «ویکتوریا»،کلادستون-نخست وزیر بریتانیا-در حضور نمایندگان مجلس عوام انگلستان در حالی که قرآن را بر دست گرفت با صدای رسا چنین اظهار داشت:
" همه ی شما و ملّت بریتانیا بلکه اروپا بداند تا وقتی که این کتاب راهنما و مورد عمل مصریان و مسلمانان است،هرگز امکان ندارد پایه های سیاسیت ما در آن سرزمین مستقر گردد"
آری!ایادی مرموز،مسلمین را به مملکت های کوچک تقسیم کرده و مسلمین را به نام ترک،فارس،عرب،عجم،سنّی،شیعه،حیدری و نعمتی و...و...و... به جان هم انداخته و مسلمین درخواب غفلت هستند.
آیه ی إنّماالمؤمنون إخوة را فراموش کرده و جای عاطفه را گم نموده اند!
***
متأسّفانه مسلمین این موضوع را درک نکردند،امّا بیگانگان فهمیدند که «اتّحاد و یگانگی»-که مورد تأکید قرآن مجید،پیامبران إلهی،پیامبراسلام و امامان معصوم(صلوات الله علیهم أجمعین)نیز هست-عامل مهمّی در پیشرفت ممالک اسلامی و دست رد زدن به سینه ی مستکبران و متجاوزان دارد.
در تأئید این مدّعا همین بس که اگر تمامی کشورهای منطقه ی خاورمیانه-و نه فقط ایران- دست در دست هم گذاشته و در مقابل ظلم و ستمی که ده ها سال است بر ملّت مظلوم فلسطین می رود سکوت نمی کردند،چگونه یک کشور کوچک به نام إسرائیل می توانست برآنها غلبه کند و آنها را نه یک سال و دو سال که ده ها سال به این استیصال و بدبختی بکشد؟
