تبیان، دستیار زندگی

به نام هستی بخش عالم

به نام آرام قلب ها...

سلام به همگی

استاد عزیز یه سوالی برام پیش اومده : میشه در بعضی موارد گفت که خوشگمانی همان امید است؟ درواقع وقتی شخصی خوشگمان هست که امیدوار باشد ! آیا این دو باه هم رابطه نزدیکی دارند؟

با سلام

ممنونم از همه حاضرین علی الخصوص استاد گرامی كه به خوبی موضوع خوشبینی یا مثبت نگری كه نقطه مقابل بدبینی یا منفی نگری است را بیان كردند. خدا قوت؛

مطالب بسیار خوبی مطرح شد، واقعاً استفاده كردم.

و اما در ادامه می خواهم یك مقاله پرمحتوا رو در تكمیل بحث براتون تایپ كنم، حتما خوشتون میاد؛

مقاله ای تحت عنوان

تفكر مثبت به شرط رفتار مثبت

از مجموعه سخنرانی های منتشر نشده آنتونی رابینز

این سخنرانی برای جمعی از خلبانان و خدمه پرواز خطوط هوایی ATW و به دعوت مدیران این خطوط برای بهبود روابط خدمه با مسافرین برگزار شده است. رابینز در این سخنرانی صراحتاً می گوید كه فقط داشتن تفكر مثبت كفایت نمی كند و تفكر مثبت اگر با عمل مثبت همراه نباشد فایده ای ندارد!

رابینز: من مادر ترزا را خیلی دوست دارم. منظورم همان راهبه از خود گذشته ای است كه برای كمك به انسان های فقیر سختی ها و زحمات زیادی را متحمل شد. او برای من سمبل فردی است كه در ضمن داشتن مثبت ترین تفكرات، رفتار و كرداری فوق العاده مثبت داشت و بزرگترین درس مقاومت و اعتقاد و باور را به انسان های اطراف خود آموخت.

بارها در جلسات مختلف راجع به تفكر مثبت صحبت كرده ام. كلمه مثبت اندیشی امروز آن قدر توسط افراد منفی استفاده شده كه احساس می كنم به محض شروع صحبت در این خصوص خیلی ها نگاهشان را به سمت دیگر می گردانند و به خود می گویند: "آها این را قبلاً شنیده ام! تونی چیز جدیدی نمی گوید! مثبت اندیشی یعنی چشم بستن به روی منفی های زندگی و سرگرم نكات مثبت و انرژی بخش شدن! اما مگر می شود چنین كاری كرد!؟"

اما تفكر مثبتی كه امروز راجع به آن می خواهم با شما صحبت كنم، تا حدودی با آنچه احتمالاً قبلاً شنیده اید فرق می كند! قبل از آن بد نیست كمی راجع به علاقه ام به مطالعه صحبت كنم. حتماً می توانید حدس بزنید كه برای آدمی كه این قدر زیاد و البته تند صحبت می كند داشتن حرفی برای گفتن (و حتی المقدور حرف جدید) نیازمند مطالعه مستمر و پیوسته است. در این میان من فرهنگ مشرق زمین را هم مطالعه می كنم. در خاور دور ضرب المثلی است به این معنا كه هر اتفاقی در این عالم رخ می دهد بر اساس یك هدف و حكمت خیر و نیك است. البته در حالت كلی این حرف درست است اما نكته اینجاست كه در هر اتفاقی كه در دنیا رخ می دهد یك نكته مثبت و مفید و به درد بخور برای دقیقاً من و شما قرار دارد. شاید در نگاه اول این دیدگاه زیاد چیز مهمی نباشد اما اگر خوب به آن توجه كنیم متوجه می شویم كه چرا فقط باور كردن این دیدگاه می تواند تغییری شگرف در رفتار و اعمال ما داشته باشد. معنایی كه من از این نظریه استنباط كردم این است كه اساساً هیچ اتفاقی در این دنیا علیه من رخ نمی دهد! حتی اگر توسط دشمنان و به قصد آزار عمدی آزار رسانی من صورت گرفته باشد. البته این نظریه برای ما غربی ها شاید دست روی دست گذاشتن، ترجمه شود اما اصلا این طور نیست.

خوب به زندگی مادر ترزا دقت كنید. او سخت زندگی می كرد. ناراحتی های زیادی نیز متحمل می شد اما با وجود این راضی بود و این همه آزار و اذیت ها را، مهربانی و لطف خالق دنیا ترجمه می كرد و اتفاقاً از آن لذت هم می برد. عجیب است نه؟ یك نفر در اوج سلامت روانی از رنج روزگار لذت ببرد و حتی راه های دور را طی كند و به استقبال رنج برود تا بتواند به دیگران كمك كند و از این راه به معبود و معشوق خود بیشتر نزدیك شود.

البته معمولاً حوادث روزمره در زندگی زیاد سخت نیست ولی باید قبول كرد كه همیشه اوضاع بر وفق مراد پیش نمی رود و حقیقتش را هم بخواهید اوضاع بیشتر مواقع اصلا هم مطابق میل و خواسته های ما به جلو نمی رود چراكه اگر اینطور بود دیگر زندگی در این دنیا هیجان انگیز و زیبا نبود. مثل كتابی بود كه قبلاً كسی آخرش را به ما گفته باشد.

شما ممكن است امروز توی چند پرواز مشكل داشته باشید. مثلا یك جا سیستم های هواپیما دچار مشكل شود و یك جا با تعدادی مسافر پردردسر روبرو شوید و حتی اعلام خرابكاری شود و تمام روز، دچار ترس و هراس باشید، خوب، تفكر مثبتب كه الان لق لق دهان ها شده می گوید كه لبخند بزن! البته قبل از آن نفس عمیقی بكش و بعد به خودت بگو اصلاً چیز مهمی نیست. از این اتفاق ها همیشه امكان وقوعش وجود دارد. بهتر است به یك خاطره خوش یا فكر مثبت بیندیشم. و بعد ...

سوال من از این به بعد این است. خوب بعدش چی! همینطوری دهانت را باز كنی و بی دلیل بخندی و دردسر ها جدی نگیری! این كه درست نیست و همه با خود می گویند او را ببین! اصلا متوجه نیست توی چه دردسری افتاده! یك گوشه نشسته و بی جهت می خندد. شاید حتی به شما بگویند الكی خوش و همه می دانیم صفت الكی خوش اصلاً صفت خوبی نیست! به خصوص اگر كسانی باشند كه بخواهند با استفاده از این لقب شایستگی و لیاقت و از همه مهمتر شغل آدم را زیر سوال ببرند.

برمی گردم به سر سوال خودم! بعدش چی!؟

ادامه دارد...

برمی گردم به سر سوال خودم! بعدش چی!؟

خوب تفكر مثبت اختیار كردی و مساله ای كه تو را ناراحت می كرد را از پنجره جدیدی نگاه كردی و دیدی كه می توان با آن كنار آمد و زخم و اذیت آن را كم كرد و حتی نادیده گرفت.

خوب بعدش چی!؟ به كار قبلی خودمان ادامه دهیم!؟ این كه باعث می شود مساله منفی همانطور بلاتكلیف در چند قدمی ما منتظر بماند و هر وقت اشتباهی سرمان را برگرداندیم مستقیماً با صورت ما برخورد كند!؟ می بینید كه فقط عوض كردن عینك نگاه به اتفاقات و سبز كردن رنگ شیشه ها باعث نمی شود قرمزی چهره های عصبانی مقابل ما از بین بروند. ما باید از این تلاش ذهنی یك قدم جلوتر بگذاریم و دست به یك اقدام و تلاش بزنیم.

خوب انسان از دید عوام دو جور می تواند عمل كند. یكی عمل كردن مثبت است ئو ئیگری منفی. یكی هم خنثی و بی ربط است كه گاهی این سومی بهتر جواب می دهد. عمل منفی چطور عملی است. از اسمش معلوم است. عملی است كه ضد عمل یا واكنشی منفی را حتما برانگیزد. مثلا مسافری به ما و خط هوایی ما توهین می كند و سر ما فریاد می كشد و ما هم بلافاصله با فریاد از او بخواهیم كه سر جایش بنشیند و خفه شود! این كه معلوم است نتیجه اش چه می شود. مسافر بلافاصله كاغذ شكایات را برمی دارد و بر اساس اسم و مشخصاتی كه روی سینه ما حك شده وقایع را با آب و تاب و احتمالاً با امضاء گرفتن از چند آشنا تعریف می كند. چند تا از این برگه ها كه به دست بازرسی بیفتد سلامت رفتاری ما را زی سوال می برد و بقیه اش را هم خود شما بهتر از من می دانید.

واكنش مثبت این است كه با خود بگوییم خوب! یك مسافر از مجموعه هواپیما گله مند است. بروم ببینم چه نكته مثبتی در این شكایت نهفته است. شاید صبر و استقامت و شكیبایی من در تحمل رفتار مناسب قرار است در مقابل چشمان مسافران و همكاران و شاید بازرسان مخفی، سنجیده شود. شاید اشكالی در ساختار هواپیما و یا روند پذیرش و پذیرایی و سرویس دهی از مسافران وجود دارد كه نادیده گرفته شده و من می توانم با ردیابی و شناسائی آن خدمات شركت را بهبود بخشم. شاید ...

خوب دقت كنید. ما شروع به اقدام كردیم و همزمان هم دیدگاه مثبت و پنجره نگاه انرژی بخش و پرامید و عاری از كینه و سیاهی و منفی بودن را حفظ كردیم و همینكه بیكار ننشستیم و برای حل مشكل دست به اقدام زدیم. روحیه ای هم كه در برخود با مشكل بری خود پیشه كرده ایم باعث می شود بتوانیم سریع با مشكل و به وجود آورنده مشكل كنار بیاییم و سریعتر نسبت به رفع آن اقدام كنیم. نتیجه چه می شود؟ بسیار ساده است! بعد از چند دقیقه، دیگر مورد منفی وجود ندارد و ما یك قدم جلوتر رفته ایم. یعنی تجربه ای داشته ایم كه اثربخشی تفكر مثبت توام با عمل و رفتار مثبت را تایید كرده كه در دراز مدت باعث می شود تمام عملكرد های ما معنادار و مفید و قابل تحسین شوند.

دوباره به مادر ترزا و رفتار مثبت برخاسته از دیدگاه های مثبتش دقیق شوید. او مثل خیلی از راهبه ها درون كلیسا خود را زندانی نكرد و به عبادت مشغول نشد. بلك عبادت را در عمل مؤثر برای دردمندان و مستمندان معنا كرد و با عمل كردن و اتفاقاً خیلی سخت عمل كردن نشان داد كه تفكر مثبتش می تواند اعمال مثبت فراوانی را باعث شود. خیلی از بیماران به همت تلاش و پافشاری او در دعوت از پزشكان بدون مرز و درخواست دارو از كشورهای ثروتمند در هندوستان درمان شدند و بسیاری از كودكان با آینده تاریك توانستند مدرسه بروند و با تمدن جدید آشنا شوند.

پس راز این جلسه را در عمل در زندگی خود از همین الان پیاده كنید. تفكر مثبت داشته باشید، اما به آن اكتفا نكنید بلكه همین الان یك عمل مثبت انجام دهید. لحظه بعد یك رفتار مثبت دیگر و لحظه بعد از آن هم با یك واكنش مثبت به سمت جلو بروید. بعد از مدتی خواهید دید كه در دریایی از شادی و آرامش و اشتیاق شناور هستید و هر كس به شما می رشد ناخودآگاه آرام می شود و خنده شوق بر لبانش جاری می شود. شما با اعمال مثبت مستمر خود به یك قطب انرژی عملی مثبت تبدیل می شوید و این معنای واقعی مثبت اندیشی است.

برداشتی از: مجله موفقیت – شماره 101

به نام خدا