تبیان، دستیار زندگی

بسم الله الرحمن الرحیم

به مناسبت هفته ی دفاع مقدس کاربران تبیان ی میتوانند قطعات ادبی خود رادر موضوع ((نجوا با شهدا)) از تاریخ 31/6/86 الی 7/7/86 برای ما ارسال نمایند.

به نفر برگزیده این مسابقه جایزه ی نفیسی اهدا خواهد شد.

شرایط قطعه:

 کمتر از 150 کلمه باشد.

قطعه نوشته شده نثر بوده و از ارسال آثار منظوم خودداری شود.

ملاکهای ارزیابی:

استفاده از آرایه های ادبی

تقلیدی نبودن متن و سبک نگارش آن

اي دل ! صحراي بلا به وسعت تاريخ است و تا مومنين را به بلايي كربلايي نيازمايند ، رها نمي كنند مي انگاري كه با يك زبان در دهان گرداندن كه « يا ليتنا كنا معكم » تو را واگذارند كه در صف عاشورايي امام عشق محشور شوي؟؟ زنهار كه رسم دهر بر اين نيست و تا تو كربلا نشوي تا سلاح در كف نگيري و پاي در ميدان ننهي و بر غربت و مظلوميت و جراحت و درد و سختي و شدت و اسارت صبر نورزي تو را به خيل عاشوراييان نمي پذيرند.......

کدامین اندیشه ها خونهای پاکتان را به جوش آورده که فریاد جاودانه تان را چون تیری فروزان بر قلب است. شب روشنی می دهد . بگویید کدامین کس عشق را: این واژه عزیز و ناب را در رگهایتان جاری کرده است که سینه هایتان بوی بهشت میدهد شهادت چیدن گل است به دست پروردگار برای خوش بو کردن عرش الهی .

یه خودکار میگری دستت وقتی تابوت شهدا رو اوردن تو اون جمعیت بالاخره کاری میکنی تا دستت برسه بعد شروع میکنی به نوشتن ...آی چه کیفی میده رو تابوت شهید اونم رو پرچمی که روش کشیده می نویسی یه عده می نویسن سلامم رو به امام حسین (ع) برسونید یه عده دعای فرج می نویسن- الهم عجل لولیک الفرج - یه عده می نویسن شهدا دعا کنید اقا بیاد تا انتقام سیلی زهرا (س) رو بگیره ...یه عده می نویسن شهدا شفاعت ...دست ما رو هم بگیرید ...سلام مارا به امام برسانید ...یه عده می نویسن برای رهبرمان سید علی دعا کنید خدایا شهدای خمینی را با شهدای حسینی محشور کنیه عده می نویسن شهیدان ما رفیق نیمه راهیم تو این گیرو دار یکی نوشت خبری از پدرم بیاورید ، آخه پدرش........خودم می نویسم ((شهدا شرمنده ام ))

اين خانه ي کوچک ، اين سنگر، اين گودي در دل زمين ، اين گوني هاي بر هم تکيه شده ، پر از حرف است .

پر از فرياد است.غوغاست. صداي پر محبت اصغر و حرف زدن آرام رضا و خوش زباني منصور.

بغض گلويم را گرفته .قطرات اشکم هديه تان باد .

تنهايي،عميق ترين لحظات زندگي يک انسان است .

خدايا اين خانه کوچک را بر من مبارک گردان.

شهيد حسين علم الهدي

هويزه شهادتگاه اون جوونايي که از همه چيزشون زدن .

پيرو ولي فقيه شون بودن .

شهادتگاه دانشجوياني که عشق امام در خونشون بود .

 هويزه مقتل شهيد علم الهدي است.

شير مرد جبهه هاي نبرد .

 يل سپاه اسلام .

خدايا مارو شرمنده شهدا نکني .

هويزه شهادتگاه اونايي که سپاه سياهي زير شني هاي تانک اجساد مطهرشون رو له کردن .

شهدا هويزه نماد ايثار و معني واقعي از خود گذشتن رو به همه ما نشون دادن .

خدايا بحق اين شهدا دلامونو پاک و پاکيزه کن 

شما براي اين مرز و بوم رقم زده‌ايد.

خالصانه آمده‌ايم تا زيارتتان كنيم و با دل‌هاي خسته اما اميدوار، خدا را در اين مكان اهورايي با بغض‌هاي شكسته فرا بخوانيم و بگوييم كه شهدا! ما شما را فراموش نكرده‌ايم... اصلاً مگر حماسه، شهادت، هويزه، طلائيه، بستان، صداي غرش توپ‌ها، حسين فهميده‌ها و باكري‌ها، چمران‌ها، آويني‌ها و ... فراموش شدني هستند؟

نه، ما آمديم تا بگوييم كه شما در روح و باطن ما جاي داريد. آمده‌ايم تا بگوييم هان اي عاشوراييان! عاشورايي ديگر در پيش است. آمده ايم تا هوار بزنيم: هاي اي شهدا، راه شما، انديشه شما و تفكر شما در روح و روان جامعه ايراني جاي دارد.

اي شهداي گمنام و اي غلطيده‌شدگان در سرب‌هاي سرد و سنگين كه به عشق مام ميهن و انقلاب و اسلام، سر بر سوداي عشق گذاشتيد.. اينجا كجاست؟ ما كيستيم... شما كه بوديد؟ و كجاييد؟ بر مزار كدامتان بگرييم كه بغض امان نمي‌دهد، بگرييم، گريه مگر دوا كند ... مي‌گرييم اما زهي تاسف كه گريه نيز دوا نمي‌كند ... كاش كه در ِشهادت باز بود و ...

ستاره ي آسمان ها

بسم رب الشهدا و الصديقين دلم را به آسمان ها مي سپارم تا نوشته هايش را به تو نشان دهد تا شايد دفتر قلبم را ورق بزني و گوشه اي از آن را بخواني پس برايت مي نويسم ، از دل غريب خود برايت مي نويسم ، آري خيلي دلم مي خواست با تو بودم در ميان ابرها ، پيش خدا بودم نمي داني كه چقدر برايت دلتنگم، اشك هايم سرازير است اي شهيدم، مي خواهم با تو صحبت كنم اما با چه زباني ؟!... با اين زبانم كه پر از گناه است؟نه نمي توانم! چگونه مي شود مهمان آسمان باشم و با زبان زميني خود صحبت كنم نمي دانم ، چه كنم ؟ پس با زبان كودكي ام برايت مي نويسم چرا كه به آسمان نزديك تر است وقتي كوچكتر بودم، مادرم هميشه از تو مي گفت ، از خوبي هايت، از نماز شب هايت، از وفاداري هايت و بالاخره از گذشت و ايثارت ... من از تو فقط همين ها را به يادگار دارم هر صبح تصوير تو را مي نگرم تا شايد تو هم به من نظري كني مادرم مي گفت تو هر پنجشنبه وقتي كه به مدرسه ي طلبه قم مي رفتي به خانه ما هم سري مي زدي . نمي دانم، آيا الان هم مي آيي؟ حتما ، تو مي آيي . باور كن ، هر پنجشنبه عطر وجودت را حس مي كنم اما چرا نمي بينمت ؟ چرا صورت پر نورت را برايم نما يان نمي كني ؟ مي دانم ، اين تقصير چشم هاي من است. آن قدر گناه كرده ام كه اين گناهان چون پرده اي روي چشم ها يم شده اند و من تو را نمي بينم اي كاش دستم را مي گرفتي تا اين قدر احساس تنهايي نمي كردم . اي شهيدم ، تو اتينك در آسمان ها ماه مجلس شده اي عين ستاره ها چه زيبا مي درخشي خوش به حال آن شبي كه تو به آن نور مي دهي تو به آن آرامش مي دهي اي كاش من هم شب ها به جاي خفتن در زمين در آسمان ها بودم.

نامه ای به شهید

ن و والقلم و ما یسطرون

براستی که تراوش خون قلم فریاد آزادی است و رسالتش رهانیدن انسان است از زندان تاریک جهل و آزمایش به سعادت آدمی. سلام سلامی به گرمی آفتاب و درخشش مهتاب و سوسوی ستارگان که در پهنای آسمان نظاره گر عملیات های شبانگاهی بوده اند نمی دانم چطور و چگونه در آن نبرد حق علیه باطل در آن دفاع همه جانبه از مرز و وطن و آزادی و هندو عشق و ایمان حضور یافتی. حقیقت آن است که اگر قدر و قیمت آزادی را نشناخته باشم عشق و محبت شما را به وطن ارزان نخواهم فروخت گوهر قیمتی تو را با هیچ پول و هیچ ثروتی معاوضه نخواهم کرد و به این می اندیشم که آن گاه که آرمان های مطلوب الهی تو که در ترازوی مادی هیچ کاسی نمی گنجد مرا بر سر کلاس درس آموختگان مکتبی نشاندی که با قلم سبز شجاعت مشق سرخ شهادت را می نگاشتند همانان که از چشمه ساز زلال عشق وضو ساختند و نماز صدق در سجاده ایثار خواندند تا در گمنامی شهره ی عرش و فرش گردند ای بزرگ مرد، ای افتخار، بی شک شهادت توی دانش آموز تو یک عارف و اصل،روح و جانی گیرند و در حوضچه ی اکنون، پابر جا و محکم گام بردارند و به آنان که برای ناامیدی ملتمان از جوانان و نوجوانان از من 9 نسل من از فرهنگ جبهه و شهادت نقشه ها داشته اند بگویند که ما بچه ها که جنگ ندیده ایم اما خط مقدم شهدای دانش آموز را فراموش نکرده ایم . ای مدرسه تعلیم عشق از تو آموختم قلبم از محبت و صفا پر شود و به مردم هدیه گردد از تو آموختم سینه ام را از کینه و خصم پر کنم و روبه روی دشمن بدون انتخاب، سن و قد و قامت چاک زنم آموختم تا می توانم شعله گردم چرا دود باشم آموختم تو کشته ی عشق وطنی و من کشته ی عشق به توام که گلگون گشته ام هر کجا می نگرم یاد توست که یاد واره ی غم و لبخند بر صورتم می نشاند حال که قلم روانه ی کاغذ شده است بدان اگر جنگ نیست اگر صلح است اگر آرامش است اگر آزادی و افتخار است و زندگی جاری است به خاطر توست به خاطر قطره قطره ی خون توست که آن دسته گل های شقایق را روانه ی ذهنم کرده است به خاطر یاد توست که یاد علم و شهادت با هم روی زبانم جاری می گردد. دستان کربلا، خرمشهر،هویزه، مهران و آبادان مرا از دعای خیرت محروم مکن.

برنده کی شد بلاخره ؟

سلام

بدینوسیله به اطلاع کاربران گرامی می رساند با توجه به بررسی های انجام شده کاربر Behjani به عنوان نفر برگزیده این مسابقه اعلام میشوند.

ضمن تبریک برای ایشان آرزوی توفیق روز افزون از درگاه احدیت داریم.