تبیان، دستیار زندگی

به نام خداوند جهان آفرین

پلوتو در سال 1930 توسط کلاید تومبا در رصدخانه ی لاول واقع در آریزونا کشف شد. تا قبل از کشف پلوتو ستاره شناسان به احتمال وجود جرمی قابل توجه در ورای مدار نپتون گمان برده و آن را سیاره ایکس نام گذاردند.

تومبا در رصدخانه لاول، مسئولیت سخت و پر زحمت مقایسه عکس های تهیه شده از آسمان را بر عهده داشت. یکی از روش های شناسایی و کشف اجرامی مانند سیارات این گونه است که در فواصل زمانی معین و به فاصله ی چند، روز تصاویری از آسمان تهیه می شود. با کنار هم قرار دادن این تصاویر و مقایسه آن ها در صورت وجود جرمی مانند یک سیاره متوجه وجود آن خواهیم شد. به عبارت ساده تر، این گونه اجرام دارای حرکت هستند و جابجایی آن ها در زمینه ی ستارگان در طول چند شب به وسیله ی تهیه ی تصاویر از آسمان و مقایسه آن ها با هم قابل تشخیص است.

ادامه دارد...

سلام

داستان سیاره ی ایکس وقتی یوهان گاله نپتون را در سال 1846 دید مکانیک نیوتونی حاکم مطلق جهان بود.چه کسی می توانست محاسبات فیزیکی که محل نپتون را در آسمان پیش بینی کرده بودند را انکار کند.داستان از این قرار بود که مدار اورانوس نا منظم بود و مطابق نظریه های فیزیکی رفتار نمی کرد.دو ریاضیدان از روی داده های رصدی اورانوس حدس زدند که سیاره ای در ورای آن عامل اصلی این اختلالهاست.آن دو بدرستی محل سیاره ی جدید را تخمین زدند و گاله فقط آن را دید.اما به نظر می رسید که مدار نپتون هم بی نظمی هایی دارد.اخترشناسان گمان بردند سیاره ای آن سوی نپتون همه ی این بی نظمی ها را پدید آورده است.ویلیام و لاول چندین محل را در آسمان تخمین زدندکه اگر سیاره ی ایکس در آن محلها می بود می توانست چنین بی نظمی هایی در مدار نپتون بوجود آورد.جستجو آغاز شد.     تومبا منجم جوانی بود که با تلسکوپ دست ساز خود طرحهایی از مشتری و زحل را با آن کشیده بود و به این دلیل در رصدخانه استخدام شد.او توانستسیاره ای را در سال 1930در عکسهایی که گرفته بود یافت کند.که سرانجام نام پلوتون را برای آن انتخاب کردند.اما این پلوتون نمی توانست سیاره ی ایکس لاول باشد با اینکه پلوتون تقریبا در یکی از محلهایی یافت شد که لاول پیش بینی کرده بود.از همان ابتدا معلوم شد که قرص پلوتون از پشت چشمی دیده نمی شود همه می دانستند که پلوتون کوچکتر وکم جرمتر از آن است که مدار نپتون را آشفته کند.تازه به نظر می رسد این نپتون است که مدار پلوتون را آشفته کرده است.

     پس سیاره ی ایکس کجاست؟پس از کشف پلوتون تومبا جستجویش را ادامه داد. او چندین سیارک ستاره ی متغیر و حتی یک دنباله دار یافت.اما خبری از سیاره ی دیگر نشد.پایونر 10و11و ویجرهای 1و2 که به ملاقات نپتون و اورانوس رفتند مشکل مدار آنها را برای همیشه حل کردند.وقتی فضاپیماها از کنار این سیاره ها می گذشتند مقداری شتاب می گرفتند.این شتاب مستقیما به جرم سیاره مربوط میشود.با اندازه گیری این شتاب دانشمندان دریافتند که جرم اورانوس و نپتون را یک درصد کمتر از جرم واقعی آنها محاسبه کرده بودند.با جایگذاری اعداد جدید مشکل بی نظمی های مدار هر دو سیاره برای همیشه حل شد.

اخترشناسان دانشگاه دولتی استرالیا در تازه ترین تحقیقات خود سیارات کوتوله را از نو دسته بندی نموده و شمار سیارات همنوعان پلوتو را تا ده درصد افزایش داده اند.
اتحادیه بین المللی اخترشناسی یا نجوم ساکنین منظومه شمسی را در سه گروه دسته بندی کرده است: سیارات، سیارات کوتوله و اجرام کوچک منظومه شمسی. در سال 2006، با ترک پلوتو از ردیف سیارات منظومه شمسی و پیوستن آن به گروه سیارات کوتوله، تعداد سیارات ما به هشت کاهش یافت و تعداد سیارات کوتوله به پنج و تعداد اجرام کوچکی که بدور خورشید در گردش اند به هزاران عدد رسید.

دکتر چارلی لینویور و دکتر مارک نورمان از انستیتو علوم سیاره ی اتحادیه بین المللی اخترشناسی بررسی نمودند که اقمار یخی کروی در منظومه شمسی ما چگونه اند و در ضمن اندازه اجرام در مرز میان سیارات کوتوله و کوچک منظومه شمسی را از نو محاسبه کردند. در محاسبات قبلی اجرام یخی با شعاع بیشتر از 400 کیلومتر به صورت سیارات کوتوله معرفی شدند
تحقیقات تازه نشان میدهد که این شعاع باید به 200 کیلومتر نزدیکتر باشد، که در نتیجه شمار اجرام مشخص شده به عنوان سیارات کوتوله را تا 50 عدد بالا میبرد.

خیلی مطالب روان وکامل بودن
منکه خیلی خوشم اومدممنون