تبیان، دستیار زندگی

....وخدایی که در این نزدیکی است .

سلام دوستان

میخوام براتون از سفری که رفتم بگم .سفرنامه ام رو بخونید و لذت ببرید .....

البته مدیر این انجمن بهم دستور دادن که سفرنامه رو باید بنویسم . دیگه نمیشه رو حرف ایشون حرفی زد ( چشمک )

امیدوارم بخونید و لذت ببرید و انشاالله بتونم حق مطلب رو ادا کنم ......

درسته از اسم تاپیک متوجه شدید سفر به کجا بوده ....به سرزمین نور ، به قطعه ای از بهشت به سرزمین شهادت ، عشق و پاکی . و اونجا جایی نیست جز جبهه های جنوب کشورمون ..........

سلام سلام سلام

خانم اقایی از شما ممنونم  شما هم مثل فالنیک عزیز دست به قلمتون خیلی خوبه

ادم وقتی می خونه احساس می کنه اونجا رفته

اقا کما متن شما هم خیلی زیبا بود

از شما عزیزان بی نهایت سپاسگذارم

خدا کنه قسمت ما هم بشه

سلام...

خانم آقایی، منتظر مطالب مفید و زیبای بعدی شما هستیم.

التماس دعا از تمامی دوستان

....وخدایی كه در این نزدیكی است.

سلام دوستان

ممنونم از لطف دوستان . انشاالله در اسرع وقت ادامه شو میزارم ......ممنون كه تحمل میكنید نوشته ناقص بنده رو ........

....وخدایی كه در این نزدیكی است.

چزابه :

میخواهی آسمان دلت را از ابرهای سیاه تردید پاك كنی؟میخواهی همچون زلال آبی آب پاك شوی و به خیل روندگان طریق عشق بپیوندی ؟ میخواهی چشمهایت به دریچه نور و روشنایی باز شوند و ندیده ها را ببینی و عاشق شوی؟ باشد.....باشد ؛ میگویم .

به سرزمین توبه برو . به چزابه .... سر به خاك بسای و توبه كن .

اگر عمری گنه كردی مشو نومید از رحمت     

           تو توبه نامه را بنویس امضا كردنش با من

اینجا چزابه است . تنگه ای در شمال غربی بستان و در مسیر جاده ای كه از مرز به طرف بستان كشیده شده بین تپه های رملی و هورالهویزه قرار دارد . دوجاده نظامی در دوسوی آن قرار دارد . جاده ای در خاك ایران كه چزابه را به فكه متصل میكند و جاده دیگری كه به العماره متصل میشود .

دهانه این تنگه 1.5 كیلومتر است و لذا از جنبه نظامی بسیار مهم و استراتژیك است . تنگه چزابه یكی از 5 معبر اصلی هجوم ارتش عراق به خوزستان بوده . این اولین مكانی بود كه عراق آتش سنگینی در آن ریخت . در آذر سال 61 در عملیات بیت المقدس تنگه چزابه آزاد شد ..............

چزابه غمی عجیب داره . غمی همراه با امید . هنوز هم میتونی ببینی شهدا رو و حس كنی جای جای این سرزمین خاكی حضور دارند ......

....وخدایی که در این نزدیکی است.

هویزه

لبیک اللهم لبیک لبیک لا شریک لک لبیک ...........

و این ندای حسین است که هر روز و شب در گوش زمان میپیچد و تو را به خود میخواند . کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا ، و هویزه قطعه ای از خاک کربلاست ، که حسین زمان (شهید حسین علم الهدی )با اصحاب عاشورایی خویش به کاروان نور و عشق پیوستند . و بدان که تو را نیز تا به بلای کربلا نیازموده اند از دنیا نخواهند برد ........

شهر هویزه در 10 کیلومتری جنوب غربی سوسنگرد ، مرکز یکی از بخش های دشت آزادگان است . در عملیات هویزه در 15/9/59 رزمندگان از این منطقه نفوذ کردند و به محل استقرار دشمن در جنوب کرخه کور هجوم بردند و 800 نیروی عراقی را اسیر کردند که این تعداد تا آن روز جنگ ، بی سابقه بود ، در محاصره قرار گرفتند و تعدادی از آنان از جمله سید حسین علم الهدی فرمانده سپاه هویزه به شهادت رسیدند .

در طی عملیات بیت المقدس ( اردیبهشت 61 ) منطقه هویزه آزاد شده و پیکر عزیز این شهدا در مکانی که امروز به عنوان یادمان شهدای هویزه میزبان زائرین می باشد کشف شد .

شهید علم الهدی یکی از فرماندهان شجاع و بی ریا و خالص بوده . شبی که ما هویزه بودیم شب خاطره با حضور خواهر گرامی این شهید عزیز بود . خیلی خاطرات زیبایی تعریف می کردند . ایشون می گفتند شهید علم الهدی هیچ موقع اجازه نمی دادند عکس یا فیلمی از ایشون گرفته بشه . و فقط همین یه عکس از ایشون گرفته شده ( که براتون قرار میدم ) که البته این عکس رو هم دوستاش به زور ازش گرفتن . البته عکس دسته جمعی هست که عکس شهید علم الهدی رو جدا کردن .

ایشون دانشجوی رشته تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد بودند وپس از مدتها فعالیت سیاسی سرانجام در روز اربعین ایشون که فرمانده 60 نفر از برادران پاسدار بودند در محاصره 40 تانک عراقی قرار میگیرند و پس از ساعاتی مبارزه بر اثر گرسنگی و تشنگی و اتمام مهمات به شهادت میرسند که شهید علم الهدی آخرین شهید بودن که با آر.پی.جی خود 3 تانک رو منهدم کرده و سپس با فریاد الله اکبر و در حالیکه قرآن به دست داشته به شهادت میرسد .......

از سخنان شهید علم الهدی : من بعنوان فرماندهی سپاه هویزه با 62 نفر پاسداری که 22 نفرشان غیر مسلحند تا آخرین قطره خونمان با همان ژ-3 و کلاش دفاع خواهیم کرد .

وقتی زندگی نامه این شهید بزرگوار رو بخونی واقعا یه لحظه خجالت میکشی از خودت ..........

زندگی نامه ایشون و خاطراتشون رو دارم . اگه دوستان تمایل داشتن در انجمن قرار میدم

یادمان شهدای هویزه

شهید محمد حسین علم الهدی

عکس دسته جمعی شهید

سلام سلام سلام

خانم اقایی خیلی زیبا توصیف می کنی وقتی متن و می خونم احساس می کنم اونجا هستم

من از این تاپیک خیلی بهره می برم

لطفا تا آخرش کامل برو جلو ما هستیم

اگه یه موقع پاسخی ثبت نکردم بی خیال نشیا.حتما دنبالش می کنم

بازم از شما دوست خوبم بی نهایت سپاسگذارم

سلام...

کربلای چزابه

کربلای هویزه

سلام...

....وخدایی که در این نزدیکی است.

سلام دوستان

بسیار سپاسگزارم از لطف دوستان . واقعا انگیزه من برای نوشتن چندین برابر شد . زیبایی از قلم من نیست . زیبایی از حس زیبایی هست که در این مناطق هست و هر عاشقی رو جذب خودش میکنه .

خاطرات شهید رو هم حتما مینویسم . انشاالله یه تاپیک جداگانه ایجاد میکنم و مینویسم ..........

از آقا کمال هم ممنونم بابت متن های زیبایی که مینویسن . ممنون از همکاریتون .

....وخدایی که در این نزدیکی است.

طلائیه:

پنجره زیباست اگر بگذارند           چشم مخصوص تماشاست اگر بگذارند

من از اظهار نظرهای دلم فهمیدم      عشق هم صاحب فتواست اگر بگذارند

اینجا هر ذره از خاکش زر ناب است و هر نقطه از آسمانش بهشت برین .انگار آسمان و زمینش با هم پیوندی دیرینه دارند . اینجا نقطه پرواز است . نقطه وصل . اینجا طلائیه است و طلائیه ریسمانی است که اگر به آن بیاویزی تا اوج خواهی رسید . تا خدا . به طلائیه که رسیدی بالهایت را بگشا و آماده پرواز شو .

اینجا طلائیه است علقمه ایران . اول یادمان تابلویی از آیات قرآن نصب است که خطاب به حضرت موسی (ع) میگوید کفشایت را خارج کن اینجا سرزمین مقدس طوی است.می گویند در شروع عملیات تفحص تفالی به قرآن میزنند این آیه می آید.باورم نمیشود.آری این سزمین مقدس ترین مقد س هاست. با اینکه زمزمه هایی در مورد شیمیایی بودن خاک اینجا به گوش میرسد ولی تو معدود افرادی را میتوانی ببینی که کفش به پا دارند.حتما با خود میگویند مگر خون ما رنگین تر از آن شهیدی است که حتی پلاکی هم از او یافت نشد و جاوید الاثر است . مگه میتونن با کفش پا بزارن رو شهیدهایی که هنوز تو این خاک خوابیده اند ....

از طلائیه چه میتوانم بگویم؟ همین بس که حاج ابراهیم همت همین جا بی سر به سوی معبودش شتافت تا شرمنده مولایش نباشد همان طور که خودش میخواست.همین بس که حسین خرازی مانند مولایش ابو الفضل بی دست شد و سپس به دیدار یار رفت و همین بس که هنوزم که هنوز است مهدی باکری مفقود الاثر است. همون حاج مهدی که جنازه برادرش حمید باکری رو شب عملیات دید و رد شد و رفت . هر چه بهش گفتند جنازه برادرت رو برگردون گوش نکرد و رفت . آخر در مقابل اصرار فرمانده از پشت بی سیم جواب داد آخه اینایی که اینجا افتادند همشون حمید باکری هستند کدومشون رو برگردونم . همون حاج مهدی باکری که تو وصیت نامه اش نوشته بود خدایا از تو میخوام وقتی که کشته شدم جسدم پیدا نشه تا من یه وجب از خاک این دنیا را اشغال نکنم . تو عملیات بعدی افتاد تو دجله . جنازه اش رو آب برد .

میگن طلائیه مقر ابوالفضل العباس است . میدونی چرا این اسم رو براش گذاشتن . چون وقتی بچه های تفحص چند روز گشتن و چیزی پیدا نکردن متوسل شدن به  حضرت عباس ..........بعد ازتوسل پاشدن خاکها رو به هم زدن اولین شهیدی که بیرون آوردن اسمش عباس امیری بود . گفتن خوب شاید اتفاقیه . شهید دوم رو که بیرون کشیدن دیدن یه دستش قطع شده و مصنوعیه . وقتی بیرون کشیدن دیدن اسمش ابوالفضل ابوالفضلیه . فهمیدن اینجا خیمه گاه ابوالفضله .....

میدونی چرا حاج ابراهیم همت سرش جدا شد . همسر حاج ابراهیم میگه یه بار به حاج ابراهیم گفتم ابراهیم تو چقدر چشمات قشنگه  و خدا چیزهای زیبا رو برا ما تو این دنیا نمیگذاره . مطمئنم وقتی شهید بشی سرت جدا میشه و چشاتو خدا میبره . خود همسر حاج ابراهیم میگه چشمای ابراهیم یکی به خاطر این قشنگ بود که هیچ وقت به گناه باز نشد . دوم اینکه هر وقت خونه بود سحر پامیشدم می دیدم چشای حاجی دارن چه اشکی میریزن . آخر هم تو عملیات خیبر خدا چشماشو با قابش برد ......

از طلائیه خیلی چیزا شنیده بودم . همش منتظر بودم برم ببینم کجاست این طلائیه . وقتی رسیدیم بی قرار رفتیم به طرف طلائیه . دیگه بقیه شو نمیتونم وصف کنم . فقط اینجا بود که فهمیدم طلائیه واقعا عجب طلائیه . اگه اینو قبلا شنیده بودم الان با چشمام اینو دیدم و حس کردم .............

یادمان شهدای طلائیه